شهید طیب حاج رضایی؛ چهره‌ای مقاوم در برابر ظلم پهلوی و وفادار به نهضت امام خمینی (ره)

انعکاس ری _شهید طیب حاج رضایی، از میدان‌داران سرشناس تهران و یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های مردمی، در ۱۱ آبان ۱۳۴۲ به دلیل همراهی با نهضت امام خمینی (ره) و ایستادگی در برابر رژیم پهلوی به شهادت رسید. طیب حاج رضایی، فرزند حسین‌علی و متولد سال ۱۲۸۰ شمسی، در میدان میوه و تره‌بار به خرید و فروش میوه مشغول بود و از چهره‌های شناخته‌شده میان مردم و علما محسوب می‌شد.

این شهید بزرگوار، با وجود زندگی پر فراز و نشیبی که با زندان‌ها و درگیری‌ها همراه بود، سرانجام با یک تحول روحی عمیق به نهضت اسلامی پیوست و همراه مردم برای آزادی و عزت کشورش ایستادگی کرد. طیب حاج رضایی در قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به عنوان یکی از محرک‌های اصلی تظاهرات مردم شناخته شد و شاه برای سرکوب این حرکت مردمی تلاش کرد او را به اعتراف به دریافت پول از امام خمینی (ره) وادار کند.

اما شهید طیب حاج رضایی با مقاومت و وفاداری، ننگ این اعتراف را نپذیرفت و در دوراهی مرگ و زندگی، شهادت را انتخاب کرد و به دوستانش گفت: «حاضر نیستم به خاطر چند صباحی بیشتر زیستن، دامان مرجع تقلیدی را لکه‌دار سازم.»

طبق وصیت او، پیکر وی و هم‌رزمش حاج اسماعیل رضایی، در آستان حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) دفن شد تا زائران از روی قبرش عبور کنند. او در وصیت‌نامه خود تأکید کرده بود که هر کس پس از مرگ او ادعای طلب مالی داشت، پرداخت شود و از کسانی که به او بدهکار بودند، اعلام گذشت کرده بود.

رهبر معظم انقلاب در دیدار با فرزندان شهید حاج رضایی از ایشان به عنوان یکی از چهره‌های مقاومت و شهادت یاد کردند و فرمودند: «خیلی خوب است که یاد کنم از چهره‌ دو نفر از شهدای عزیزی که حالا کمتر از ایشان یاد می‌شود: مرحوم طیّب و مرحوم رضائی که این دو نفر عزیزانی بودند که مبارزه کردند و در این مبارزات نقش داشتند و بعد هم شدیدترین انتقام را از اینها دستگاه گرفت و آنها را به شهادت رساند.»

شهید طیب حاج رضایی، نمادی از مقاومت، فداکاری و عشق به اهل بیت، به ویژه امام حسین (ع)، در دوران ظلم و خفقان پهلوی بود و خاطره‌ای جاودانه از ایستادگی و پایبندی به ایمان در تاریخ انقلاب اسلامی ایران به جا گذاشت.