کشف اسکلت باستانی در چشمه علی شهر ری
سرپرست هیئت کاوش تپه چشمه علی شهر ری گفت: یک اسکلت در تپه هفت هزار ساله چشمه علی ری کشف شدو بر اساس شواهد ممکن است برای دوره سلیک ۳ یعنی حدود ۴۳۰۰ پیش از میلاد باشد.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی انعکاس ری ؛ حمیدرضا ولیپور افزود: تداوم این کاوشها میتواند به آگاهی درباره فضاهای معماری این روستا بیفزاید.
کاوش باستانشناسی در تپه هفت هزار ساله ری پس از گذشت حدود سه دهه همزمان با افتتاح پایگاه پژوهشهای میدانی باستانشناسی دانشگاه شهید بهشتی آغاز شده است.
تپه چشمه علی در جنوب تهران در محدوده شهر باستانی ری و در کنار یک چشمه که نام خود را از آن گرفته است، قرار دارد. این تپه در حدود ۷ متر ارتفاع دارد و در کنار بقایای دیوار شهر اسلامی ری که به صورت یک برجستگی صخرهمانند به ارتفاع ۱۵ متر واقع شده است.
تپه چشمه علی با خیابانهای پیرامون و ساختمانهای امروزی احاطه شده است.
نخستین کاوشهای باستانشناختی در ری (مشخصاً در تپه چشمهعلی) به سال ۱۹۱۲ میلادی توسط ژاک دمورگان فرانسوی، سرپرست حفریات فرانسویان در شوش انجام شد که نخستین نمونه از فعالیتهای باستانشناختی فلات مرکزی ایران بوده و سابقه این فعالیتها را به بیش از یک قرن پیش میرساند. اما کاوشها توسط دمورگان رها شد و حفاران غیرمجاز به ترکتازی خویش مشغول ماندند. فردریش زاره، باستانشناس آلمانی از اینکه فرانسویان علیرغم داشتن انحصار کاوشهای باستانشناختی در ایران، ری را در چنگال تخریب و استثمار دلالان محلی رها کرده بودند شکایتمند بود و این دلالان را دزدانی میدانست که باستانشناسی اسلامی را نمایندگی میکردند.
تپه چشمهعلی مجدداً در سال ۱۹۲۴ توسط دایه کاردار سفارت فرانسه در تهران کاویده شد. پس از گذشت نزدیک به یک دهه، اریش اشمیت کاوشهای باستانشناختی در شهر باستانی ری را در سه فصل در سالهای۱۹۳۶-۱۹۳۳ به انجام رساند که طی آن حدود ۹۰۰ مترمربع از تپه چشمهعلی (شامل لایههای پیش از تاریخی، لایههای اشکانی و گورستان اسلامی در تپه) را با هدف مطالعۀ فرهنگ مسسنگی شناسایی شده در تپه حصار دامغان کاوید و علاوه بر آن سایر بخشهای ری، چون قلعه گبری، استقرار سلجوقی نزدیک مزار بیبی زبیده، تپه ارگ، نقارهخانه و حتی خارج از ری چال ترخان را نیز کاوش کرد، اما باوجود موفق بودن کاوشهای وی، به علت وقوع جنگ جهانی دوم و مرگ ناگهانیاش در ۱۹۶۴ هیچگاه موفق به ارائه کامل نتایج کاوش خود نشد.
در سال ۱۳۷۶ تپه چشمهعلی دوباره کاوش شد که در نتیجه آن علاوه بر دستیابی به گاهنگاری مطلق، نهشتههای سه دوره نوسنگی جدید، مسسنگی انتقالی و مسسنگی قدیم نیز بهدست آمد.