از آغاز فعالیت هنری تان برای خوانندگان بگویید.
به عقب که نگاه می کنم، آغاز فعالیت هنری خود را مدیون آقای علیمراد صادقی هنرمند نقاش می دانم و ادامه راهم را به عنوان هنرآمور در واقع مدیون زنده یاد استاد امیر عزیزی هستم. آنان چراغی بودند در مسیر تعالی من. راهی که طی کردنش برابر تجربه های ارزشمند و خاطرات گرانبها را رقم زد.
پس از ورود به هنرستان حرفه ای قدس به جرأت می توان بگویم که بهترین روزهای عمرم را داشتم. چرا که با همکارانی همراه شدم که به غیر از مهارت شغلی، انسان های والا از نظر اخلاقی و ارزش های انسانی بودند.
با تمام وجودم پاس می دارم سی سال و اندی کارم را در کنار بهترین همکاران و هنرجویان خوبم. هر روز خاطرات را مرو می کنم . لباس کارم را مزین به خط دوستان و هرجویانم کردم .
مدت 14 سال سرگروه نقاشی اداره کل آموزش و پرورش شهرستان های استان تهران بودم. همکاری با دفتر پژوهش و برنامه ریزی کتب درسی در راستای تالیف کتاب های هنر از پایه اول تا نهم . مدرس کشوری برای کتاب های تالیف شده در دانشکده های بقیه اله قزوین، شریعتی و شهدای مکه تهران، همکاری با سازمان سنجش و ارزشیابی سازمان آموزش و پرورش به مدت 20 سال. داوری جشنواره های علمی و عملی، خوارزمی استانی و شهر تهران. یا دفتر پژوهش و تالیف سازمان آموزش و پرورش و سازمان یونسکو برای تالیف کتاب های هنر نیز همکاری داشتم.
آیا آثارتان را در نمایشگاه ارائه کردید؟
آثار من در نمایشگاه گروهی به نام حرکت سپید در فرهنگسرای ولا شهرری، نمایشگاه نگارگری در فرهنگسرای نیاوران، گالری شیث و… و محتوای بیشتر آثار طبیعت و زیبایی هایش و شالیزارهای شمال و روستا های ابیانه بود.
شما غیر از آموزش هنر، کارهای پژوهشی متعددی داشتید. از آنها برایمان بگویید.
تاکنون چندین مقاله نوشتم و برخی نیز منتشر شده است. مقاله هایی با عناوین: بیشکسوتان هنر، تاریخچه نقاشی معاصر ایران (با نگاهی به نقاشی قهوه خانه ای و سقا خانه ای)، خرده روایت های خلاقیت، هنری فورد و کارخانه ماشین سازی، نگاهی به یک مدل تجدید پذیر انرژی، سلول های بنیادی برای مبارزه با آرتروز، امروز رسالت دانشگاه ها، پرورش نیروهای کارآفرین است، سوخت های آینده پاک، ارزان و تجدید پذیر، کالا رسان های پرنده در راهند، طراحی شهری با ذهن نابینا، لاستیک ها سبز می شوند، نرم افزاهای مفاهیم زیباشناسی در هنر، خرده روایت های خلاقیت، دسترسی دقیق تر به سلول های سرطانی، دنیا در سال 2020، فیلسوف نو آور؛ علامه جعفری، نگاهی به یک مدل تجربه پذیر انرژی، نجان سیاره با یک دانه شن و…
مهمترین دغدغه شما به عنوان یک معلم چه بوده است؟
در کنار تعلیم و تربیت صحیح، پرورش و همراهی و همفکری با هنرجویانی است که به ما نیاز دارند.
شناساندن راه درست زندگی و هموار کردن موانع بدون دلهره و ترس. چگونگی شاد زیستن و همراه شدن با زندگی. در کنار آموزش هنر و مبانی آن، آنچه را در زندگی آموخته ام را در اختیار هنرجویان قرار می دهم تا بدانند همواره همراهشان هستم.
به موضوع اهمیت آموزش اشاره کردید. پیشنهاد شما برای این مهم چیست؟
در این راستا تلاش بیشتری لازم است برای برپایی نمایشگاه ها و ایجاد کلاس های پر بارتر، آن هم نه تنها کلاس های عملی، بلکه کاس های تئوری هنر. اگر به شهرمان دقیق تر نگاه کنیم، تعدای نه چندان کم هنرستان های حرفه ای داریم که متاسفانه هنرجویان آنها دسترسی درست و مناسب به کلاس های کنکور هنر ندارند. راه دور، هزینه ها و مشکلات دیگر. اگر برای این گروه از هنرجویان شهرمان هم دوراندیشی داشته باشیم، می توانیم در مدت کوتاهی ثمره و نتیجه اش را در جامعه خود ببینیم. هنر هزینه و تلاش می خواهد و وقتی به بار می نشیند که بتوان در زیر شاخسارش آرامش گرفت.
و سخن آخر؟
در ابتدا از دست اندر کاران اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ری و مدیران محترم مجتمع ابوالفتوح رازی و انجمن هنرهای تجسمی که به من لطف داشتند، تشکر و قدردانی می کنم.
چرا که بی وقفه برای اعتلای هنر در ری تلاش می کنند و سعی بر آن دارند در تمامی رشته های هنری و دعوت از هنرمندان، علاقه مندی بیشتری در جوانان به وجود آورند.
امیدوارم که اهمیت هنر برای جامعه بیشتر از گذشته روشن شود زیرا با هنر است که می توان جهانی زیبا تر داشته باشیم.
