شب گذشته خبر فوت دو کودک زیر آوار خانه شان که به خاطر بارندگی تخریب شده بودٍ جنجال ساز شد.
رویا منوچهری، عضو جمعیت امام علی (ع)، فعال اجتماعی و مسئول خانه ایرانی شهرری با اشاره به اینکه این بچه ها عضو خانه ایرانی جمعیت بودند گفت: ما هر سال بچه ها را برای خرید لباس به بازار می بریم. آنها خیلی دوست دارند و لذت می برند که برای خودشان لباس انتخاب کنند. روز قبل از این حادثه برای رشید هم لباس خریده بودیم. می خواست برای جشن هفت سین که هر سال جمعیت برگزار می کند، آماده شود اما این اتفاق تلخ رخ داد و رشید و خواهرش به عید 98 نرسیدند و جان باختند.
وی افزود: این بچه ها اطراف شهرری که زمین های کشاورزی زیادی آن جا واقع شده، زندگی می کنند. در فضای باز بیابانی شکل اطراف این زمین ها، سال ها است که افرادی ساکن شده اند. سازه هایی که با آنها خانه سازی صورت گرفت، گلی و چوبی است و در برابر باد و باران و برف مقاومت زیادی ندارد.
منوچهری تصریح کرد: بیشتر از 30 سال است که این خانواده ها در آن منطقه زندگی می کنند و به نوعی سکونتگاه های غیررسمی محسوب می شود. شرایط بچه ها اینجا خیلی سخت است. در خانه ایرانی شهرری سعی کرده ایم از لحاظ بهداشتی، درمانی و مددکاری به بچه ها سرویس بدهیم و آنها را حمایت کنیم.
این داوطلب اجتماعی اضافه کرد: تعداد بچه ها خیلی زیاد است و از توان یک ان.جی. او پوشش دادن همه آنها کار سختی است. فقر و اعتیاد و بیکاری پررنگ ترین معضلاتی است که در بین ساکنان این منطقه دیده می شود.
اینها بچه هایی هستند که کار می کنند و کارشان اسفند دودکنی، تکدی یا دستفروشی در مترو و خیابان و … است. این بچه ها هم به نام های رشید 11 ساله و صدوری 9 ساله هر جفتشان کار می کردند.
وی بیان داشت: رشید کشاورزی کار می کرد اما خواهرش دستفروش بود. خانه های آنجا طوری است که با دست ساخته شده است. سال گذشته با تحقیقاتی که انجام دادیم مشخص شد بیش از 200 خانواده در این مناطق و در چنین خانه هایی زندگی می کنند.
منوچهری تاکید کرد: درباره حادثه دیروز (یکشنبه) باید بگویم، پس از بارندگی شدید دیشب بچه ها و مادرشان در خانه بودند. در این میان چند نفر از بچه ها فرار کردند و بیرون می آیند اما رشید و خواهرش زیرآوار می مانند. رشید ضربه مغزی می شود و درجا فوت می کند. وقتی ما به محل رسیدیم در حال احیای او بودند ولی جواب نداد. در نتیجه جراحات بسیار او نیز جانش را از دست داد.
مسئول خانه ایرانی شهرری اظهار داشت: این عذاب تلخی برای ما بود. دیدن مرگ این دو نفر و ده ها کودک دیگری که در این منطقه زندگی می کنند واقعا دردناک است. در این منطقه نه آب سالم، نه برق و نه راه آسفالت درست و درمانی وجود دارد. تمام منطقه گل است و برای رسیدن به محل زندگی این افراد باید حدود 15 دقیقه با ماشین از میان آب و گِل رانندگی کرد. پیاده تصور می کنم حدود یک ساعت باید طی کنید.
وی ادامه داد: ما بارها به نهادهای مربوطه مثل شهرداری، فرمانداری، بهزیستی و هر نهاد زیرربط دیگری مراجعه یا به صورت کتبی مکاتبه کردیم. اعلام کردیم این بچه ها در شرایط بدی زندگی می کنند و نیاز به کمک دارند. حتی آب منطقه را وزارت بهداشت آزمایش کرده و انواع و اقسام بیماری ها توسط این آب به افراد ممکن است منتقل شود. آب اینجا کاملا ناسالم است چون از این آب برای آبیاری مین های کشاورزی منطقه استفاده می کنند. آب آشامیدنی نیست.
منوچهری خاطرنشان کرد: از طرفی در این منطقه هیچ گونه سرویس بهداشتی وجود ندارد. ما حتی یک بار با کمک خیرین سرویس بهداشتی ساختیم اما فردای آن روز شهرداری آن را خراب کرد. وقتی به شهرداری منطقه مراجعه کردیم اعلام کردند که ما به صورت ماهواره ای منطقه را زیر نظر داریم و اینجا به هیچ وجه نباید ساخت و سازی صورت بگیرد. چرا که غیررسمی است.
وی تاکید کرد: اینکه ساخت و ساز انجام نشود یک حرف و اینکه اینها 30 سال است در این منطقه حضور دارند حرف دیگر. قرار است اینها در خانه کوچکی با بچه های زیاد زندگی کنند که همگی آنها نیاز به مراقبت و فضایی امن و بهداشتی حداقلی دارند. پس تکلیف ما چه می شود؟ خب نهادهای مربوطه باید راه حلی برای این موضوع پیدا کنند. نمی شود دست روی دست گذاشت و شاهد چنین فاجعه ای باشیم و دو کودک فوت شوند.
منوچهری تصریح کرد: بچه های دیگر نیز در معرض این خطر هستند. در معرض بارندگی سقف خیلی از خانه ها می ریزد. از این فاجعه بالاتر که بچه های معصوم به خاطر عدم رسیدگی ها جانشان را از دست دادند. امیدوارم مرگ این کودک باعث شود حداقل حقوقی که این بچه ها و خانواده هایشان باید به آن برسند، برایشان مهیا شود.
