همزمان با ایام محرم تکیه نفرآباد حال و هوای متفاوتی را در عزای امام حسین(ع) تجربه می‌کند؛ خیلی ها به اینجا می آیند تا ضمن شرکت در عزای حسین(ع)، سال ها تلاش و سنت های دیرین پیشینیان ما در ایران اسلامی را هم به تماشا بنشینند.
در بین تکایای تهران، نفرآباد ری میراث‌دار آداب و رسوم عزاداری است و مردم سال هاست که در این تکیه نوای “حسین حسین” را تجربه می‌کنند، تکیه‌ای که با قدمتی طولانی آدابی خاص را دارد و میراث‌دار عزاداری‌ها محسوب می‌شود.
همزمان با برگزاری مراسم عزاداری ابا عبدالله الحسین (ع) خبرنگار ایرنا در این تکیه حاضر شده است تا حال و هوای محرم را در این تکیه از نزدیک مشاهده کند.
نفرآباد میراث‌دار تاریخ عزا
آنطور که روایت شده در زمان صفویه، یکی از تیره‌های ایل قشقایی به نام “نفر” از استان فارس به این ناحیه کوچ می‌کنند و ساکن این منطقه می‌شوند که با سکونت آنها و آبادانی این محل، اینجا “نفرآباد” نام می‌گیرد.
به نقل از اهالی و بر اساس وقف‌نامه موجود که به تأیید کارشناسان آستان حضرت عبدالعظیم(ع) رسیده است، تکیه نفرآباد در سال ۱۰۶۰ هجری قمری (یعنی حدود ۱۰۰ سال بعد از نخستین حصارکشی پیرامون تهران قدیم) ساخته شده است.
تکیهٔ بزرگ نفرآباد در ضلع شرقی حرم سیدالکریم(ع) بعد از قریب به ۴۰۰ سال همچنان محل برگزاری مراسم عزاداری‌های ماه‌های محرم و صفر است، سردر این تکیه کاشی کاری شده و روی این کاش کاری‌ها لحظه شهادت حضرت علی اکبر نقش بسته است.
نمای بیرونی دیوارها آجری است و فضای تاریخی تهران قدیم را یادآوری می‌کند و در حال حاضر این تکیه را قدیمی‌ترین تکیه معرفی می کنند.
مردم نفرآباد به حضور در این تکیه عادت کرده‌اند و نسل‌هاست که فرزند به فرزند و سینه به سینه در این تکیه برای اباعبدالله الحسین(ع) عزاداری می‌کنند. روابط بین عزاداران در هیات صمیمی است و هر کس مسئولیت خاصی دارد و همین موضوع باعث مردمی شدن بیشتر و محبوبیت آن شده است.
آداب تکیه نفرآباد
مسئول هیات متوسلین تکیه نفرآباد در مورد آداب و رسوم عزاداری این تکیه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: در قدیم این تکیه دارای هشت طاق بود که هر طاق به یک گروه خاص اختصاص داشت و یک طاق مخصوص خانم‌ها و طاقی دیگر مخصوص «رعیت»، که در آن قسمت می‌نشستند و عزاداری می‌کردند.
علی ایرانیان عنوان کرد: مردان دور تا دور تکیه و زنان در وسط و کودکان مقابل مادرهایشان می‌نشستند و عزاداری می‌کردند.
وی ادامه داد: در گذشته فقط روز عاشورا و شب تاسوعا به عزاداران شام می‌دادند و مانند زمان کنونی مراسم شام هر شب دایر نبوده است و در پایان مراسم عزاداری، مهمانان با چای پذیرایی می‌شدند.
ایرانیان اظهار داشت: نماز به جماعت در تکیه خوانده می‌شد و سپس روحانی بالای منبر می رفت و در مورد واقعه عاشورا و قیام امام حسین (ع) سخنرانی می کرد.
وی ادامه داد: این تکیه در سال ۱۳۴۲ یکبار بازسازی شد و بعد از آن رونق بیشتری یافت.
مسئول هیات متوسلین تکیه نفرآباد ادامه داد: نفرآباد از معدود تکایایی است که خیمه امام حسین(ع) بر سرش قرار می گیرد و با شکوه خاصی و طی مراسمی قبل از محرم برافراشته می‌شود که حال و هوای خاصی نیز به مراسم عزاداری می‌دهد.
