به جای اعدام؛ محتکران کرونایی بدون دستکش و ماسک در بیمارستانها پرستاری کنند
یادداشتی از علی اشرف خانلری
این روزها اخبار زیادی از کشف انبارهای مختلف دپوی وسایل بهداشتی که برای مقابله با ویروس کرونا به کار می رود، در رسانه ها منتشر می شود که شنیدن این خبرها موجب دلسرد شدن مردم نسبت به کم رنگ شدن انسانیت و مردانگی در جامعه شده است.
این روزها اخبار زیادی از کشف انبارهای مختلف دپوی وسایل بهداشتی که برای مقابله با ویروس کرونا به کار می رود، در رسانه ها منتشر می شود که شنیدن این خبرها موجب دلسرد شدن مردم نسبت به کم رنگ شدن انسانیت و مردانگی در جامعه شده است.
پس از بحران کرونا و کمیاب شدن کالاهای مصرفی بهداشتی از جمله مواد ضدعفونی کننده، دستکش، ماسک، ژلهای پاک کننده، الکل و… که قیمت های آن تا چند ده برابر افزایش پیدا کرد و مایک 400 تومانی به 40 هزار تومان رسید، فضای جامعه بی
ش از اینکه از ویروس کرونا دچار التهاب شود، احساسات جامعه از فرصت طلبی و سودجویی عده ای بی رحم انسان نما خراش برداشت.
پس از انتشار اخبار مختلف در این ارتباط، قاضی القضات، آیت الله رئیسی؛ اولتیماتوم داد که دادگاه ها با محتکران اقلام بهداشتی به شدت برخورد کنند و حتی افساد فی الارض و حکم اعدام هم در نظر بگیرند. به نظر می رسد که حکم اعدام فقط برای ایجاد ترس در میان سودجویان برای جلوگیری از احتکار و انبار کردن کالاها صورت گرفته است و بعید به نظر می رسد که کسی را در ارتباط با این پرونده ها اعدام کنند؛ اما قضات باید کاری کنند که محتکران روزی هزار بار آرزوی مرگ کنند و متخلفان را در مراکز درمانی و بیمارستان های مخصوص بستری مبتلایان به کرونا تبعید کنند و بدون اینکه به آنها اجازه بدهند از وسایل بهداشتی مثل دستکش و ماسک و لباس ضدعفونی استفاده کنند، بدون این تجهیزات به بیماران مبتلا به کرونا خدمت کنند؛ اگر شانس آوردند و مبتلا نشدند، که بخت با آنها یار است. اگر هم مبتلا شدند، خودشان کرده اند که لعنت بر خودشان باد. دست هیچکس هم برای اجرای حکم اعدام، به خون کثیف آنها آلوده نمی شود.