صحنهای امامزاده عبدالله شهرری در خدمت بخش تولید و سلامت است
رییس اداره اوقاف و امورخیریه شهرستان ری گفت: افزون بر کارکرد بقعه امامزاده عبدالله این شهرستان در حوزه گردشگری مذهبی، اجرای برنامههای فرهنگی و دینی، از فضا و صحنهای همجوار آن برای فعالیتهای اشتغالزایی، آموزشی، فرهنگی و حوزه سلامت استفاده میشود.
حجتالاسلام سید محمد سیدی روز چهارشنبه در جمع خبرنگاران اظهار داشت: اداره اوقاف کوشیده است با اختصاص صحنهای اطراف امامزاده برای فعالیتهای درمانی، کارگاههای تولیدی و اشتغالزایی از جمله برای زنان سرپرست خانوار و تلاش برای اجرای برنامه های آموزشی، فضاهای متروکه اطراف بقعه به نحو مطلوب مورد استفاده قرار گیرند.
وی بر ضرورت همسانسازی سطوح صحنهای همجوار بقعه به منظور تسهیل در تردد زائران تاکید و اضافه کرد: با هدف ارائه خدمات درمانی به مردم منطقه، پزشکان افتخاری در تخصصهای مختلف خدمات درمانی را به محرومان و قشرهای کم بضاعت در این امامزاده ارائه میکنند.
سیدی از نبود پارکینگ عمومی به عنوان مانعی برای دفن اموات در آرامستان حریم امامزاده عبدالله (ع) یاد و خاطرنشان کرد: درصورت بسترسازی از سوی نمایندگان مجلس این امکان وجود دارد که با خرید و آزادسازی برخی از املاک مجاور، پارکینگ طبقاتی احداث و خدماترسانی به زائران تقویت شود.
رییس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان ری یادآور شد: حریم این امامزاده واجبالتعظیم مدفن بیش از ۴۰۰ تن از علما، مشاهیر و دیگر چهرههای مشهور سیاسی است.
در این آرامستان شخصیتهای سرشناسی چون صابر همدانی، صادق سرمد، وحید دستگردی، محمد هاشم افضل العلما، شمسالعلمای محلاتی، محمد ثانی خوانساری، سلیمی قلم، شیخ مجد رازی، ادیب پیشاوری، استاد جعفرشهیدی، علی دشتی، عمادالکتاب و شهدای ۱۶ آذر مدفون هستند.
امامزاده عبدالله شهرری یکی از امامزادگان واجبالتعظیم در جنوب پایتخت است که نسب او به امام سجاد (ع) میرسد. بقعه داخلی بنای امامزاده مربوط به دوره صفوی و آرامگاههای خانوادگی واقع در محوطه این امامزاده به سبک معماری دوره قاجار، پهلوی اول و دوم ساخته شده که در ۱۴ اردیبهشت ۱۳۷۸ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است.
حسین ابوعبدالله ملقب به ابیض، فرزند عبدالله ابنعباس و از نوادههای امام زینالعابدین (ع) است. وی در شهر قم متولد شد و در سال ۳۱۹ ه.ق، در ری وفات یافت. او از بزرگان عصر خود و سرآمد علم و اخلاق به شمار میرفت. جد چهارمش حسنالفطس بود که در اولین قیام آل علی (ع) علیه جور و بیدادگری بنی عباس، پرچمدار بود و چون بیرق سفید و گاهی زرد در دست داشت، او را سرنیزه آل ابیطالب میگفتند.