نقرس چیست؟ علائم، علل، تشخیص و راه های درمان بیماری نقرس
نقرس یک نوع آرتروز متداول و پیچیده است که می تواند هر فردی را تحت تاثیر قرار دهد. نقرس توسط، حملات شدید و ناگهانی ناشی از درد، تورم، قرمزی و حساسیت در مفاصل، به خصوص در مفصل پایه شست پا، مشخص می شود. حمله نقرس به طور ناگهانی رخ می دهد و اغلب شما را در وسط شب و با این حس که انگشت بزرگ شما آتش گرفته است، بیدار می کند. مفصل آسیب دیده، آنچنان داغ و متورم و حساس است که حتی سنگینی ملحفه هم ممکن است تحمل ناپذیر به نظر برسد. علائم نقرس، ممکن است کم و زیاد شوند، اما راه هایی برای کنترل علائم و جلوگیری از عود آن ها وجود دارد. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام به بررسی نقرس می پردازیم.
نقرس چیست؟
نقرس نوعی آرتروز است که شامل درد ناگهانی، تورم و التهاب مفاصل می شود. تقریبا نیمی از موارد نقرس بر روی شصت پا تاثیر می گذارد، در موارد دیگر انگشتان، مچ دست، زانوها و پاشنه تحت تاثیر این بیماری خواهد بود. علائم نقرس هنگامی رخ می دهد که اسید اوریک بیش از حد در خون وجود داشته باشد. اسید اوریک یک ماده مضر است که هنگام هضم برخی از غذاها توسط بدن ساخته می شود. هنگامی که مقدار اسید اوریک زیاد شود، کریستال های آن می توانند در مفاصل شما جمع شوند و این روند باعث تورم، التهاب و درد شدید خواهد شد. حملات نقرس معمولا در شب به وجود می آید و بین سه تا ده روز نیز ادامه دارد. بیشتر افرادی که دچار این بیماری هستند، این علائم را تجربه می کنند چون بدن آنان نمی تواند اسید اوریک اضافی را از بدن خارج کند. این مشکل باعث جمع شدن اسید اوریک در مفاصل خواهد شد. ممکن است بعضی افراد به دلایل ژنتیکی یا مشکلات در رژیم غذایی دچار این مشکل شوند.
علائم نقرس
علایم و نشانه های نقرس همیشه به طور ناگهانی و اغلب در شب اتفاق می افتند. این علائم شامل موارد زیر هستند:
درد شدید مفصل
نقرس معمولا بر مفصل بزرگ انگشت پای شما تاثیر می گذارد، اما می تواند در هر مفصل دیگری نیز رخ دهد. دیگر مفاصلی که عموما تحت تاثیر قرار می گیرند، قوزک پا، زانوها، آرنج ها، مچ دست و انگشت ها هستند. احتمالا درد بین چهار تا دوازده ساعت بعد از شروع آن، بسیار شدید است.
ناراحتی ماندگار
پس از ایجاد شدیدترین درد و ناراحتی در مفاصل، درد برخی مفاصل ممکن است از چند روز تا چند هفته طول بکشد. حملات بعدی احتمالا بیشتر طول میکشند و بر روی مفاصل بیشتری تاثیر می گذارند.
التهاب و قرمزی
مفصل و یا مفاصل متاثر متورم، حساس، گرم و قرمز می شوند.
محدودیت دامنه حرکت
با پیشرفت نقرس، ممکن است که نتوانید مفاصل خود را به طور طبیعی حرکت دهید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید
اگر در مفاصل احساس درد شدید و ناگهانی داشتید، با پزشک خود تماس بگیرید. نقرسی که درمان نشود، منجر به بدتر شدن درد و آسیب های مفصلی می شود.
در صورتی یکی از مفصل هایتان به شدت ملتهب و داغ بود و با تب همراه بود، فورا به پزشک مراجعه کنید. زیرا این می تواند نشانه ای از عفونت باشد.
علل نقرس
نقرس، زمانی رخ می دهد که کریستال های اورات در مفاصل شما جمع می شوند و باعث التهاب و درد شدید ناشی از حمله نقرس می شوند. زمانی که سطح بالایی از اسید اوره در خون وجود دارد، ممکن است که کریستال های اورات شکل بگیرند.
زمانی که بدن شما پورین (موادی که به طور طبیعی در بدن تان یافت می شوند) را تجزیه می کند، بدن تان اسید اوره تولید می کند.
پورین در غذاهای خاصی مثل استیک، گوشت و غذاهای دریایی یافت می شود. همچنین غذاهای دیگری نیز
سطح بالایی از اسید اوره را ایجاد می کنند، غذاهایی مانند نوشیدنی های الکلی، به خصوص آب جو و نوشیدنی های شیرین با شکر میوه (فروکتوز).
به طور معمول، اسید اوره در خون تان حل می شود و از کلیه ها به ادرار شما وارد می شود. ولی گاهی اوقات یا بدن شما اسید اوره زیادی تولید میکند و یا کلیه ها اسید اوره کمی را دفع می کنند. وقتی این اتفاق می افتد، اسید اوره می تواند، کریستال های تیز و میخ شکل اوره را در یک مفصل و یا اطراف بافت شکل دهد که باعث درد التهاب و تورم می شوند.
چه کسانی دچار نقرس می شوند؟
مردان از زنان در مقایسه با نقرس ۳ به ۱ می باشند. همچنین در مردان بالای ۴۰ سال نیز شایع است. زنان احتمالاً بعد از یائسگی به آن مبتلا می شوند.
اگر چاق هستید و اغلب الکل می نوشید، بیشتر در معرض خطر قرار دارید. همچنین ممکن است با وجود داشتن احتمالات زیر دچا این بیماری شوید:
- سابقه خانوادگی نقرس را داشته باشید.
- از داروهای خاص ادرارآور (قرص آب) استفاده کنید که به فشار خون بالا یا برخی داروهای آرتریت روماتوئید یا پسوریازیس کمک می کند.
- فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت یا بیماری قلبی داشته باشید.
- جراحی بای پس معده داشته اید.
عوامل خطر نقرس
بدن شما اسید اوریک تولید می کند تا ماده شیمیایی به نام پورین را تجزیه کند. این ماده شیمیایی به طور طبیعی در بدن شما و همچنین در برخی غذاها از جمله گوشت قرمز، صدف و نوشیدنی های قندی مانند نوشابه یا آب میوه وجود دارد. در مقادیر طبیعی، اسید اوریک در خون شما حل می شود و هنگامی که ادرار می کنید، بدن را ترک می کند. اما اگر بدن شما بیش از حد اسید اوریک (هایپریوریسمی) ایجاد کند یا نتواند به اندازه کافی از آن خلاص شود، کریستال ها در مفاصل شما تشکیل و جمع می شوند و باعث نقرس می شوند.
اسید اوریک همچنین می تواند منجر به ایجاد توده های بدست آمده به نام توفی شود که در اطراف مفصل آسیب دیده تشکیل می شوند. و اگر بلورها در مجاری ادرار جمع شوند، می توانند باعث ایجاد سنگ کلیه شوند. اگر سطح بالایی از اسید اوره در بدن تان وجود دارد، احتمال ابتلا به نقرس افزایش می یابد. عواملی که باعث افزایش سطح اسید اوره در بدن می شوند، شامل موارد زیر هستند:
رژیم غذایی
خوردن یک رژیم غذایی غنی از غذاهای دریایی و گوشت و نوشیدنی های الکلی شیرین با شکر میوه (فروکتوز) میزان اسید اوره را افزایش می دهد که این امر خطر ابتلا به نقرس، را افزایش می دهد. مصرف الکل، به ویژه آبجو، خطر نقرس، را افزایش می دهد.
چاقی
اگر اضافه وزن دارید، بدن شما اسید اوره بیشتری تولید می کند و حذف آن ها برای کلیه ها بسیار سخت و زمان بر خواهد بود.
شرایط پزشکی
برخی بیماری ها و شرایط خاص، خطر نقرس، را در بدن شما افزایش می دهند. اینها شامل فشار خون بالا و شرایط مزمنی مانند دیابت، سندروم متابولیک و بیماری های قلبی و کلیوی هستند.
داروهای خاص
مصرف دیورتیک های تیازیدی (معمولا برای درمان فشار خون بالا به کار می رود) و آسپرین با دوز پایین نیز می تواند سطح اسید اوره را افزایش دهد. همچنین استفاده از داروهای ضد پس زنی برای افرادی که تحت پیوند عضو قرار گرفته اند نیز این شرایط را به وجود می آورد.
تاریخچه خانوادگی نقرس
اگر دیگر اعضای خانواده شما نقرس گرفته باشند، احتمال زیادی وجود دارد که شما نیز مبتلا به این بیماری شوید.
سن و جنسیت
نقرس، در مردان بیشتر رخ می دهد، زیرا بدن زنان تمایل دارد تا سطح اسید اوره را کاهش دهد. با این حال، پس از یائسگی، سطح اسید اوره در زنان به مردان نزدیک می شود. همچنین احتمال ابتلا به نقرس، در مردان زودتر – معمولا بین سنین ۳۰ و ۵۰ – از زنان است، در حالی که زنان عموما علائم و نشانه ها را بعد از یائسگی تجربه می کنند.
جراحی و یا زخم
تجربه جراحی و یا داشتن زخم با افزایش خطر ابتلا به بیماری نقرس، در ارتباط است.
مشکلات نقرس
مردم مبتلا به نقرس می توانند به شرایط جدی تری نیز مبتلا شوند، مانند موارد زیر:
نقرس بازگشت کننده
برخی افراد ممکن است هرگز مجددا علائم و نشانه های بیماری نقرس، را تجربه نکنند. اما دیگران هر ساله چندین بار نقرس، می گیرند. بعضی از داروها ممکن است در پیشگیری از حملات در نقرس بازگشت کننده مفید باشند. اگر این بیماری درمان نشود، می تواند باعث فرسایش و تخریب مفاصل شود.
نقرس پیشرفته
نقرس درمان نشده ممکن است موجب رسوب کریستال های اورات در زیر پوست بشود که تحت عنوان (TOE – fie) نامیده می شود. توفی می تواند در چندین ناحیه از جمله انگشتان، دست ها، پاها، آرنج و یا استخوان های آشیل توسعه باید. توفی معمولا دردآور نیست، اما می تواند در طی حملات این بیماری، متورم و حساس شود.
سنگ کلیه
کریستال های اورات ممکن است در مجرای ادرار افراد مبتلا به نقرس جمع شود و در نتیجه باعث سنگ کلیه شود. داروها می توانند به کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه کمک کنند.
پیشگیری از نقرس
در طول مدت بروز علائم، این راهنمای رژیم غذایی ممکن است به حفاظت در برابر حملات نقرس در آینده کمک کند:
مقدار زیادی مایعات بنوشید
نوشیدن آب بیشتر باعث هیدراته ماندن بدنتان می شود. مصرف نوشیدنی های شیرین را که محدود کنید، به خصوص نوشیدنی های شیرین با فروکتوز بالا.
مصرف الکل را محدود کرده یا به طور کل متوقف کنید
شواهد اخیر حاکی از آن است که به طور خاص آبجو می تواند احتمال خطر ابتلا به این بیماری را به ویژه در مردان افزایش دهد.
پروتئین خود را از محصولات لبنی کم چرب بگیرید
محصولات لبنی کم چرب ممکن است که یک اثر حفاظتی در برابر این بیماری داشته باشند، به همین دلیل این ها بهترین منابع پروتئین برای شرایط خاص شما هستند.
مصرف گوشت، ماهی و مرغ را محدود کنید
مقدار کم ممکن است قابل قبول باشد، اما به این نکته توجه کنید که چه نوع و چه میزانی از مصرف، مشکلاتی را برای شما ایجاد می کنند.
حفظ وزن مناسب بدن
وعده هایی را انتخاب کنید که به شما اجازه می دهند تا در یک محدوده وزنی سالم باقی بمانید. کاهش وزن ممکن است باعث کاهش سطح اسید اوره در بدن شما شود. اما از روزه گرفتن و یا از دست دادن سریع وزن اجتناب کنید چون انجام این کار ممکن است به طور موقت سطح اسید اوره را بالا ببرد.
تشخیص نقرس
آزمایش هایی که ممکن است برای تشخیص نقرس مورد استفاده قرار گیرند، شامل موارد زیر می باشند:
آزمایش مایع مفصلی
پزشک شما ممکن است از یک سوزن برای کشیدن مایع از مفصل متاثر شما استفاده کند. ممکن است زمانی که مایع در زیر میکروسکوپ تحت بررسی قرار می گیرد، کریستال های اوره قابل مشاهده باشند.
آزمایش خون
ممکن است که پزشک تان به منظور اندازه گیری میزان اسید اوره، آزمایش خون را تجویز کند. اگرچه نتایج آزمایش خون می تواند گمراه کننده باشد. برخی مردم سطوح اسید اوره بالایی دارند، اما هرگز نقرس نگرفته اند و برخی از مردم علائم و نشانه های بیماری نقرس دارند، اما سطح اسید اوره غیر معمولی در خونشان ندارند.
تصویربرداری اشعه ایکس
اشعه ایکس مفاصل می تواند برای اثبات دیگر علل التهاب مفاصل مفید باشد.
فراصوت
فراصوت اسکلتی عضلانی می تواند کریستال های اوره را در یک مفصل یا یک تیفوس تشخیص دهد. این تکنیک در اروپا در مقایسه با ایالات متحده به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد.
سی تی اسکن با انرژی دوگانه
این نوع تصویربرداری می تواند حضور کریستال های اوره در مفصل را حتی زمانی که به شدت ملتهب نیست، تشخیص دهد. این تست به دلیل هزینه زیاد، به طور معمول در کلینیک ها مورد استفاده قرار نمی گیرد.
درمان نقرس
درمان نقرس معمولا شامل دارو نیز می شود. داروهایی که شما و پزشک تان براساس سلامتی فعلی و اولویت های خودتان انتخاب می کنید. داروهای این بیماری می توانند برای درمان حملات حاد و پیشگیری از حملات آتی به کار روند. داروها می توانند خطر ابتلا به عوارض ناشی از این بیماری مانند توسعه توفی ناشی از کریستال های اوره را کاهش دهد.
داروهایی برای درمان حملات نقرس
داروهایی که برای درمان حملات حاد و پیش گیری از حملات آتی استفاده می شوند، عبارتند از:
- داروهای ضد التهاب بدون استروئید(NSAID). گزینه های درمانی شامل داروهایی مثل ایبوپروفن و ناپروکسن سدیوم هستند. پزشک شما ممکن است برای جلوگیری از حمله حاد، دز بیشتری تجویز کند، اما برای جلوگیری از حملات آتی، باید مقدار کمتری را مصرف کنید. NSAID ها امکان بروز درد معده، خونریزی و زخم را به همراه دارند.
- کلشیسین. ممکن است پزشکتان کلشیسین که نوعی از مسکن است را توصیه کند. که به طور موثر درد ناشی از این بیماری را کاهش می دهد. اثربخشی این دارو ممکن است خنثی باشد، با این حال، اگر مقدار زیادی از آن را مصرف کنید، با عوارض جانبی مثل حالت تهوع، استفراغ و اسهال، همراه است. بعد از برطرف شدن حمله این بیماری، پزشک شما ممکن است برای جلوگیری از حملات آتی دوز روزانه کمی از آن را تجویز کند.
- کورتیکوستروئیدها. داروهای کورتیکوستروئید مثل داروی پریدنیزون، می تواند درد و التهاب ناشی از این بیماری را کنترل کند. ممکن است که کورتیکوستروئیدها در شکل قرص باشند، یا ممکن است که به مفصل شما تزریق شوند. کورتیکوستروئیدها عموما تنها در افراد مبتلا به این بیماری که نمی توانند کلشیسین یا NSAIDها را مصرف کنند، مورد استفاده قرار می گیرد. عوارض جانبی آن ممکن است شامل تغییرات روحی، افزایش سطح قند خون و افزایش فشار خون باشد.
داروهایی برای جلوگیری از عوارض نقرس
اگر تجربه چندین بار حمله نقرس در سال را دارید، یا اگر حمله نقرس شما کم، اما دردناک است، پزشک شما ممکن است دارویی تجویز کند تا خطر مشکلات ناشی از ابتلا به این بیماری را کاهش دهد. اگر قبلا به وسیله اشعه ایکس مفصل، شواهدی مبنی بر آسیب های ناشی از نقرس دیده شده است، یا اگر مبتلا به توفی، بیماری مزمن کلیه یا سنگ کلیه شده اید، ممکن است داروهایی که سطح اسید اوره بدن شما را کاهش می دهند، توصیه شوند. گزینه ها شامل موارد زیر هستند:
- داروهایی که تولید اسید اوره را مسدود می کنند. داروهایی بنام بازدارنده های اکیداز زانتین (XOI)، از جمله آلوپورینول و فبوکسستات مقدار اسید اوره ای را که بدن شما تولید می کند، محدود می کنند. این امر ممکن است سطح اسید اوره را کاهش داده و خطر ابتلا به نقرس را کاهش دهد. عوارض جانبی آلوپرینول شامل جوش و کم خونی است. عوارض جانبی فوبوکسستات عبارتند از خارش، حالت تهوع، کاهش عملکرد کبد و خطر مرگ ناشی از مشکلات قلبی.
- داروهایی که حذف اسید اوره را بهبود می بخشند. این داروها که اوریکوسوریک ها نامیده می شوند عبارتند از: پروبنسید (پروبالان) و لزینوراد (زورامپیک). داروهای اوریکوسوریک توانایی کلیه شما به منظور حذف اسید اوره از بدن را بهبود میبخشند. این ممکن است سطح اسید اوره و خطر ابتلا به نقرس را کاهش دهد، اما سطح اسید اوره در ادرار شما افزایش می یابد. عوارض جانبی شامل خارش، درد معده و سنگ کلیه است. لزینوراد را میتوان تنها به همراه یک XOI مصرف کرد.
سبک زندگی و درمان خانگی نقرس
داروها اغلب موثرترین راه برای درمان نقرس حاد و جلوگیری از حملات مکرر نقرس هستند. با این حال، ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی نیز مهم است، تغییراتی از جمله:
- قطع مصرف نوشیدنی های الکلی و مصرف نوشیدنی های شیرین با شکر میوه (فروکتوز) به جای آن. نوشیدنی های بدون الکل زیادی بنوشید؛ به ویژه آب
- محدودسازی مصرف مواد غذایی حاوی پورین ها مانند گوشت قرمز، گوشت مرغ و غذاهای دریایی.
- ورزش مرتب و کاهش وزن. حفظ بدن در محدوده وزنی سالم، خطر ابتلا به نقرس را کاهش می دهد.
داروهای خانگی جایگزین
اگر درمان نقرس تا حدی که امید داشتید موثر نیست، ممکن است به امتحان روش های جایگزین علاقه مند باشید. قبل از اینکه خودتان چنین درمان هایی را پیش بگیرید، با پزشک تان صحبت کنید تا فواید و خطرها را ارزیابی کنید و بفهمید که آیا درمان ممکن است با داروهای نقرس شما تداخل داشته باشد یا خیر.
چون که تحقیقات زیادی در مورد درمان های جایگزین برای نقرس، وجود ندارد، اما در برخی موارد خطری شناخته نشده است.
برخی غذاها به خاطر پتانسیل شان به منظور کاهش سطح اسید اوره مورد مطالعه قرار گرفتند، غذاهایی از جمله:
قهوه
مطالعات، ارتباطی بین نوشیدن قهوه – هم عادی و هم بدون کافئین- و کاهش سطح اسید اوره پیدا کردهاند. با این وجود هیچ مطالعه ای نشان ندادهاست که چگونه و چرا قهوه می تواند چنین تاثیری داشته باشد. شواهد موجود برای تشویق افراد به خوردن قهوه کافی نیست. اما ممکن است در آینده محققان نشانه های جدیدی برای درمان نقرس توسط قهوه را یافت کنند.
ویتامین C
مکمل های حاوی ویتامین C ممکن است میزان اسید اوره را در خون شما کاهش دهند. با این حال، هیچ مطالعه ای نشان نداده است که ویتامین C بر روی دفعات یا شدت بیماری نقرس تاثیر می گذارد. با دکتر خود در مورد مقدار معقول مصرف ویتامین C صحبت کنید. و فراموش نکنید که می توانید مصرف ویتامین C خود را با خوردن سبزیجات و میوه ها، به خصوص مرکبات افزایش دهید.
گیلاس ها
گیلاس ها به کاهش میزان اسید اوره و کاهش میزان حملات نقرس کمک میکنند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تایید این ادعا مورد نیاز است. خوردن گیلاس بیشتر و عصاره گیلاس می تواند راهی ایمن برای تکمیل درمان شما باشد. اما اول با پزشک خود صحبت کنید.
سایر مکمل ها و درمان های پزشکی جایگزین ممکن است به شما کمک کنند تا زمانی که دردتان فروکش می کند یا داروهای شما تاثیر خود را می گذارند، درد نقرس خود را تحمل کنید. برای مثال، روش های تمدد اعصاب، مانند تمرینات تنفسی عمیق و مدیتیشن، ممکن است به ذهن شما کمک کند تا درد را فراموش کند.
اجتناب از مصرف گوشت با پورین بالا
برخی از گوشت ها حاوی مقادیر بالایی از پورین ها هستند. اجتناب از مصرف گوشت هایی که حاوی سطوح بالایی از پورین است ممکن است، به کاهش علائم نقرس کمک کند.
ماهی و گوشت هایی که حاوی پورین بالایی هستند، عبارتند از:
- بیکن
- ترکیه ای
- گوساله
- گاو
- گوشت های اعضای بدن، از قبیل کبد
- ماهی کولی
- ساردین
- صدف ها
- شاه ماهی
- قزل آلا
- اسکالوپ
نوشیدن آب لیمو
نویسندگان در یک مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۵ فهمیدند که افزودن آب دو لیمو تازه به ۲ لیتر آب و مصرف آن به طور روزانه، اسید اوره را در افراد مبتلا به نقرس کاهش میدهد. محققان به این نتیجه رسیدند که آب لیمو به خنثی کردن اسید اوره و کاهش آن در بدن کمک می کند.
آشامیدن آب زیاد
وقتی فردی نقرس می گیرد، تورم و التهاب شدید را تجربه می کند. یکی از روش های کاهش تورم، نوشیدن آب بیشتر است. افزایش مصرف مایعات، می تواند به آزاد کردن مایع اضافی، در بدن فرد کمک کند که این امر، تورم در فرد مبتلا به نقرس را کاهش می دهد.
آب بهترین است، اما مایعات شفاف دیگر مانند سوپ آبکی یا چای گیاهی نیز انتخاب های خوبی هستند. افراد باید از مشروبات الکلی و سودا که سطح پورین در آن ها بالاست، اجتناب کنند.
با این حال، هر کسی که مبتلا به نارسایی احتقانی قلب و یا بیماری کلیوی است باید قبل از افزایش مصرف مایع با پزشک خود صحبت کند.
بیشتر بخوانید: رژیم غذایی ضدالتهاب چیست؟ + راهنمایی کامل
رژیم غذایی برای بیماری نقرس
نقرس نوعی بیماری التهابی مربوط به مفاصل است. این بیماری تنها در ایالات متحده سالانه ۸٫۳ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به نقرس حملات ناگهانی و شدید دردناک، تورم و التهاب مفاصل را تجربه خواهند کرد. خوشبختانه نقرس را می توان با دارو، رژیم غذایی مناسب و تغییر سبک زندگی تحت کنترل قرار داد.
اهمیت و تاثیر رژیم غذایی نقرس
اگر مبتلا به نقرس هستید، ممکن است برخی مواد غذایی موجب بالا رفتن سطح اسید اوریک خون شما و ایجاد حمله شود. غذاهای محرک معمولا دارای مقدار زیادی پورین است که به طور طبیعی در غذاها مشاهده می شود. هنگام هضم پورین ها بدن شما اسید اوریک تولید خواهد کرد. افراد سالم اسید اوریک اضافی را از بدن خارج خواهند کرد. اما افراد مبتلا به نقرس نمی توانند این اسید اوریک اضافی را از بدن خارج کنند. خوشبختانه تحقیقات نشان داده است که محدود کردن غذاهای حاوی پورین و مصرف داروی مناسب می تواند از بروز حمله نقرس جلوگیری کند. غذاهایی که موجب حمله نقرس خواهند شد معمولا شامل : گوشت قرمز، غذاهای دریایی، نوشیدنی های الکلی هستند. این مواد حاوی مقدار زیادی پورین است.
بعضی از سبزیجات نیز دارای مقداری پورین است. تحقیقات نشان داده است که پورین موجود در سبزیجات موجب به وجود آمدن نقرس نخواهد شد. نوشیدنی های حاوی فروکتوز و شیرین شده با قند نیز می تواند خطر حمله نقرس را افزایش دهد. حتی اگر این مواد سرشار از پورین نباشند. درعوض این محصولات با تصریح فرایند سلولی سطح اسید اوریک را بالا می برند.
از طرف دیگر ، تحقیقات نشان می دهد که لبنیات کم چرب ، محصولات سویا و مکمل های ویتامین C ممکن است با کاهش سطح اسید اوریک خون در جلوگیری از حملات نقرس موثر باشد.
غذاهای ممنوع در رژیم غذایی نقرس
اگر مستعد حملات ناگهانی نقرس هستید باید از یک سری از غذاها دوری کنید. این غذاها حاوی بیش از ۲۰۰ گرم پورین در هر ۳٫۵ انس هستند. همچنین باید از غذاهای حاوی فروکتوز خودداری کنید. غذاهایی که دارای سطح پورین بالا هستند به شرح زیر است:
- همه اندام های یک حیوان: شامل کبد ، کلیه ها و مغز
- گوشت قرمز: شامل قرقاول ، گوشت گاو و گوسفند
- ماهی: شاه ماهی ، ماهی قزل آلا ، ماهی خال خالی ، ماهی تن ، ساردین ، خرچنگ و موارد دیگر
- غذاهای دریایی دیگر: خرچنگ ، میگو و صدف
- نوشیدنی های قندی: به خصوص آب میوه و نوشابه های قندی
- شکر اضافه شده: عسل ، شهد آگاو و شربت ذرت با فروکتوز بالا
- مخمرها: مخمرهای مغذی ، مخمر آبجو و سایر مکمل های مخمر
- علاوه بر این ، از کربوهیدراتهای تصفیه شده مانند نان سفید ، کیک و کلوچه باید اجتناب شود. اگرچه از نظر سطح پورین یا فروکتوز زیاد نیستند ، اما مواد مغذی کمی دارند و ممکن است سطح اسید اوریک شما را بالا ببرند.
غذاهای مجاز در رژیم غذایی نقرس
اگرچه در یک رژیم بر علیه نقرس غذاهای زیادی حذف خواهد شد ولی هنوز هم غذاهای زیادی است که می توانید از آن لذت ببرید. غذاهایی که کمتر از ۱۰۰ میلی گرم پورین در هر ۳٫۵ اونس دارند، غذاهای مناسبی در نظر گرفته می شود. در اینجا غذاهایی که برای افراد مبتلا به نقرس مناسب از آورده شده است:
- میوه ها: کلیه میوه ها برای نقرس مناسب هستند. گیلاس حتی ممکن است با کاهش سطح اسید اوریک و کاهش التهاب از بروز حملات جلوگیری کند.
- سبزیجات: همه سبزیجات خوب هستند ، از جمله سیب زمینی ، نخود فرنگی ، قارچ ، بادمجان و سبزیجات دارای برگ سبز تیره.
- حبوبات: همه حبوبات خوب هستند ، از جمله عدس ، لوبیا ، سویا و توفو.
- آجیل: همه آجیل ها و دانه ها.
- غلات سبوس دار: شامل جو و برنج قهوه ای است.
- محصولات لبنی: لبنیات بی خطر است ، اما به نظر می رسد لبنیات کم چربی بسیار مفید تر است. مانند تخم مرغ.
- نوشیدنی ها: قهوه ، چای و چای سبز.
- گیاهان و ادویه ها: همه گیاهان و ادویه ها.
- روغن های گیاهی: از جمله روغن های کانولا ، نارگیل ، زیتون و کتان.
غذاهایی که می توانید در حد متوسط بخورید:
به جز گوشت های ممنوعه بیشتر گوشت ها را می توانید در حد اعتدال مصرف کنید. ۴-۶ اونس (۱۱۵-۱۷۰ گرم) در هفته مقدار مناسبی است. این مواد حاوی مقدار متوسطی از پورین ها است. مقدار پورین در این مواد ۱۰۰ گرم در نظر گرفته می شود. بنابراین، خوردن بیش از حد از آنها ممکن است باعث حمله نقرس شود.
- گوشت: شامل مرغ، گوشت خوک و بره است.
- ماهی های دیگر: ماهی ماهی تازه یا کنسرو شده معمولاً حاوی مقادیر کمتری از پورین نسبت به سایر ماهی ها است.
تمرینات ورزشی برای بیماران مبتلا به نقرس
ورزش منظم نیز روشی دیگر برای جلوگیری از حملات نقرس است. ورزش نه تنها به کاهش وزن کمک می کند بلکه می تواند سطح اسید اوریک را نیز در بدن پایین نگه دارد. مصرف آب به اندازه کافی نیز موجب کاهش خطرات حمله نقرس خواهد شد. مصرف آب کافی اسید اوریک اضافی را از خون خارج کرده و به وسیله ادرار دفع می کند.
نتیجه گیری
نقرس نوعی ورم مفاصل است که وقتی بیش از حد اسید اوریک در خون شما وجود داشته باشد اتفاق می افتد و در یک یا چند مفصل شما کریستال های تیزی ایجاد می کند. این حالت معمولاً در انگشتان بزرگ شما اتفاق می افتد، اما شما همچنین می توانید در زانو، مچ پا، پا، دست، مچ یا آرنج خود نقرس داشته باشید.
حملات ناگهانی هستند و باعث درد شدید می شوند، غالباً با قرمزی و تورم در اطراف مفصل همراه هستند. آنها معمولاً ۳ تا ۱۰ روز ادامه دارند، اما ۳۶ ساعت اول معمولاً دردناک هستند. پس از اولین حمله، برخی از افراد دیگر ماهها یا شاید سال ها این دردها را نداشته باشند. اگر مشکلی دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. شما می توانید داروهای ضد التهاب (مانند آسپرین و ایبوپروفن) مصرف کنید، منطقه ملتهب را کمپرس یخ گذاشته و مایعات زیادی بنوشید.
