پروگنوستیک چیست؟ + فاکتور های مهم تشخیص سرطان
پروگنوستیک چیست؟ در مورد عوارض پروگنوستیک چه می دانید؟ پروگنوستیک ، اساساً به معنای “دانش از قبل” از نحوه وقوع یک وضعیت است. پروگنوستیک در ابتدا یک اصطلاح پزشکی بود، اما بعد از مدتی گسترش یافت و پیش بینی های انجام شده توسط متخصصان، انواع مختلف را نیز شامل شد. به عنوان مثال، اقتصاد دانان دائماً پیش بینی هایی را ارائه می دادند و دانشمندان آب و هوا به طور مرتب گرم شدن جو زمین را پیش بینی می کردند. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام به مطالعات انجام شده درباره پروگنوستیک می پردازیم.
اصطلاح پروگنوستیک به چه معناست؟
پروگنوستیک اصطلاحی برای دوره پیش بینی شده بیماری است. افراد، معمولاً از این کلمه برای به امید به زندگی یک فرد استفاده می کنند. با این حال، پروگنوستیک می تواند به احتمال درمان یک بیماری و چشم انداز بهبود عملکردی فرد اشاره داشته باشد، که شامل چشم انداز امکان بازگشت به کار، تفریح و همچنین میزان مورد انتظار از کمک شما برای انجام فعالیت های زندگی روزمره خواهد بود.
پروگنوستیک فقط یک اصطلاح پزشکی نیست
پروگنوستیک، پیش بینی روند بیماری پس از شروع آن است. این به نتایج احتمالی یک بیماری (به عنوان مثال مرگ، احتمال بهبودی، عود) و دفعاتی که انتظار می رود رخ دهد، اشاره دارد.
گاهی اوقات می توان از ویژگی های خاص بیمار برای پیش بینی دقیق تر نتیجه نهایی بیمار استفاده کرد. پروگنوستیک لزوماً نتایج را نشان نمی دهد، فقط پیش بینی می کند.
عوامل پروگنوستیک می تواند انواع مختلفی داشته باشد، از جمله:
- جمعیت شناختی (به عنوان مثال سن)
- خشونت رفتاری (به عنوان مثال مصرف الکل، سیگار کشیدن)
- بیماری خاص (مثلاً مرحله تومور)
- بیماری مشترک (به عنوان مثال سایر شرایط همراه با بیماری در مورد)
عوامل ریسک کردن در مقابل پروگنوستیک
در یک مطالعه، بیماران مبتلا به یک بیماری خاص شناسایی شده و نتایج آنها ارزیابی می شود و شرایط مرتبط با نتیجه مشخص می شوند. اینها به عنوان عوامل پروگنوستیک شناخته می شوند.
عوامل پروگنوستیک شبیه به عوامل خطر در مطالعات معمولی است، اما ممکن است در مرحله دیگری در طیف بیماری رخ دهد.
چندین تفاوت مهم دیگر بین عوامل پروگنوستیک و عوامل خطر وجود دارد:
بیماران مطالعه متفاوت هستند – در مطالعات پیش آگهی ، آنها قبلاً بیماری علاقه را ایجاد کرده اند خطر و پیش آگهی نتایج مختلفی را توصیف می کند – شروع بیماری در مقابل طیف وسیعی از پیامدهای بیماری متغیرهای مرتبط با افزایش خطر ابتلا به بیماری لزوماً مشابه مواردی نیستند که نشان دهنده پیش آگهی یا نتیجه بدتر است.
عناصر مطالعه پروگنوستیک
مطالعات پروگنوستیک ، باید در یک نقطه مشخص از زمان در دوره بیماری آغاز شود، بیماران را برای مدت زمان کافی تحت نظر بگیرند و کلیه نتایج مربوط را اندازه گیری کنند. سایر ویژگی ها عبارتند از:
- برای اطمینان از اینکه نمونه غیرمجاز است، جامعه مورد مطالعه باید کلیه مبتلایان به یک بیماری را در یک جمعیت مشخص کند؛ به عنوان مثال همه افراد دارای یک بیماری را ثبت کنند.
- برای اطمینان از تخمین دقیق پروگنوستیک ، بیماران باید در دوره بیماری خود پیگیری شوند.
- بیماران باید به اندازه کافی طولانی پیگیری شوند تا مهمترین نتایج اتفاق بیفتد.
- برآوردهای پروگنوستیک باید تمام جنبه های بیماری را شامل شود، از جمله درد و ناتوانی؛ نه فقط مرگ یا بهبودی.
بهترین طراحی برای مطالعه تشخیصی، مطالعه گروهی است. معمولاً تصادفی انتخاب کردن بیماران، کاری غیرممکن و غیر اخلاقی است. این نوع مطالعه با جزئیات بیشتر، در جای دیگر توضیح داده می شود، اما به طور معمول یک یا چند گروه از افرادی که یک بیماری دارند و هنوز عارضه جانبی را متحمل نشده اند، پیگیری می کنیم و بر اساس آن وقایع، نتیجه گیری می کنیم.
ارزیابی مطالعات پروگنوستیک
Laupacis و همکارانش، راهنمایی مفیدی برای بررسی مطالعات پروگنوستیک ، از جمله چارچوب ارزیابی مهم، ارائه می دهند. آنها پیشنهاد می کنند که خوانندگان برای تعیین اینکه آیا نتایج معتبر هستند یا خیر، چگونه تفسیر می شوند و اینکه آیا این اطلاعات به نفع بیماران خواهد بود، باید یکسری سؤال بپرسند. سوالات شامل موارد زیر است:
- آیا یک نمونه مشخص از بیماران در یک نقطه مشابه در روند این بیماری وجود دارد؟
- آیا پیگیری به اندازه کافی طولانی و کامل بود؟
- آیا از معیارهای نتیجه گیری عینی و بی طرفانه استفاده شده است؟
- احتمال وقوع نتایج در یک دوره زمانی مشخص چقدر است؟
- آیا بیماران مورد مطالعه مشابه خود من بوده اند؟
آیا نتایج پروگنوستیک برای مشاوره بیماران مفید بوده است؟
مزایای مطالعات پروگنوستیک
نتایج می تواند تصمیم گیری بالینی را تسهیل کند، به عنوان مثال، ارائه اطلاعات لازم برای انتخاب درمان مناسب.
پیش بینی دقیق تر، نتایج بیماری و آموزش و مشاوره بیمار را تسهیل می کند
مطالعات پروگنوستیک همچنین ممکن است به زیر گروه هایی از بیماران تعریف شود که در معرض خطر بیماری خاصی هستند که منجر به بهبود طراحی مطالعه و آنالیز آزمایش ها بالینی از طریق طبقه بندی می شوند.
صحبت با پزشک درباره پروگنوستیک
حفظ ارتباط صریح و صادقانه با پزشک بخش مهمی از مراقبت شماست. در حقیقت، تحقیقات نشان داده است افرادی که رابطه خوبی با پزشک خود دارند، از مراقبت های پزشکی خود، بیشتر راضی هستند. با این حال، شروع صحبت با پزشک می تواند دشوار باشد. وبلاگ Cancer.NET سایت جدیدی را ایجاد کرده که از پزشکان می خواهد نکات و دیدگاههای خود را برای بحث درمورد تعدادی از موضوعات حساس یا دشوار و بالقوه که ممکن است در طول تشخیص، درمان و پیگیری شود را به اشتراک بگذارند.
اولین موردی که فرد اغلب پس از تشخیص سرطان از آن تعجب می کند این است که آیا این بیماری می تواند با موفقیت درمان شود. با این حال، بسیاری از مردم درباره پروگنوستیک خود تردید دارند و بعضی اوقات، پزشکان در ایجاد بحث درباره آن مقاومت می کنند. بنابراین، با Ira Byock ، MD ، مدیر ارشد پزشکی موسسه مراقبت انسان از سیستم بهداشت و خدمات در ایالت واشنگتن صحبت کردم. او یک پزشک دیرینه مراقبت از تسکین و استاد دانشکده پزشکی جیزل در کالج دارتموت است. دکتر بیوک همچنین عضو پنل مشاوره آنکولوژی روانی اجتماعی Cancer.NET است.
چگونه یک پزشک روند درمان بیمار را تعیین می کند؟
پزشکان به طور معمول با مراجعه به مطالعات خود، گروه هایی از افراد با همان تشخیص یا مشابه آن، احتمال بهبودی بیمار، میزان بهبودی عملکردی و امید به زندگی آنها را تخمین می زنند. پروگنوستیک همیشه یک تخمین و حدس است و مطالعات متعدد نشان داده اند که اغلب تخمین سختی است. استفاده از آمار گروهی برای افراد همیشه دشوار است. بیانیه “هیچ دو نفر دقیقاً یکسان نیستند” برای افراد مبتلا به سرطان صدق می کند. بنابراین، علاوه بر اینکه به بررسی میزان علاج درمان و میانگین بقای گروه هایی که مبتلا به سرطانهای مشابه هستند می پردازند، باید در هنگام تخمین امید به زندگی، سلامت کلی و سابقه پزشکی یک بیمار را در نظر بگیرد.
هنگامی که سرطان فرد رشد می کند و گسترش می یابد، پزشکان غالباً وزن، سطح انرژی، فعالیت ها و عملکرد یک بیمار را از جمله توانایی راه رفتن، بالا رفتن از پله ها و به طور کلی مراقبت از او را به مرور زمان بررسی می کنند. با شناخت هرگونه الگوی کاهشی، می توان عملکرد آینده و طول عمر را تخمین زد. البته این برآوردها بر اساس تحقیقات جدید و پیشرفت در روند درمان، همیشه در معرض تغییر هستند.
آیا عوامل دیگری وجود دارد که ممکن است بر این برآوردها تأثیر بگذارد؟
برخی از مطالعات نشان داده اند که پزشکان تمایل امید به زندگی بیماران خود را دارند. این ممکن است به این دلیل باشد که پزشکان متخصص تمایل دارند بیشتر درباره تشخیصی که در حال درمان هستند فکر کنند، در حالی که یک بیمار ممکن است بر اثر عارضه ناشی از یک وضعیت جداگانه فوت کند. به عنوان مثال، فرد مبتلا به سرطان ممکن است ناگهان در اثر حمله قلبی بمیرد. با این حال، من به عنوان یک پزشک متخصص، می دانم که پزشکان معمولاً خودشان به سلامتی بیماران اهمیت می دهند. همچنین ممکن است که امید پزشکان به بیمارانشان باعث شود که آنها باور کنند افرادی هستند که از آنها مراقبت می کنند و به آنها اهمیت می دهند.
صحبت درباره پروگنوستیک با پزشک چه فوایدی دارد؟
همه افراد، می خواهند بدانند که شانسشان برای بهبودی چقدر است یا چه مدت زنده می مانند. در برخی فرهنگ ها مردم بر این باورند که صحبت کردن در مورد مرگ غیرعاقلانه است و بعضی اوقات می تواند باعث مرگ فرد شود. در حقیقت، بسیاری از ما احساس کنیم که صحبت کردن در مورد مرگ می تواند به نوعی ما را بدبخت کند. اگر احتمال دهیم که پدر یا مادر ما شانس بهتر شدن را ندارند، سعی میکنیم آنها را شاد کنیم.
اشکالی ندارد که بخواهیم پروگنوستیک خود را بدانیم، اما زندگی با سرطان مطمئناً این واقعیت را برجسته می کند که زندگی باارزش است و همه ما یک روز خواهیم مرد.
من معمولا از بیماران می خواهم در نظر بگیرند که اگر آنها ناگهان بمیرند چه اتفاقی می افتد. لازم نیست شما در حال مرگ باشید، یا به سرطان مبتلا شوید، تا این سوال برای شما ارزشمند باشد. آیا خانواده شما می دانند که مقالات مهم شما را در کجا پیدا کنند؟ آیا کسی می تواند پول را از حساب شما منتقل کند؟ آیا آرزویی دارید؟ اگر جواب این سؤالات “خیر” باشد، ممکن است همسر یا فرزندان یا دوستان نزدیک شما برای حفظ اموال خود در خانواده به دادگاه مراجعه کنند. با بیان آرزوهای خود به صورت رسمی، ممکن است از اختلافات در بین خانواده و دوستان خود جلوگیری کرده و در صورت مرگ ناگهانی، باعث کاهش استرس آنها شوید.
علاوه بر مسائل مربوط به املاک و امور مالی، من از بیماران دعوت می کنم تا در نظر بگیرند “آیا بین شما و کسی که دوستش دارید، اگر یکی از شما ناگهان بمیرد، مسئله مهمی وجود دارد یا نه؟ بار دیگر، این توصیه خوبی برای همه ما است. این که بتوانید هر روز به خود بگویید که “هیچ چیز مهمی باقی نمانده است” می تواند افراد را برای زندگی در زمان حال آزاد کند و کمتر نگران آینده باشند. برخی از افراد مشکل دارند که این موضوع را با پزشکان خود مطرح کنند.
نکاتی که برای شروع پروگنوستیک باید انجام داد چیست؟
پزشکان و بیماران وقتی می توانند صادقانه و صریح با یکدیگر صحبت کنند، با هم بهتر کار می کنند. مانند اکثر پزشکان این روزها، من تمایل دارم خودم را به عنوان شریک زندگی با بیماران و خانواده او ببینم.
هرکسی که به سرطان مبتلا شود، طبیعتاً می خواهد بداند که راه درمان چیست. هنگامی که مشخص شد که درمان سرطان بیمار ممکن نیست، ممکن است بیماران از پزشک خود بپرسند “فکر می کنید من تا کی زنده ام؟” حقیقت این است که این سوال اغلب برای پزشکان نیز ناراحت کننده است. من اغلب از مردم می خواهم که صبر داشته باشند.
بیشتر افراد، از آنجا که می خواهند برای آینده برنامه ریزی کنند، وقتی یک بیمار از من سؤال می کند که چه مدت زنده هستم، معمولاً محدوده زمانی را اختصاص می دهم و توضیح می دهم در طول این زمان به دنبال چه علائمی در تصحیح این تخمین خواهم بود. همانطور که اشاره کردم، تمایل دارم که به روندهای مربوط به وزن، اشتها، سطح انرژی، توانایی پیاده روی یا بالارفتن از پله ها یا انجام فعالیتهای معمول و نحوه گذراندن روزهای شخص بپردازم.
چه سؤالی باید درباره پروگنوستیک افراد بپرسد؟
دو سؤالی که افراد مبتلا به سرطان باید از پزشکان خود بپرسند عبارتند از:
- برای بهبود پروگنوستیکم، چه کاری می توانم انجام دهم؟
- باید مراقب چه چیزی باشم تا بدانم که آیا احتمال زنده ماندنم طولانی تر یا کوتاهتر از حد انتظار است؟
آیا مسئله دیگری وجود دارد که مردم باید درباره پروگنوستیک بدانند؟
به یاد داشته باشید، هیچ دو نفری یکسان نیستند. پیش بینی آماری همیشه فقط یک تخمین است، نه یک پیش بینی قطعی. درمان های مؤثر سرطان، گاهی اوقات می توانند به طور چشمگیری بهبودی و بقاء فرد را بهبود بخشند.
تفاوت پروگنوستیک در مقابل دیاگنوستیک چیست؟
ممکن است، اصطلاحات پزشکی معانی خاصی داشته باشند. حتی با کنار گذاشتن هرگونه نگرانی در مورد استفاده صحیح از زبان انگلیسی، انجام این کار می تواند سلامت شما را در معرض خطر قرار دهد.
دیاگنوستیک و پروگنوستیک ، دو مورد از آسان ترین اشتباهات اصطلاحات پزشکی، دارای معانی مرتبط اما جدا هستند. دفعه دیگر که پزشک خود را دیدید یا به یک کلینیک مراجعه کردید، می توانید با دانستن اینکه این معانی چی هستند، پزشک خود را تحت تاثیر قرار دهید.
در این بخش، من پروگنوستیک و دیاگنوستیک را با هم مقایسه می کنم. من هر کلمه را در یک جمله با مثال برای نشان دادن درست معنای آن استفاده خواهم کرد.
بعلاوه، من یک ترفند حافظه برای شما تعریف خواهم کرد که بسته به متن، به شما کمک می کند که شما پروگنوستیک یا دیاگنوستیک را به یاد داشته باشید.
پروگنوستیک چقدر دقیق است؟
پروگنوستیک ، فقط برآوردی است که پزشکان در مورد نوع خاص مزوتلیوما می دانند. این موضوع همچنین مبتنی بر آماری است که از بیماران با دیاگنوستیک مشابه و شرایط پزشکی جمع آوری شده است. پروگنوستیک می تواند تغییر کند، به خصوص اگر شما از یک فوق تخصص مزوتلیوما استفاده می کنید.
چگونه می توانم پروگنوستیک خود را بهبود ببخشم؟
اولین قدم که می توانید در جهت بهبود پروگنوستیک خود بردارید، صحبت با یک متخصص مزوتلیوما است. یک متخصص واجد شرایط می تواند از تجربه خود در معالجه مزوتلیوما بهره ببرد و یک برنامه درمانی متناسب با تشخیص خود، برای شما بنویسد.
اگر شما مبتلا به مزوتلیوما در مرحله پیشرفته شده باشید، پزشک می تواند به شما کمک کند تا به درمانهای جدیدی که در آزمایشات بالینی دیده می شود، دسترسی پیدا کنید.
علاوه بریافتن معالجه از متخصص، می توانید با خوردن غذای سالم و فعال بودن، پروگنوستیک خود را بهبود بخشید. بدن سالم، بهتر به درمان پاسخ می دهد.
چه موقع از دیاگنوستیک استفاده می کنیم؟
منظور از دیاگنوستیک چیست؟ دیاگنوستیک یک اسم است. این یعنی شناسایی یک بیماری با مشاهده علائم که معمولا برای زمینه های پزشکی یا روانی است.
تشخیص ADHD به خانواده ها اجازه می دهد تا به طیف وسیعی از بودجه و خدمات دسترسی داشته باشند.
پزشک به میریام گفت: من نمونه های بافت را بررسی کردم و تشخیص من سرطان است.
اعلامیه سامسونگ پس از تعلیق تولید نوت ۷ از سوی این شرکت صورت گرفت، تصمیمی که سؤالاتی را درباره تشخیص اولیه سامسونگ به وجود آورد، که باعث شده باتری های بیش از حد گرم شده در بعضی از Note 7 ها را به مشکلات تولید یکی از تأمین کنندگان آن نسبت دهد.
چه موقع از پروگنوستیک استفاده کنیم؟
پروگنوستیک به چه معنی است؟ پروگونیستیک نیز یک اسم است. پروگونیستیک به پیش بینی دوره و نتایج یک بیماری اشاره دارد. بنابراین، هنگامی که یک حرفه ای علائم را مشاهده کرده و تشخیص داد، ممکن است براساس مسیر احتمالی یک بیماری، پروگنوستیک ایجاد کند.
مثلا، تحقیقات نشان می دهد که پروگنوستیک زخم درمان نشده شامل خونریزی داخلی، عفونت، نارسایی اندام و مرگ است.
پزشک ادامه داد: “من در مورد این نوع سرطان اطلاعات کافی ندارم تا یک پروگنوستیک دقیق داشته باشم.”
اندی رید، سرمربی ستاد پیش بینی، روز جمعه پیش بینی جاممائل چارلز را “مثبت” خواند.
بیشتر بدانید: سرطان چیست و چگونه بوجود می آید
پروگنوستیک و سرطان
بسیاری از افراد می خواهند شانس زنده ماندن خود را بعد از تشخیص سرطان بدانند. پزشک شما بهترین شخص است. پروگنوستیک ، بهترین ارزیابی پزشک در نحوه تأثیر سرطان بر شما و چگونگی پاسخ آن به درمان است.
از عوامل پیش بینی کننده برای کمک به پیش بینی نتیجه استفاده می شود.
عامل پروگنوستیک یکی از ویژگی های سرطان (مانند اندازه تومور) یا مشخصه شخص (مانند سن آنها) است که ممکن است در نتیجه تأثیر بگذارد.
یک عامل پیش بینی کننده می تواند در پیش بینی اینکه سرطان به یک درمان خاص پاسخ می دهد، کمک کند. برخی از داروها تنها در صورتی کار می کنند که مولکول ها (مانند پروتئین ها) روی سلول های سرطانی یا درون آنها باشند.
پزشک همچنین آمار بقا را برای نوع سرطان شما در نظر خواهد گرفت. فقط پزشکی که با همه این فاکتورها آشنا باشد می تواند اطلاعات را برای دستیابی به پروگنوستیک جمع کند. از پزشک خود در مورد عواملی که در پروگنوستیک شما تأثیر می گذارد سوال بپرسید. همچنین به یاد داشته باشید که پروگنوستیک می تواند با گذشت زمان تغییر کند، زیرا سرطان همیشه کاری را که انتظار می رود انجام نمی دهد.
به طور کلی، هرچه سرطان زوتر شناخته و درمان شود، باعث نتیجه بهتری می شود.
عوامل پروگنوستیک
عوامل پروگنوستیک مطلوب، می تواند در نتیجه تأثیر مثبت یا منفی داشته باشد.
برخی از عوامل مهم پروگنوستیک مرتبط با سرطان عبارتند از:
- نوع سرطان
- زیر گروه سرطان بر اساس نوع سلول یا بافت (بافت شناسی)
- اندازه تومور
- سرطان تا چه حد و کجا گسترش یافته است (مرحله)
- سلول های سرطانی با چه سرعتی در حال رشد هستند (درجه)
- عوامل پروگنوستیک مهمی در ارتباط با فرد مبتلا به سرطان عبارتند از:
- سن و جنس آنها
- مشکلات بهداشتی و سلامت کلی آنها
- توانایی انجام کارهای روزمره مانند مراقبت از نیازهای جسمی (وضعیت عملکرد)
- هرگونه کاهش وزن، و اینکه چگونه وزن از دست داده است
- چقدر می توانند با عوارض جانبی درمان کنار بیایند
- پاسخ به درمان
عوامل پیش بینی کننده
عوامل پیش بینی کننده مهم شامل انواع نشانگر تومور، نشانگرهای زیستی و تغییر در کروموزوم ها (جهش ژنتیکی) می باشد.
برخی از درمان ها تنها درصورتی که شما مارکر خاص یا جهش ژنتیکی دارید موثر هستند. این می تواند به پزشک شما کمک کند تا برنامه ریزی کند که کدام روش درمانی برای شما مناسب است و پیدا کردن اطلاعات در مورد پروگنوستیک شما یک تصمیم شخصی است.
وقتی به سرطان مبتلا هستید، شما و عزیزانتان با سوالات بسیاری روبرو هستید. دانستن درباره سرطان شما و آنچه انتظار دارید می تواند در تصمیم گیری به شما و عزیزانتان کمک کند. برخی از تصمیماتی که ممکن است با آنها روبرو شوید عبارتند از:
- کدام روش درمانی برای شما مناسب است؟
- چگونه می توانید به بهترین وجه از خود مراقبت کنید و عوارض جانبی درمانی را مدیریت کنید؟
نحوه برخورد با امور مالی و حقوقی
بسیاری از افراد می خواهند پروگنوستیک خود را بدانند. هنگامی که اطلاعات بیشتری در مورد سرطان خود دارند، مقابله با آن آسانتر است. شما ممکن است از پزشک خود در مورد کسانی که زنده مانده اند سوال کنید یا این اطلاعات را به تنهایی جستجو کنید، ممکن است آمار را گیج کننده و ترسناک بدانید. این وظیفه شماست که تصمیم بگیرید چقدر اطلاعات از بیماریتان می خواهید بدست بیاورید.
آمار انواع بقای پروگنوستیک
پزشکان غالباً مطالعاتی را انجام می دهند که بقای یک نوع خاص از سرطان یا مرحله را اندازه گیری می کنند.
به خاطر داشته باشید که آمار بقای سرطان فقط براساس تعداد زیادی از مبتلایان به سرطان، بسیار کلی است. بقا، بسته به نوع و مرحله سرطان بسیار متفاوت خواهد بود. همچنین، آمارها براساس اعدادی از چند سال پیش است و ممکن است تأثیر پیشرفت های اخیر در معالجه سرطان را نشان ندهند.
بنابراین در حالی که آمار سرطان می تواند یک ایده کلی را به شما بدهد، دقیقاً نمی توانند پیش بینی کنند که چه اتفاقی برای شما خواهد افتاد.
روش های مختلف زیادی برای اندازه گیری و گزارش آمار بقای سرطان وجود دارد. بیشتر آمارها برای یک دوره زمانی خاص، معمولاً ۵ سال گزارش می شود، اما ممکن است برای ۱ ، ۳ یا ۱۰ سال نیز باشد.
بقای خالص
بقای خالص، نشان دهنده احتمال زنده ماندن فرد، در غیاب سایر علل مرگ است. برای تخمین درصد افرادی که از سرطان خود جان سالم به در می برند، استفاده می شود.
به عنوان مثال، بقای خالص ۵ ساله ۵۰٪ به این معنی است که، به طور متوسط ، حدود ۵۰٪ از افراد حداقل ۵ سال از سرطان خود زنده می مانند.
بقای مشاهده شده
بقای مشاهده شده درصد افراد مبتلا به سرطان خاصی است که در زمان معینی پس از تشخیص، در یک نقطه خاص زنده مانده اند. بقای مشاهده شده، علت مرگ را در نظر نمی گیرد.
به عنوان مثال، ۵ سال زنده ماندن ۷۰٪ به این معنی است که به طور متوسط ، ۷ مورد از ۱۰ مورد، احتمال زنده بودن ۵ سال پس از تشخیص خود را دارند.
بقای نسبی
بقای نسبی، بقای گروهی از مبتلایان به سرطان را با میزان بقای مورد انتظار برای گروهی از افراد جامعه که دارای همان خصوصیات افراد مبتلا به سرطان (مانند سن، جنس یا محل زندگی آنها) هستند، مقایسه می کند. در حالت ایده آل، به دست آوردن این تخمین می تواند دشوار باشد. بنابراین بقای نسبی بعضی اوقات بیش از حد ارزیابی می شود.
به عنوان مثال، بقای نسبی ۵ ساله ۶۳٪ به این معنی است که به طور متوسط ، افراد مبتلا به سرطان ۶۳٪ احتمال دارد حداقل ۵ سال پس از تشخیص خود در مقایسه با افراد جامعه عمومی زندگی کنند. تخمین بقای نسبی می تواند بیش از ۱۰۰٪ باشد.
بقای متوسط
بقای متوسط، به معنای مقدار متوسط یا midpoint است. بقای متوسط، مدت زمان پس از تشخیص یا شروع درمان است که در آن نیمی از مبتلایان به سرطان هنوز زنده هستند. به عبارت دیگر، انتظار می رود نیمی از افراد در بقاء متوسط زندگی کنند و نیمی دیگر اینگونه نباشند.
به عنوان مثال، اگر ۵۰٪ از مبتلایان به سرطان ۱۲ ماه پس از تشخیص خود زنده مانده باشند، بقای متوسط ۱۲ ماه است.
انواع دیگر آمار بقا
انواع دیگری از آمار بقا وجود دارد که بیشتر مورد استفاده محققان است که نتایج آزمایشات بالینی را که به دنبال معالجه جدید سرطان هستند گزارش می دهند. نمونه هایی از این موارد شامل بقای عاری از بیماری (DFS) و بقا بدون پیشرفت (PFS) است.
