۲۳- فیلم Tommaso
فیلم توماسو
کارگردان: آبل فررا
بازیگران: ویلیام دفو، کریستینا چیریاک
میانگین امتیازات Tommaso در IMDB: ۶/۱ | امتیاز متاکریتیک: ۶۶
خلاصه داستان: توماسو که با همسر و فرزندش به ایتالیا آمده و مشغول نگارش یک فیلمنامه است، به ناگاه متوجه می‌شود که همسرش با مرد دیگری در ارتباط است.
آدم‌های معتاد به الکل. پرسه زن در کوچه و خیابان. به دنبال فهم معنا و چیستی خود و این زندگی. به تصویر کشیدن همه این‌ها غالبا در کالبد و حضور پر تکرار ویلیام دفو در مقام بازیگر. همه چیز آماده است تا به یاد فیلم‌های شاخص ابل فررا یعنی فیلم‌های Siberia و Sculpt به طور ویژه بیفتیم. اما این یادآوری تنها به فیلم‌های قبلی فررا مربوط نمی‌شود. ما در فیلم توماسو، با یک خود نگاره روبرو هستیم. ابل فررا، ماحصل زیست خود را در کاراکتر ویلیام دفو پدیدار کرده است و ما را دعوت به تماشای بی واسطه دغدغه‌های خود می‌کند.
فیلمسازی که در کوچه پس کوچه‌های تاریکِ رم قدم می‌زند و در تلاش است تا فیلم جدیدش را کلید بزند. همواره هم مشکل تهیه سرمایه فیلم پیش رویش است. خوب که به توماسو بنگرید، ویژگی‌هایی شبیه به او را در خود می‌یابید. خریدن کردن، غذا پختن، کلاس زبان رفتن، نوشتن، با زن و فرزند خود وقت گذراندن و گاهی به خود آمدن. به خود آمدن برای فهم چیستی این زندگی. به تماشای ماحصل زندگی یک فیلمساز مهم آمریکایی دعوتید. شاید خود را در او یافتید و با او هم نظر شدید.
۲۲- انیمیشن Wolfwalkers
کارگردان: تام مور، رز استوارت
میانگین امتیازات Wolfwalkers در IMDB: ۸/۱ | امتیاز متاکریتیک: ۸۷
خلاصه داستان: در عصر خرافات، از گرگ‌ها تصاویری وحشتناک و از طبیعت نمادی شیطانی در ذهن همگان شکل گرفته است. در این میان یک شکارچی جوان به نام رابین، با نجات دادن یک دختر بومی و وحشی در طبیعت، جهان Wolfwalkers را کشف می‌کند و ذهنیتی کاملا مخالف با پدرش و همفکران او پیش می‌گیرد.
اگر بخواهم در سال ۲۰۲۰ بعد از انیمیشن Soul، انیمیشن مهم دیگری را نام ببرم، قطعا انیمیشن Wolfwalkers انتخاب بعدی است. انیمیشنی که در میان آثاری که محصول پیکسار نیستند، یکی از مهم‌ترینشان است که کاملا قابل رقابت با آثار پیکسار به چشم می‌آید. شکل اجرا، موسیقی متن، قصه و زیرمتنی که دنبال می‌کند، همه پتانسیل شگفت زده کردن هر مخاطبی را دارد. جالب است که از الگوهای کلیشه‌ای تقابل انسان و طبیعت، حاکم پر ادعا، نسل جدید علیه نسل قدیم و غیره استفاده می‌کند اما ماحصل قصه‌ایست که تازگی‌ها و دغدغه‌های خودش را دارد. برای تماشایش در کنار انیمیشن Soul، تردید نکنید. با انتخابش در میان بهترین فیلم های ۲۰۲۰، امید است که بیشتر دیده شود.
۲۱- فیلم Lovers Rock
کارگردان: استیو مک کویین
بازیگران: مایکل وارد، کدار ویلیمایز
میانگین امتیازات Lovers Rock در IMDB: ۸/۱ | امتیاز متاکریتیک: ۹۵
خلاصه داستان: مجموعه آنتولوژی Small Axe از ۵ فیلم متفاوت تشکیل شده است. هرکدام از قسمت‌ها به یک بُعد از زندگی سیاه پوستانِ ساکن لندن، در فاصله سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ می‌پردازند. دو قسمت ابتدایی این مجموعه یعنی Mangrove و Lovers Rock با اقبال بیشتری از سوی منتقدین و تماشاگران روبرو شدند.
اولین کارگردان سیاه پوست که فیلمش برنده اسکار بهترین فیلم سال شد. این یکی از برجسته‌ترین القابی بود که به استیو مک کويین بعد از ساخت فیلم ۱۲ سال بردگی نسبت دادند. هرچند که مک کویین را به واسطه فیلم‌های دیگری همچون Shame و Widows هم می‌شناسیم. حال مک کویین در مجموعه ۵ قسمتی خود که ۴ قسمت آن بر اساس داستان‌های واقعی و یک قسمت آن کاملا تخیل شده است، با کلیشه‌های مرسوم در فیلم‌های نژاد پرستی بازی می‌کند. این مهمترین عاملیست که ما را در میان سیل زیادی از فیلم‌های نژاد پرستانه که غالبا هم شعار زده هستند، به تماشای مجموعه او ترغیب می‌کند.
همچنین پیوند ویژه فیلم Lovers Rock با مهمانی‌ها بلوز دهه ۱۹۶۰ و روایت یک رابطه عاشقانه از دل جریان موسیقی آن سال‌ها، از برجسته‌ترین نکات دومین قسمت این مجموعه است. اگر بخواهم در یک عبارت خلاصه، حال هوای مجموعه را توصیف کنم، باید بگویم طنزی که در متن آهنگ Small Axe از باب مارلی وجود دارد (که نام فیلم را هم در برگرفته است)، چکیده تمام این مجموعه است: «اگر شما درختان بزرگ هستید، ما هم تبرهای کوچکیم». به همین اندازه صریح، کنایه‌آمیز و اثرگذار.
۲۰- فیلم The Woman Who Ran
فیلم زنی که فرار کرد
کارگردان: هونگ سانگ سو
بازیگران: کیم مین هی، سونگ سئون می
میانگین امتیازات The Woman Who Ran در IMDB: ۶/۷ | امتیاز متاکریتیک: ۷۹
خلاصه داستان: زنی بعد از گذشت ۵ سال از زندگی مشترکش، برای اولین‌بار از شوهرش دور می‌شود تا با دوستان گذشته‌اش ملاقات کند. ملاقات با هر کدامشان، درک تازه‌ای را از معنای رابطه برای این زن به همراه می‌آورد.
بعد از گذشت دو سال از آخرین فیلم هونگ سانگ سوی پر کار که رکورد ساخت ۲ یا حتی ۳ فیلم در یک سال را هم در کارنامه‌اش دارد، تماشای فیلم The Woman Who Ran به ما اثبات می‌کند که اگر به واقع چیزی به هونگ الهام نشود، او فیلم نمی‌سازد. او بعد از این دو سال، با یک درام زنانه که باز هم جوهره تمام آثار قبلی‌اش را دارد بازگشته است. گویی مثل همیشه، حس می‌کنی که تمام این صحنه‌ها را بدون فکر اولیه، قدم به قدم در مسیر فیلم کامل کرده است. مطابق با همان چیزی که خودش همواره بر آن تاکید دارد: «من دوست دارم ایده‌ها به سراغم بیایند، نه اینکه من به دنبالشان بروم».
اگر بخواهم مهمترین عنصر یا به بیان بهتر مهمترین دغدغه‌ای که در بیشتر آثار هونگ سانگ سو می‌بینم را بیان کنم، آن چیزی نیست جز نیازِ آدم‌ها به برقراری رابطه با یکدیگر. رابطه‌ای که مهمترین ابزار برای پیشبردش، دیالوگ است. آدم‌ها دور یک میز می‌نشینند و تلاش می‌کنند آنچه در ذهنشان می‌گذرد را به زبان بیاورند. حال این ذهنیات می‌تواند هم از حرف‌های ساده و روزمره باشد و هم اینکه در ادامه روند، طرفین به‌نوعی سعی کنند با استفاده از کلمات، خود را به یکدیگر بشناسانند. به واقع مهمترین عنصر برای لذت بردن از فیلم‌های هونگ سانگ سو نیز، دقت در جزییات همین دیالوگ‌هاست. با این پیش زمینه به سراغ فیلم جدید او بروید که یقینا یکی از بهترین فیلم های ۲۰۲۰ است.
۱۹- فیلم The Vast of Night
فیلم وسعت شب
کارگردان: اندرو پترسون
بازیگران: سیرا مک کورمیک، جیک هورویتز
میانگین امتیازات The Vast of Night در IMDB: ۶/۷ | امتیاز متاکریتیک: ۸۴
خلاصه داستان: فِی که در یک تلفنخانه کار می‌کند، یک شب تماس مشکوکی از سوی یک زن دریافت می‌کند.
اندرو پترسون برای خلق نخستین فیلم علمی تخیلی و کم بودجه‌اش، تمهید هوشمندانه‌ای را به کار برده است: تخیل را به ذهن مخاطبان بسپارید! کنجکاوید که چگونه؟ با تکیه بر قدرت صدا. صدا این قابلیت را دارد که شما را از طراحی تمام صحنه‌هایی که نیاز به بودجه عظیم دارند، برهاند. در عوض با تمرکز بر صدای آن سوی گیرنده، بدون تماشای هیچ چهره‌ای، دیالوگ‌ها و اتفاقات هولناک روایت و در ذهن همه مخاطبان تخیل شوند. جالب آنکه برای هرکدامشان نیز به یک نحو صورت می‌پذیرد. هرکس فیلم مخصوص به خود را دیده است. دریک کلام: فیلم وسعت شب، فیلم فضا سازیست. در حالی که همه اهالی شهر سرگرم تماشای مسابقه بسکتبال هستند، اتفاقاتی با زمینه سیاسی در حال وقوع است. خوب چشم بدوزید به یکی از بهترین فیلم های ۲۰۲۰ که در وسعت تاریکی شبانه شما را همراه با خود می‌برد.
۱۸- فیلم So Long My Son
فیلم بدرود پسرم
کارگردان: وانگ ژیائو شوای
بازیگران: وانگ جینگچون، جیانگ دو
میانگین امتیازات So Long My Son در IMDB: ۷/۷ | امتیاز متاکریتیک: ۸۸
خلاصه داستان: این فیلم روایت زندگی دو خانواده است که در طول سه دهه تحولات اقتصادی (از دهه۱۹۸۰) زندگی‌شان دست خوش تغییرات زیادی می‌شود. به گونه‌ای که می‌شود تاثیرات تحولات کشور چین را در جزیان زندگی این دو خانواده به خوبی رصد کرد.
سیاست قانون تک فرزندی از اوایل دهه ۱۹۸۰ در چین تصویب می‌شود. این قانون بسیاری از افراد را مجبور به سقط جنین می‌کند. حتی بسیاری از روستاییان که نیاز به فرزند بیشتر دارند، مجبورند فرزندان خود را پنهان کنند. طبعا ظاهر این قانون ساده و در راستای اعتلای چین است. اما کافیست برایمان سوال پیش بیاید که بعد از این قانون، چه بر سر این خانواده‌ها می‌آید؟ بچه برای این زوج‌ها چه معنایی دارند؟ وانگ ژیائو شوآی، دوربینش را وارد زندگی دو خانواده کرده است که به نوعی حضور یک بچه، به زندگی آن‌ها معنا داده و بهانه‌ای برای تحمل سختی‌های سه دهه‌‌ی طاقت فرسا شده است. بازی‌های درخشان زن و مرد فیلم، خرس طلایی برلین را برای دو بازیگرش به ارمغان آورد. یک فیلم هنری دلچسب در میان بهترین فیلم های ۲۰۲۰. از دیگر فیلم‌های شاخص این فیلمساز چینی، می‌توان به فیلم‌های Beijing Bicycle و In Love We Trust نیز اشاره کرد.