در فضا هیچ صدایی شنیده نمی‌شود. وقتی شما از اتمسفر زمین خارج می‌شوید، خود را غرق در فضایی بی‌کران خواهید یافت. در این فضا به علت نبود مولکول‌های دیگر، ارتعاشات ریزی که سبب شنیدن صدا می‌شوند، رخ نخواهند داد. با وجود این، ناسا توانسته صدای سحابی پروانه را منتشر کند؛ اما چطور؟
صدای رویایی سحابی پروانه
ناسا در پروژه‌ای به نام دنیای صدا تصمیم گرفته داده‌های تصویری را به صدا تبدیل کند. آنها از تصاویر فوق‌العاده زیبا و نفس‌گیر سه تلسکوپ خود استفاده کرده‌اند تا بتوانند یک سمفونی فوق‌العاده کهکشانی را به جهانیان ارائه کنند. دانشمندان حاضر در آژانس فضایی آمریکا برای این کار نیز به سراغ سحابی پروانه رفتند.
To view this video please enable JavaScript, and consider upgrading to a web browser that supports HTML5 video
تصویر تلسکوپ هابل از سحابی پروانه یکی از محبوب‌ترین تصاویر این تلسکوپ به حساب می‌آید و صدای آن نیز بسیار زیبا و نفس‌گیر است. در این روش همزمان با اسکن کردن تصویر توسط یک موج، داده‌های تصویری به صدا تبدیل می‌شوند. در واقع زیروبمی صوتی روی تصویر اعمال می‌شود. هرچه نور بیشتر باشد، گام بالاتری را می‌شنویم و هرچه نور کمتر باشد، گام پایین‌تری را خواهیم داشت.
در صدای منتشر شده از سحابی پروانه، چنگ نماینده ستاره‌های دور است و بال‌های گازی سجابی نیز توسط تارها و سینث‌سایزهای سینمایی منعکس شده‌اند. در ابتدا به خاطر وجود میلیاردها ستاره صدا کمی ناهنجار به نظر می‌رسد؛ اما با وارد شدن سینث‌سایزر شرایط تغییر می‌کند.
اوج شاهکار ناسا با رسیدن به ستاره درخشانی که در مرکز سحابی قرار دارد، شنیده می‌شود و با اسکن گازهایی که در فضا پراکنده شده‌اند نیز صدای سحابی پروانه به پایان می‌رسد. سحابی پروانه توسط یک ستاره در حال مرگ ایجاد می‌شود که هنوز در مرکز باقی مانده و ساختاری شبیه به دو بال را در اطراف خود شکل داده است.
اگرچه در تصویر ثبت شده توسط تلسکوپ هابل، این سحابی ظریف، زیبا و جذاب به نظر می‌رسد؛ اما درک ابعاد آن از تصور ما خارج است. حتی اگر بتوانید با سرعت نور سفر کنید، برای طی کردن عرض بال‌های این سحابی باید سه سال صبر کنید و دمای حدود ۲۰ هزار درجه سانتی‌گراد را تحمل کنید. این در حالی است که سحابی اشاره شده با سرعت ۹۶۵ هزار کیلومتر بر ساعت در فضا حرکت می‌کند.