سندرم چارلز بونت؛ علت‌ها، علائم و درمان

 در میان تمام حس‌های انسان، بینایی باید غالب‌ترین حس باشد. ما برای دریافت تصاویر از محیط مان به این قابلیت خاص‌مان تکیه می‌کنیم؛ بنابراین بیماری‌هایی که بر بینایی ما اثر می‌گذارند (مانند سندرم چارلز بونت) تا حدودی ترس برانگیزاند. به همین دلیل تلاش‌های زیادی برای پیشگیری و درمان این عوارض انجام می‌شود.

حتما شما با بسیاری از اختلالات بینایی مانند نزدیک بینی، آستیگماتیسم و آب مروارید آشنا هستید. اما از سویی دیگر، عوارض چشمی دیگری نیز وجود دارند که کمتر شناخته شده‌اند. در این مطلب در مورد یکی از این عارضه‌های کمتر معروف به نام سندرم چارلزبونت صحبت می‌کنیم.

سندرم چارلز بونت چیست؟

همانطور که گفتیم سندرم چارلز بونت یک اختلال بینایی است که بیشتر افراد در مورد آن اطلاعی ندارند و برای همین بیشترین باور‌های اشتباه در موردش وجود دارد. سندرم چارلز بونت سبب توهم در بیمارانی می‌شود که در بخش عمده بینایی خود را از دست داده‌اند. از این رو معمولا در افرادی بروز می‌کند که دچار مشکلات بینایی ناشی از آب مروارید یا آب سیاه می‌شوند. سندرم چارلز بونت در بیمارانی که عصب بینایی‌شان آسیب دیده نیز بروز می‌کند.

توهمی که سندرم چارلز بونت علت آن است، بسیار روشن و واقعی است. اما برخلاف دیگر اختلالاتی که سبب توهم می‌شوند، بیمار دچار سندرم چارلز بونت خوب می‌داند که چیزی که می‌بیند یک توهم بصری است؛ بنابراین سندرم چارلز بونت با اسیکزوفرنی یا توهم بینی‌های ناشی از دارو‌های روانگردان متفاوت است.

برای تشخیص سندرم چارلز بونت، لازم است بیمار از جهت زوال عقل، اختلالات روانی و مسمومیت بررسی شود. همچنین مشکلات بینایی معمولا افراد سنین بالاتر را دچار می‌کنند و به همین علت است که سندرم چارلز بونت در میان این گروه سنی شایع‌تر است.

توهم‌های سندرم چارلز بونت چگونه هستند؟

توهم‌هایی که سندرم چارلز بونت سبب‌شان می‌شود متنوع‌اند. اما ویژگی‌های زیر در آن‌ها مشترک است:

• کسی که دچار سندرم چارلز بونت است کاملا می‌داند که در حال توهم دیدن است و چیزی که می‌بیند صرفا توهم بصری است.
• توهم‌های سندرم چارلز بونت با دریافت‌های واقعی آمیخته می‌شوند. تصاویر در این توهم‌ها به جای اینکه جای واقعیت را بگیرند، با تصاویری که یک فرد بدون سندرم چارلز بونت به طور معمول می‌بیند ترکیب می‌شوند.
• توهم‌های بصری به طور تصادفی ظاهر و ناپدید می‌شوند. به همین دلیل، به سختی می‌توان منبع مشخصی برای آن‌ها پیدا کرد یا متوجه الگوی خاصی در آن‌ها شد.
• افرادی که دچار سندرم چارلز بونت هستند اغلب با دیدن توهم‌ها شگفت زده می‌شوند، اما به ندرت چیز‌هایی که می‌بینند در آن‌ها ایجاد نگرانی می‌کند.
• این توهم‌ها معمولا طی موقعیت‌های استرس برانگیز ایجاد می‌شوند یا زمانی که حس‌ها به طور همزمان تحت فشار زیاد قرار می‌گیرند یا وقتی که محرک عصبی خاصی وجود ندارد.

تصاویر توهمی در سندرم چارلز بونت بسیار شفاف‌تر از واقعیت‌اند. توهماتی که ربطی به سندرم چارلز بونت ندارند معمولا گنگ و نامشخص‌اند، اما توهم‌هایی سندرم چارلز بونت، واضح و مشخص‌اند. علت این امر این است که سندرم چارلز بونت فقط در افرادی بروز می‌کند که بینایی‌شان ضعف دارد.

علت‌ها و درمان

علم پزشکی تاکنون نتوانسته است علت دقیق سندرم چارلز بونت را پیدا کند، اما تئوری‌هایی در این زمینه وجود دارد.

معروف‌ترین تئوری در این مورد می‌گوید این سندرم زمانی به وجود می‌آید که عصب‌ها دیگر سطحی از محرک را که به آن نیاز دارند دریافت نمی‌کنند. از این رو، نسبت به تمام محرک‌های بیرونی حساس شده و در برخی موارد حتی خودشان محرک عصبی تولید می‌کنند.

هنوز درمانی برای سندرم چارلز بونت ارائه نشده است و پزشکان سعی می‌کنند به بیماران کمک کنند بفهمند که توهم‌های آن‌ها از پیامد‌های طبیعی از دست دادن بینایی‌شان بوده و آن‌ها دچار هیچ مشکل خاصی در سلامتی خود نیستند. این واقعیت، کمک بسیار زیادی به بیماران می‌کند تا بتوانند با مشکل خود بهتر کنار بیایند.

رویکرد معمول این است که مشکل بینایی برطرف شود، اما توصیه‌هایی وجود دارد که به رفع توهم کمک خواهد کرد:

• تغییر وضعیت نورپردازی در محیط فرد بیمار بلکه بتواند سبب ناپدید شدن توهمات شود
• در محیط‌های کم نور از نور‌های بیشتری استفاده شود
• در محیط‌های بسیار پُرنور از شدت نور‌ها کاسته شود
• تغییر نگاه خیره از چپ به راست
• تند تند پلک زدن
• حرکت کردن یا مشغول انجام کاری شدن

طبق توصیه پزشکان فرد دچار سندرم چارلز بونت باید شب‌ها خواب کافی داشته باشد. واضح است که توهم‌ها زمانی که فرد خسته است و نیاز به استراحت دارد یا تحت استرس است شدت می‌گیرند. در بیشتر موارد، جراحی می‌تواند بخشی از دقت بینایی فرد را برگرداند، در نتیجه سبب ناپدید شدن توهمات خواهد شد.

چند نکته دیگر

هر وقت دچار توهم شدید می‌توانید تغییراتی در پیرامون خود ایجاد کنید و ببینید آیا توهمات متوقف می‌شوند. تلویزیون یا رادیو را روشن کنید، از جای‌تان بلند شوید و راه بروید یا به اتاق دیگری بروید و کاری انجام دهید. برخی از افراد می‌گویند که با مستقیما نگاه کردن به تصویری که می‌بینند یا دست دراز کردن برای لمس آن، موفق به محو تصویر می‌شوند. گاهی چرخاندن چشم‌ها و پلک زدن می‌تواند توهم را محو کند.

منبع: exploringyourmind