گروه درمانی می‌تواند به افراد کمک کند تا سلامت روانی خود را بهبود بخشند که شامل حداقل یک روان درمانگر و دو یا چند فرد بیمار است. بسیاری از افراد از این درمان برای رفع یک نگرانی خاص سلامت روانی استفاده می‌کنند. پویایی گروه اغلب باعث می شود تا افراد زمانی که با آن به سمت جلو حرکت کنند، احساس حمایت کنند. هدف شما چه رشد و پیشرفت باشد یا بهبود مهارت های اجتماعی گروه درمانی می‌تواند به شما کمک کند تا به آن دست پیدا کنید. در این مقاله از بخش روانشناسی دکتر سلام به بررسی و توضیح در مورد گروه درمانی می پردازیم.
اصول گروه درمانی
در کتاب تئوری و تمرین روان درمانی گروهی ، ایروین دی. یالوم، به تشریح اصول درمانی کلیدی می پردازد که از گزارش افرادی که در فرآیند گروه درمانی شرکت کرده اند، به دست آمده است:
۱٫ القای امید
گروه شامل اعضاء در مراحل مختلف فرایند درمان است. در آغاز فرآیند، مشاهده افرادی که مشغول مقابله با بیماری یا بهبودی هستند، در ابتدای فرآیند به افراد امید می دهد.
۲٫ فراگیری
عضویت در گروهی از افراد که تجربیات یکسانی دارند، به افراد کمک می کند تا ببینند آنچه که آنها در حال تجربه آن هستند فراگیر و جهانی است و تنها نیستند.
۳٫ ارائه اطلاعات
اعضای گروه می توانند با به اشتراک گذاری اطلاعات، به یکدیگر کمک کنند.
۴٫ نوع دوستی
اعضای گروه می توانند نقاط قوت خود را به اشتراک بگذارند و به دیگران در گروه کمک کنند که می تواند باعث افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس شود.
۵٫ تکرار سیر تکامل اصلاحی گروه اصلی خانواده
گروه درمانی از جهاتی بسیار شبیه خانواده است. در داخل گروه، هر یک از اعضا می توانند بررسی کنند که چگونه تجارب دوران کودکی در شخصیت و رفتارهای آنها نقش داشته است. آنها همچنین می توانند یاد بگیرند که از رفتارهایی که مخرب یا بی فایده در زندگی واقعی هستند، اجتناب کنند.
۶٫ توسعه تکنیک های اجتماعی شدن
جلسات گروهی، مکان مناسبی برای تمرین رفتارهای جدید است. جلسات امن و حمایت کننده هستند و به اعضای گروه امکان می دهد بدون ترس از شکست تجربه کنند.
۷٫ رفتار تقلیدی
افراد می توانند رفتار سایر اعضای گروه را الگو برداری کنند یا رفتار درمانگر را مشاهده و تقلید کنند.
۸٫ یادگیری بین فردی
با تعامل با افراد دیگر و دریافت بازخورد از گروه و درمانگر، اعضای گروه می توانند درک بیشتری از خود کسب کنند.
۹٫ انسجام گروهی
از آنجایی که گروه در یک هدف مشترک متحد است، اعضاء احساس تعلق و پذیرش می کنند.
۱۰٫ تخلیه هیجانی
اشتراک گذاشتن احساسات و تجربیات با گروهی از افراد، می تواند به تسکین درد، گناه یا استرس کمک کند.
۱۱٫ عوامل وجودی
در حالی که کار در یک گروه پشتیبانی و راهنمایی را ارائه می دهد، گروه درمانی به اعضاء کمک می کند تا درک کنند که آنها مسئول زندگی، اقدامات و انتخاب های خود هستند.
نحوه عملکرد گروه درمانی
گروه ها می توانند به اندازه سه یا چهار نفر کوچک باشند، اما جلسات گروه درمانی اغلب در حدود هشت تا دوازده نفر هستند. (اگرچه که امکان شرکت کنندگان بیشتری نیز وجود دارد). این گروه معمولا هر هفته یک یا دو بار یا بیشتر و به مدت یک یا دو ساعت برگزار می شود. به گفته اود مانور، نویسنده کتاب راهنمای روان درمانی، حداقل تعداد جلسات گروه درمانی معمولا حدود شش است اما یک سال کامل جلسات ادامه دارد. مانور همچنین خاطر نشان می کند که این جلسات ممکن است آزاد یا بسته باشد.
در جلسات آزاد، شرکت کنندگان جدید در هر زمان می توانند به گروه ملحق شوند. در یک گروه بسته، فقط گروهی از اعضاء اصلی دعوت می شوند تا در جلسه شرکت کنند.بنابراین یک جلسه روان درمانی گروهی معمولی چگونه به نظر می رسد؟ در بسیاری موارد، این گروه در اتاقی که صندلی ها در یک دایره بزرگ قرار گرفته اند، یکدیگر را ملاقات می کنند تا اعضاء همدیگر را ببینند. ممکن است جلسه با معرفی اعضای گروه و بیان دلیل شرکت در گروه درمانی توسط خودشان آغاز شود. اعضاء همچنین ممکن است تجربیات و پیشرفت خود را از آخرین جلسه به اشتراک بگذارند.
شیوه دقیق انجام جلسه به میزان زیادی به اهداف گروه و سبک درمان بستگی دارد. برخی از درمانگران ممکن است شیوه گفتگوی آزاد تر را ترجیح دهند، طوری که هر یک از اعضاء در شرایطی که دوست دارند و مناسب می بینند، در بحث ها شرکت می کند. در مقابل برخی از درمانگران برای هر جلسه برنامه ای خاص دارند که ممکن است شامل تمرین مهارت های جدید با سایر اعضای گروه باشد.
از گروه درمانی چه انتظاری می توانم داشته باشم؟
بیشتر گروه ها شامل ۵ تا ۱۵ نفر هستند که همگی با نگرانی های مشابهی مانند اختلال در غذا خوردن ، اضطراب اجتماعی یا سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنند. حتی اگر (اغلب اوقات) همه دارای یک تشخیص مشابه باشند، اما تمام اعضای گروه دارای تجربیات مختلفی در زندگی هستند که گروه درمانی روشی فوق العاده برای شنیدن دیدگاه های جدید است. مطالعات نشان می دهند که درمان شناختی رفتاری گروهی، برای درمان افسردگی بسیار خوب است. شما احتمالا یک یا دو دستیار مجاز خواهید داشت.
برخی مطالعات نشان می‌دهند که گروه هایی با دو دستیار، بهبود نتایج شده اند. نوع مجوز دقیق و کامل آنها بستگی به حالت و گروه شما دارد که ممکن است شامل درمانگر، مدد کار اجتماعی و یا روانشناس باشند . آنها تمام گفتگو های شما را هدایت کرده و شما را تشویق می‌کنند تا به طورآزادانه صحبت کنید .
بله، صریح حرف زدن برای افراد غریبه، درباره احساسات خود می‌تواند ترسناک باشد و دیگر شرکت کنندگان نیز ممکن است درباره صحبت کردن، نگرانی داشته باشند. اما به منظور فعلیت بخشیدن به فواید شگفت انگیز گروه درمانی، شما می‌خواهید داستان خود را با دیگران به اشتراک بگذارید .
چه افرادی تحت گروه درمانی قرار می گیرند؟
روش گروه درمانی می‌تواند به افراد در جهت رسیدن به اهداف مختلف کمک کند . گاهی، یک درمانگر ممکن است گروه درمانی را بیشتر از انواع دیگر درمان ها پیشنهاد کند که می‌تواند به این خاطر که ممکن است برای خود فرد و یا برای درمان نگرانی آنها مناسب باشد. گروه های درمانی می‌توانند به افرادی کمک کنند که سلامت روان آنها، زندگی روزمره شان را با مشکل مواجه کرده است. برخی دیگر ممکن است نگرانی های جدی نداشته باشند اما هنوز هم مایل به آموزش و پشتیبانی هستند. آنها همچنین می‌توانند از گروه درمانی نیز بهره ببرند.
برخی از موضوعاتی که در گروه درمانی مطرح می‌شوند عبارتند از:
- اعتیاد
- خشونت خانوادگی یا سوء استفاده
- طلاق
- اضطراب
- مسائل مربوط به ارتباطات
- والدین
- مسائل مربوط به غذا و تغذیه
- مدیریت و کنترل خشم
- اندوه و فقدان و از دست دادن
به خاطر داشته باشید که گروه درمانی به عنوان یک روش درمانی، در ابتدا توصیه نمی‌شود . یک دلیل این است که به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی در یک محیط گروهی به ویژه در آغاز درمان مشکل است .
نقش گروه درمانی در درمان
بسیاری از افراد از گروه درمانی در کنار مصرف دارو، درمان فردی و یا انواع دیگری درمان ها استفاده می‌کنند. شما ممکن است در مورد پذیرش درمان در اتاقی که چند نفر غریبه وجود دارند، نگرانی و تردید داشته باشید . با این حال، شرکت در گروه درمانی، فواید زیادی دارد. اعضای یک گروه می‌توانند درباره چگونگی مقابله با شرایطی که بسیاری از افراد در این گروه چالش برانگیز هستند، مشاوره دهند . آنها همچنین می‌توانند در مواقع دشوار، یکدیگر را تحت حمایت اجتماعی قرار دهند.
تنوع یک گروه می‌تواند به افراد کمک کند تا استراتژی های جدیدی برای حفظ سلامت روانی خوب پیدا کنند . همچنین گوش دادن به دیگران درباره تجربیات شخصی آنها می‌تواند به بیان افکار شخص کمک کند. روش گروه درمانی می‌تواند به راحتی به افراد کمک کند تا بفهمند که تنها نیستند . گروه درمانی به عنوان یک گروه حمایتی یا پشتیبانی نیست .
تفاوت اصلی این است که هر جلسه گروه درمانی حداقل با یک درمانگر واجد شرایط انجام می‌شود . درمانگر در طی جلسات ، تکنیک هایی را آموزش می‌دهد . انواع دیگر گروه ها نمی‌توانند تضمین کنند که یک درمانگر واجد شرایط برای آموزش مفاهیم ، مهارت ها و اقدامات در این سطح حضور داشته باشد .
روان درمانی گروهی روانشناختی در مقایسه با گروه درمانی فرآیند محور
انواع مختلفی از گروه های درمانی وجود دارد ، اما بیشتر گروه های درمانی را می توان به دو روش اصلی تقسیم کرد. این رویکرد ها عبارتند از روان درمانی گروهی روانشناختی و گروه درمانی فرآیند محور
گروه های روانشناختی
گروه های روانشناختی در مورد موضوعات خاص، اطلاعاتی را در اختیار اعضاء قرار می دهند. آنها همچنین ممکن است مهارت های سازگاری سالم را آموزش دهند. این گروه ها توسط یک درمانگر واجد شرایط انجام می شود که جلسات را هدایت کرده و اهداف را تعیین می کند. پیوندهای بین اعضای گروه در اینجا از اهمیت کمتری برخوردار است زیرا درمانگر بیشتر مطالب را از طریق آموزش ارائه می دهد. در این نوع روان درمانی گروهی ، درمانگر نقش یک معلم را بر عهده می گیرد.
گروه های فرآیند محور
گروه های فرآیند محور بر تجربه گروه تمرکز دارند. در حالی که درمانگر بحث گروهی را رهبری می کند، آنها به عنوان یک تسهیل کننده عمل می کنند و نه یک مربی. آنها مراقب هستند که کانون توجه نباشند. اعضای گروه در بحث و فعالیت های گروهی شرکت می کنند. اشتراک در این نوع فعالیت ها می تواند منجر به احساس تعلق و افزایش اعتماد به نفس شود. در گروه درمانی فرآیند محور، گروه، مسئول جلسات خود هستند.
برخی افراد آرزو می کنند مهارت هایی مانند فرزندپروری، مراقبت از فرزند یا مدیریت استرس را بدست آورند. آنها ممکن است از گروه درمانی روانشناختی بهره مند شوند. برخی دیگر برای مقابله با یک تغییر عمده زندگی مانند طلاق، بازنشستگی یا پیری به دنبال رشد شخصی هستند. این افراد می توانند از روان درمانی گروهی فرآیند محور بهره مند شوند.
یک جلسه عملی در روان درمانی گروهی
روان درمانی گروهی معمولا توسط یک یا دو درمانگر آموزش دیده جهت هدایت گروه های درمانی، هدایت می شود. اندازه گروه می تواند از شش تا دوازده عضو باشد. در حالی که ممکن است گروه ها کوچک یا بزرگ باشند، روند گروه ممکن است در گروه های بسیار بزرگتر کمتر مؤثر باشد. به طور معمول، گروه ها هر هفته به مدت ۱ تا ۲ ساعت یکدیگر را ملاقات می کنند و نگرانی های خاصی را که توسط اعضای گروه به اشتراک گذاشته می شود، رفع می کنند.
حداقل تعداد جلسات توصیه شده اغلب شش جلسه است، اما افراد زیادی برای یک سال کامل در این جلسات شرکت می کنند. جلسات روان درمانی گروهی می تواند در مکان های مختلفی مانند مراکز اجتماعات، دفاتر درمانی، بیمارستان ها، کتابخانه ها، خانه های اعضا و یا کلیساها برگزار شود. برخی علاوه بر گروه درمانی ، درمان فردی نیز انجام می دهند. افرادی که در گذشته معالجه بهداشت روان داشته اند، ممکن است فقط در روان درمانی گروهی شرکت کنند.
بیشتر گروه ها در یک اتاق آرام و با صندلی هایی که مرتب شده اند یکدیگر را ملاقات می کنند تا اطمینان حاصل کنند که هر شخص می تواند سایر افراد را ببیند. برای شروع، اعضاء ممکن است خود را معرفی کنند و در مورد پیشرفت خود صحبت کنند یا دلیل حضور در گروه درمانی را با دیگران به اشتراک بگذارند. فعالیت های گروهی بستگی به سبک و روش درمانگر و اهداف گروه دارد. برخی از درمانگران برای هر جلسه، دروس برنامه ریزی شده ای دارند اند. برخی دیگر ممکن است یک سبک بحث آزادانه را برگزار کنند.
جلسات روان درمانی گروهی می تواند باز یا بسته باشد. در گروه های آزاد، اعضای جدید می توانند در هر زمان به گروه بپیوندند. در یک گروه بسته، همه اعضاء به طور هم زمان به یکدیگر می پیوندند و فقط در جلسات شرکت می کنند. پیوستن به یک گروه آزاد آسان تر است، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا بتوانند اعضای موجود را بیشتر بشناسند. اعضای یک گروه بسته، به طور هم زمان با یکدیگر آشنا می شوند اما ممکن است زمان بیشتری صبر کنند تا بتوانند به گروهی که برای آنها موثر باشد، بپیوندند.
فعالیت ها در جلسات روان درمانی گروهی
فعالیت های گروه درمانی می‌تواند باعث تقویت ارتباط ، اعتماد و رشد فردی شود . آنها ممکن است گفتگو محور باشند ، مانند خواندن و اشتراک گذاشتن داستان و یا ممکن است از نظر فیزیکی، درگیر تمرینات متمرکز باشند. در صورت استفاده از این روش ها، افرادی هستند که یخ جلسه را می شکنند و به اعضای گروه کمک می کند تا یکدیگر را به روش غیر رسمی بشناسند .
فعالیت های فیزیکی مثل رقص یا آشپزی ، برای رسیدن به یک هدف، نیاز به همکاری و مشارکت دارند . هدف از این تمرین ها، اعتمادسازی و احترام است . فعالیت های دیگری مانند نقاشی ، بازیگری ، و پخش موسیقی می‌تواند برای ترویج بیان خلاقانه مورد استفاده قرار گیرد . به منظور تقویت اعتماد بین اعضای گروه ، می توان از نقش بازی کردن، انجام کارهای مخاطره آمیز و سایر بازی ها نیز استفاده کرد.این افراد همچنین می توانند به اعضای گروه کمک کنند تا اعتماد به نفس خود و افرادی که تحت درمان نیستند را افزایش دهند.
گرفتن بیشترین نتیجه از گروه درمانی
گروه درمانی ممکن است در ابتدا ترسناک به نظر برسد، اما اغلب در طول زمان بسیار آسان تر می شود. افرادی که نهایت تلاش خود را برای مشارکت کامل در فعالیت های گروهی انجام می دهند، معمولا بیشترین بهره ا از درمان گروهی می گیرند. کسانی که به درمان گروهی علاقمند هستند می‌توانند با یک مشاور یا پزشک مشورت کنند تا بتوانند بهترین گروه را برای آنها پیدا کنند. مراکز درمانی و بیمارستان ها نیز ممکن است اطلاعاتی در مورد گروه های موجود داشته باشند.
هنگام انتخاب گروه ، می توان در نظر گرفت:
- تعداد اعضاء گروه
- گروه به چه نوع موضوعاتی می پردازد
- چه مقدار می خواهی مسائل خود را با اعضای گروه به اشتراک بگذارید
- آیا گروه درمانی باید با نوع دیگری از درمان همراه باشد.
- آیا گروه باز است یا بسته
- آیا گروه، روان درمانی گروهی روانشناختی است یا گروه درمانی فرآیند محور
اصول اخلاقی گروه درمانی
اعضای گروه به صورت بالقوه حق دارند که درباره قوانین ، اهداف ، و روش های یک گروه، زمانی که برای اولین بار با درمانگر خود ملاقات می کنند ، اطلاعاتی را کسب کنند . قوانین مربوط به محرمانه بودن را باید در ابتدا مورد بحث قرار داد. تمام اعضای گروه باید در حفظ هویت و شخصیت اعضاء گروه، هم رای و متفق باشند. آنها همچنین باید محتوای هر جلسه را محرمانه نزد خود نگه دارند. در صورت نداشتن مجوز،هیچ‌کس نباید درباره سابقه شخصی اعضاء با دیگر افراد گروه، صحبت کند.
مهم است که به یاد داشته باشید که موافقت نامه های محرمانه بودن،قطعی و کامل نیستند .درمانگران، طبق قانون موظف هستند که اگر اعضاء گروه قصد آسیب رساندن به خود یا دیگران را دارند ، به مسئولین اطلاع دهند.درمانگر گروه باید یک محیط حرفه ای ، آبرومند و اخلاقی را برقرار کند . آنها باید جلسات را بدور از تبعیض ، سوء رفتار جنسی ، یا رفتارهایی که باعث می‌شود اعضاء گروه، احساس ناراحتی ، عذاب و یا تهدید کند، نگه دارند.
تاریخچه گروه درمانی
گروه درمانی در طول جنگ جهانی دوم رایج شد. در آن زمان ارائه دهندگان سلامت روان به اندازه کافی برای درمان مسائل بهداشت روانی مرتبط با جنگ وجود نداشتند. با این حال تحقیقات در مورد قدرت این گروه دهه ها قبل آغاز شده بود. در سال ۱۸۹۵، فرنچ پلی مث و گوستاو لی بون، کتاب جمعیت: مطالعه ای از ذهن رایج را منتشر کرد.
لی بن عقیده خود مبنی بر اینکه وقتی شخص وارد یک گروه می شود رفتار فرد تحت تاثیر قرار می گیرد را به اشتراک گذاشت. وی مشاهده کرد که افراد در جمع حاضر به نفع این گروه، از منافع شخصی خود به نفع گروه، چشم پوشی کرده و از عواقب اقدامات خود آگاهی کمتری پیدا می کنند.
پنج فایده گروه درمانی
۱٫ شرکت در جلسات گروه درمانی به شما کمک می کند متوجه شوید که تنها نیستید
در کتاب تئوری و تمرین روان درمانی گروهی می خوانیم که بسیاری از افرادی که در جلسات گروه درمانی شرکت می کنند، فکر می کنند مشکلات منجصر به فردی دارند و تنها آنها هستند که افکار و خیالات ترسناک و یا غیر قابل قبولی دارند. اگرچه که درست است اما هر کدام از ما، با دیگران تفاوت داریم و دارای شرایط منحصر به فردی نیز هستیم و به این معنی نیست که در مبارزه با مشکلات خود، تنها هستیم.
به عنوان مثال، ایروین یالوم، برای سالیان متمادی از کسانی که در جلسات گروه درمانی شرکت می کردند، می خواست تا به صورت ناشناس، مشکلی را که حاضر نبودند در جلسه عنوان کنند را یادداشت کنند. این افراد شامل دانشجوهای پزشکی، روانپزشکان،پرستاران، تکنسین های روانپزشکی بودند تا کسانی که به صورت داوطلب، برای شرکتی، دولتی کار می کردند.
او می نویسد که اسرار این افراد، بسیار شبیه یکدیگر بودند و در میان آنها سه موضوع پدیدار بود: بعضی معتقد بودند که صلاحیت و کفایت لازم را ندارند، بعضی دیگر احساس غریبگی داشتند و از اینکه نتوانند دیگران را دوست داشته باشند یا به آنها توجه نشان دهند، نگران بودند و دسته سوم کسانی بودند که یک مشکل جنسی را از دیگران مخفی می کردند. طبق گفته میلر، با شرکت در گروه درمانی، می توان از گوشه انزوا بیرون آمد و احساس بودن در کنار دیگران را تجربه کرد و اینکه دیگران هم از مشکلاتی رنج می برند.
۲٫ گروه درمانی، باعث می شود تا افراد، با سهولت بیشتری از هم حمایت کنند.
یکی از تصورات اشتباه در مورد گروه درمانی این است که اعضاء به نوبت مشکلات خود را مطرح می کنند و روان درمانگر به آنها جواب می دهد. با این حال همانطور که توضیح داده شد، ارتباط برقرار شده بین افراد، بازخوردهایی که به یکدیگر می دهند و حمایتی که از هم می کنند، باعث بهبود شرایط آنها می وشد و این وظیفه فقط بر عهده روان درمانگر نیست.
میلر این مثال را به اشتراک گذاشت که یک عضو احساس انزوا و تنهایی می کند و نمی داند که چگونه دوست پیدا کند. گروه با گوش دادن به سخنان و مشارکت با او در کل جلسه از او حمایت می کنند که به خودی خود باعث کاهش احساس انزوا می شود. اعضاء همچنین با صحبت کردن درباره تجربیات خود و نحوه غلبه بر تنهایی، به او کمک می کنند و امید، انگیزه، تشویق و گاهی پیشنهادات خود را به یکدیگر ارائه می دهند.
۳٫ گروه درمانی به شما در پیدا کردن صدای خود کمک می کند
میلر صدا را کسب آگاهی از احساسات و نیازها و بیان آنها تعریف کرده است.او در گروه های خود ، اعضاء را به شدت تشویق می کند تا در طول جلسه به احساسات خود توجه کرده و در مورد آن صحبت کنند. او گفت: بسیاری از افراد نمی دانند وقتی در حال ارتباط با افراد دیگر هستند، چه احساسی دارند، زیرا در هنگام برقراری ارتباط با دیگران، توجه به احساسات شخصی دشوار است. این یکی از مواردی است که بیشتر در جلسات گروه درمانی به آن توجه می کنم.
۴٫ در گروه درمانی، روش های سالم تری برای برقراری ارتباط با دیگران (و خودتان) خواهید آموخت
اغلب افراد نمی توانند فهمند که چرا روابطشان با دیگران دچار مشکل می شود. در فضای ایمن گروه درمانی، اعضاء می توانند بازخوردهای صادقانه ای از دیگرانی که کم و بیش به آنها و شرایطشان اهمیت می دهند، دریافت کنند. به عنوان مثال، طبق گفته هس، اعضاء می توانند بگویند: من دوست دارم به شما نزدیک تر شوم، اما به نظر می رسد که فاصله خود را با من حفظ می کنید. این که همیشه من باید سکوت بین خود را بشکنم، آزارم می دهد. و قتی درباره چیزی حرف می زنید، صبرم را از دست می دهم چون خیلی طول می کشد تا حرف خود را بگوئید.
میلر گفت گروه ها این فرصت را فراهم می کنند تا ببینند که افراد در حال حاضر چگونه با دیگران و خودشان ارتباط برقرار می کنند. او این مثال ها را به اشتراک گذاشت: آیا شما تا زمانی که کسی از شما دعوت به صحبت نکند، وارد بحث نمی شوید؟ یا در صحبت کردن پیشقدم می شوید؟ آیا فقط اطلاعات مثبتی درباره خود یا چیزهایی را که با آنها دست و پنجه نرم می کنید به اشتراک می گذارید؟
به دیگران اجازه آشنایی با کدام بخش های شخصیتی خود را می دهید؟ چه بخش هایی از خود را پنهان می کنید؟ چگونه می توانید درگیری را حل کنید؟ چگونه نیازهای خود را برآورده می کنید؟ به گفته میلر، اعضاء نیز تشویق می شوند راه های دیگر ارتباطی را امتحان کنند. به عنوان مثال، به جای اینکه از کسی سوال کنید، توضیح می دهید که چرا شما این سوال را از آنها می پرسید. او گفت به جای اینکه فقط مشاوره بگیرید، آنچه را که به شما انگیزه می دهد تا توصیه ای را پیشنهاد دهید، در میان می گذارید.
شما شروع کننده این هستید که ببینید آیا راه های بیشتری برای ارتباط شما با دیگران وجود دارد. این کمک می کند تا افراد از ریزه کاری های رابطه ای خارج شوند و همچنین کمک می کند تا از الگوهای ارتباطی که در خدمت آنها نیست، آزاد شوند. هس شاهد بوده است که مراجعه کنندگانش، هم در ارتباط با دیگران و هم در رابطه با خود بهبود می یابند.
به عنوان مثال، یک عضو از خودش عذرخواهی می کرد و به نظر می رسید که خیلی نگران پذیرش از سوی اعضای دیگر باشد. او فاش کرد که در زندگی خود طرد شدگی زیادی را تجربه کرده است، بنابراین از تجربه بیشتر در این زمینه، ترس زیادی دارد. هنگامی که اعضاء با همدلی به او پاسخ دادند، او احساس کرد که پذیرفته شده است و به مرور از عذرخواهی دست کشید. وی گفت: من احساس می کردم که او وابسته است و می تواند با آرامش بیشتری حرف بزند. معلوم شد که وقتی احساس ترس و دلهره ندارد، می تواند بسیار واضح و صریح سخن بگوید.
یکی دیگر از اعضاء، بسیار برونگرا بود و با غریبه ها خیلی دوستانه رفتار می کرد. اما دیگران خاطر نشان کردند که دوست بودن او به نظر واقعی نیست و احساس ناراحتی می کردند. او برای اولین بار فهمید که رفتارش برای برخی افراد ناامید کننده است. او همچنین فهمید که باید آگاهی بیشتری را چاشنی رفتار خودمانی اش کند. او به بخشی جدایی ناپذیر از این گروه تبدیل شده است زیرا رفتارش را تعدیل کرده تا به دیگران هم فرصت بروز احساسات را بدهد.
۵٫ گروه درمانی به منزله یک توری ایمنی خواهد بود
در گروه های میلر، موسوم به اتصال معتبر، اعضا با داشتن اصالت و حرف زدن برای خودشان، در زندگی خود مبارزه می کنند. آنها این مهارت ها را در گروه تمرین می کنند و در راستای آن، اعتماد به نفس آنها برای تمرین در بیرون از جلسات گروه نیز افزایش می یابد. وی گفت آنها همچنین می توانند حمایت گروه ها را در بین جلسات داشته باشند و خطرات ناشی از آن را آسان تر کنند.
اگر شما می دانید که کسانی هستند که به شما اهمیت می دهند و به شما گوش خواهند داد ، باعث می شود تا با شجاعت بیشتری حرکت کنید و وقتی بدانید که در صورت سقوط ، کسانی هستند که شما را بگیرند، شجاعت بیشتری نیز خواهید داشت. در این حالت، گروه به یک توری ایمن تبدیل می شود. میلر گفت علاوه بر تقویت مهارت های روابط، کاهش انزوا و یافتن صدای شما، گروه درمانی نیز برای افرادی که با افسردگی ، اضطراب اجتماعی و تحول زندگی روبرو هستند، بسیار ارزشمند است.
هس گفت گروه درمانی برای همه در هر مرحله از زندگی مناسب نیست. قدرت و برخی نیازهای دیگران را می طلبد تا در یک گروه عملکرد خوبی داشته باشند ، توسط آن نابود نشوند و دیگران را نیز به نابودی نکشند. او گفت اغلب حضور داشتن در هر دو گروه روان درمانی گروهی و درمان شخصی مفید است. به این ترتیب، افراد می توانند درمورد آنچه در گروه برای آنها ایجاد می شود با درمانگر شخصی خود صحبت کنند.
۶ نوع گروه درمانی
۱٫ گروه های روان درمانی
روان درمانی گروهی بر این اساس استوار است که روابطی که بین افراد ایجاد می‌شود برای تنظیم تمام جنبه های زندگی روزمره ضروری است. این گروه‌ها بر کارهایی که اعضا می‌توانند انجام دهند تمرکز دارد و به اعضاء کمک می‌کنند تا یک گروه منسجم را تشکیل دهند تا بتوانند به راحتی پیروزی ها و شکست های خود را در محیطی امن به اشتراک بگذارند.
درمانگرانی که از روش روان درمانی در یک گروه استفاده می کنند باید برای اینکه اعضای گروه بتوانند به طور آزاد، با یکدیگر رابطه داشته باشند، باید حس همدلی داشته باشند. این گروه‌ها به افراد جدید در بازیابی مهارت های بین فردی که برای برقراری ارتباط موثر با دیگران به شیوه سالم نیاز دارند،کمک می‌کنند.
۲٫ گروه های درمانی شناختی
یکی دیگر از انواع رایج گروه درمانی در ردیف درمان های دارویی ، گروه های درمانی شناختی است. همانطور که از نام آن پیداست ، این گروه های خاص از درمان رفتاری شناختی و دیگر روش های درمانی مشابه استفاده می کنند که به معتادان تازه بهبود یافته کمک می کند تا الگوهای رفتاری را که باعث شده آنها به سوء مصرف مواد ادامه دهند، شناسایی کنند.
درمانگران در گروه های درمانی شناختی با مراجعه کنندگان کار می کنند تا بتوانند فرآیند های فکری و رفتارهای اعتیاد آور خود را کنترل کنند و به آنها ابزارهایی می دهند تا با عوامل استرس زا مقابله کرده و با شیوه ای پیشگیرانه تر و بدون نیاز به استفاده از مواد مخدر و الکل با آنها برخورد کنند.
۳٫ گروه درمانی پویا
گروه درمانی پویا یکی دیگر از روش های رایج درمان اعتیاد به مواد مخدر است که به معتادان کمک می کند تا بر رفتارهای اعتیاد آور خود غلبه کنند. این نوع درمان اعتیاد بر نقایص معتاد در تنظیم رفتار خود و هر گونه نقص در شخصیت فرد معتاد تمرکز دارد . گروه درمانی پویا به مراجعان، محیط حمایتی را برای بررسی مسایل مشترک بین گروه ارائه می‌دهد . این پیوستگی به هر عضو اجازه می‌دهد تا بر احساس انزوا و شرم خود غلبه کند و همچنین باعث ایجاد محیطی امن با هدف یادگیری نحوه کنترل موثر احساسات خود و پرهیز از مصرف مشروبات الکلی می شود.
۴٫ گروه های پیشگیری کننده از عود مجدد
زمانی که یک فرد با موفقیت یک برنامه درمان دارویی را کامل می‌کند، ممکن است احساس کنند که بهبود یافته است. در واقع، بهبودی واقعی زمانی آغاز می‌شود که فرد به روال عادی روزانه خود بر می گردد. چند ماه اول دوره بهبودی،زمانی است که معتادان در معرض خطر بیشتری قرار دارند و برای افرادی که به تازگی اعتدال خود را به دست آورده اند، بسیار مهم است که بیشتر تحت حمایت قرار بگرند تا راحت تر بتوانند این تغییر حالت خود را حفظ کنند.
گروه های پیشگیری کننده از عود مجدد، یکی از برنامه های مهم مداخله ای هستند و به منظور کمک به مراجعین برای شناسایی محرک های محیطی که منجر به عود مجدد می شوند، طراحی شده اند. در این گروه‌ها، مراجعین بر روی پالایش مهارت های مقابله ای کار می‌کنند و به شدت به حمایت همتایان خود تکیه می‌کنند و در گروه های ۱۲ مرحله ای به فعالیت خود ادامه می دهند و از برنامه های آموزشی که به معتادان کمک می‌کند تا بیماری مزمن اعتیاد را بهتر درک کنند، استفاده می کنند.
۵٫ گروه های خود یاری دو جانبه
شاید رایج ترین، موثر ترین و محبوب ترین نوع گروه درمانی خارج از یک برنامه درمانی متمرکز ، گروه های خود یاری دوجانبه مانند الکلی های گمنام باشند. بسیاری از امکانات درمان دارویی و الکل، برنامه ها و خدمات خود را بر مبنای فلسفه ۱۲ مرحله ای قرار می‌دهند و مشارکت فعال در این گروه‌ه ا در کمک به فرد برای غلبه بر اعتیاد، بسیار مهم است.
۶٫ شبکه درمانی
یک شاخص مهم موفقیت در اعتدال و هوشیاری، حضور یک شبکه حمایتی قابل‌توجه متشکل از خانواده و دوستانی است که از تصمیم فرد برای هدایت سبک زندگی مبتنی بر بهبود حمایت می‌کنند. شبکه درمانی شامل استفاده از شبکه اجتماعی معتاد تازه بهبود یافته در قالب یک گروه برای حمایت از تغییرات رفتاری و پیشگیری از عود مجدد است.
درمان شناختی – رفتاری پایه های شبکه درمانی را فراهم می‌کند و هدف نهایی آن کمک به مراجعین برای دستیابی و حفظ اعتدالی است که به سختی به دست آمده است. اعتقاد بر این است که مشارکت افرادی که بخشی از شبکه روابط بیمار هستند می‌تواند نتیجه درمان را افزایش دهند.
دلایل استفاده از گروه درمانی
گروه درمانی به افراد این امکان را می دهد تا حمایت و تشویق اعضای دیگر گروه را دریافت کنند. افراد شرکت کننده در این گروه می توانند ببینند که دیگران در حال گذر از همان مراحل هستند ، که به نوبه خود می تواند به آنها کمک کند تا احساس تنهایی کمتری داشته باشند. اعضای گروه می توانند به عنوان الگوهای نقش برای سایر اعضای گروه باشند. با مشاهده کسی که با موفقیت با یک مشکل مقابله کرده ، اعضای دیگر این گروه می توانند ببینند که امید به بهبودی وجود دارد.
با پیشرفت هر یک از افراد ، آنها می توانند به عنوان یک الگوی نقش و حمایت از دیگران عمل کنند. این کار می تواند به تقویت احساس موفقیت و کمال کمک کند. گروه درمانی اغلب بسیار مقرون به صرفه است. به جای تمرکز فقط به یک مراجعه کننده در یک زمان ، درمانگر می تواند وقت خود را به گروه بسیار بزرگتری از مراجعه کنندگان اختصاص دهد.
گروه درمانی یک پناهگاه امن را ارائه می کند. این محیط به افراد اجازه می دهد تا رفتارها و اقدامات را در داخل ایمنی و امنیت گروه انجام دهند. با کار در یک گروه ، درمانگر می تواند به صورت عینی ببیند که چگونه هر شخص در مقابل سایر افراد و در موقعیت های اجتماعی رفتار می کند. با استفاده از این اطلاعات ، درمانگر می تواند بازخورد ارزشمندی را برای هر مراجعه کننده ارائه دهد.