تمرکز روی این دو تیم در یک دهه اخیر به لطف رقابت مهیج و تنگاتنگ بین لیونل مسی و کریستیانو رونالدو از قبل نیز بیشتر شده است و مسابقه بین این دو تیم پرطرفدارترین، مهیج‌ترین و مهم‌ترین مسابقه فوتبال در رده باشگاهی به شمار می‌آید. مسی و رونالدو از قهرمانان دو باشگاه به شمار آمده و حتی پس از بازنشستگی نیز نامشان در تاریخ باشگاه جاودانه خواهد بود، اما برخلاف CR۷ و لئو برخی بازیکنان بوده‌اند که در دوران حرفه‌ای خود برای هر دو باشگاه بازی کرده و به هر دلیلی از نیوکمپ به برنابئو نقل مکان کرده‌اند.
۱۰. خاویر ساویولا
کسانی که در اواخر دهه ۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ دنیای فوتبال را از نزدیک و با دقت دنبال کرده‌اند می‌توانند ادعا کنند که قبل از ورود خاویر ساویولا به فوتبال اروپا نیز او را می‌شناختند. این مهاجم جوان در سال ۲۰۰۱ با انتظارات فراوانی که پس از موفقیت در تیم ریورپلاته آرژانتین روی شانه‌هایش سنگینی می‌کرد به بارسلونا آمد. او موفقیت خود در آرژانتین را در کاتالونیا نیز ادامه داد و با زدن گل‌های فراوان به دنیای فوتبال اروپا اعلام کرد که می‌خواهد نامی برای خود دست و پا کند.
اما بعد از بد شدن شرایط برای بازی و دوره‌های قرضی در موناکو و سویا، ساویولا قرادادی سه ساله را با تیم رقیب، رئال مادرید، منعقد کرد. با این وجود او نتوانست موفقیتی که در نیوکمپ داشت را در پایتخت اسپانیا نیز تکرار کند که چندین مورد آسیب‌دیدگی، تغییر مدیر برنامه‌ها و خرید بازیکنان بزرگ توسط رئال مادرید در پست مهاجم نقش مهمی در این موضوع داشتند. با این وجود ساویولا دوران نسبتاً موفقی را در هر دو تیم طی کرده و در زمینه گلزنی علمکرد خوبی در دوران حضورش در اسپانیا داشت.
۹. ساموئل اتوئو
وقتی که به تاثیری که یک بازیکن در زمان حضورش هم در بارسلونا و هم رئال مادرید داشته فکر کنید، کمتر بازیکنی می‌تواند با ساموئل اتوئو، بازیکن افسانه‌ای اهل کامرون، رقابت کند. اتوئو در اوایل دهه ۲۰۰۰ در رئال مادرید حضور داشت، اما فرصت زیادی برای بازی کردن نیافته و بیشتر به تیم‌های دیگر قرض داده می‌شد. بدین ترتیب وی در نهایت با تیم رئال مایورکا قراداد دائمی بست، تیمی متعلق به یک جزیره کوچک که اتوئو توانست در آن نامی برای خود دست و پا کند.
گلزنی‌های مداوم اتوئو برای مایورکا خیلی زود توجه مدیران بارسا را جلب کرده و در سال ۲۰۰۴ بود که وی به نیوکمپ آورده شد. این خرید از بهترین خرید‌های مدیران بارسلونا در دو دهه اخیر بوده، برای اتوئو نیز با گلزنی‌های فراوان و بدست آوردن جام‌های قهرمانی متعدد در دوران اوج بارسلونا همراه بود. او همراه با بازیکنان دیگر تیم مانند تیری هانری و رونالدینیو خط حمله‌ای بسیار گلزن و خوفناک را تشکیل داده و علیرغم مشکلات گاه و بیگاه با فرانک رایکارد، سرمربی تیم، شک و شبهه‌ای در مورد دوران موفق حضور او در کاتالونیا وجود ندارد.
گلزنی در فینال لیگ قهرمانان در برابر آرسنال، بیش از پیش جایگاه اتوئو را در تاریخ باشگاه بارسلونا تثبیت کرد. اتوئو بعد‌ها به اینترمیلان نقل مکان کرده و تحت رهبری ژوزه مورینیو بار دیگر قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کرد.
۸. آلفونسو پرز
آلفونسو پرز، مهاجم اسپانیایی، در اوایل دهه ۹۰ در رئال مادرید معروف شده و در روزگاری که سرمربی‌های متعددی به باشگاه می‌آمدند و می‌رفتند همواره یکی از بازیکنان اصلی تیم بود. پرز محصول تیم جوانان باشگاه بود که همین موضوع شرایط را برای وی به منظور تاثیرگذاری در برنابئو و بدست آوردن محبوبیت در میان طرفداران تیم به عنوان یک خودی فراهم کرده بود. با این وجود، پرز در گلزنی‌هایی که برای باشگاهی به بزرگی رئال مادرید لازم بود با مشکل مواجه شد و بدین ترتیب بود که در نهایت به تیم رئال بتیس که در آن زمان یکی از بزرگترین هزینه کنندگان در بازار نقل و انتقالات فوتبالی بود نقل مکان کرد.
در حالی که دنیلسون برزیلی که با قیمتی هنگفت به تیم آمده و نتوانست موفقیت خود در تیم ملی برزیل را در زمینه گلزنی در باشگاه اسپانیایی تکرار کند، پرز در ۵ سال حضورش در تیم بتیس یکی از بهترین بازیکنان و گلزنان تیم بود. این شرایط خوب باعث شد که پرز به بارسلونا نقل مکان کند، جایی که وی به استعداد‌های فوق‌العاده‌ای مانند ریوالدو و پاتریک کلایورت پیوست. اما انگار قرار نبود موفقیت پرز در بارسلونا ادامه داشته باشد، زیرا وی نتوانست خود را با فشار‌هایی که با بازی در چنین باشگاهی همراه بود وفق پیدا کرده و در نهایت بار دیگر به خانه امن خود در بتیس بازگشت.
۷. یولن لوپتگی
یولن لوپتگی بیشتر به خاطر دوران مربیگری‌اش شناخته می‌شود تا زمانی که در زمین فوتبال بازی می‌کرد اگر چه در کمال ناباوری بسیاری باید بدانید که وی برای هر دو تیم بارسلونا و رئال مادرید بازی کرده است. لوپتگی با بازی در تیم‌های کمتر شناخته شده‌ای مانند رایو وایکانو و لوگرونس برای خود نامی دست و پا کرد، اما در اواخر دهه ۸۰ تنها در یک بازی برای رئال مادرید به میدان رفته و در ادامه در دوران سه ساله حضورش در بارسلونا بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷ نیز تنها ۵ بار برای کاتالان‌ها بازی کرد.
با این وجود لوپتگی سال‌ها بعد و در سن ۵۳ سالگی بار دیگر به برنابئو بازگشت و این بار در کسوت سرمربی تیم رئال مادرید، اما بعد از چند بازی و شکست‌هایی تاریخی و بی‌سابقه، خیلی زود کنار گذاشته شد. لوپتگی اکنون سرمربیگری تیم سویا به عنوان یکی دیگر از تیم‌های بزرگ فوتبال اسپانیا را بر عهده دارد، جایی که رفته رفته اعتبار خود پیش از مسابقات جام جهانی ۲۰۱۸، اخراج از تیم ملی و بعد‌ها رئال مادرید، بدست می‌آورد.
اگر چه لوپتگی تنها در دوران مربیگری به شهرتی درخور دست یافت، اما هنوز هم می‌تواند سر خود را بالا بگیرد و افتخار کند که برای هر دو غول فوتبال اسپانیا بازی کرده است.
۶. رابرت پروسینکی
بازیکنان زیادی نیستند که بتوانند در تیم‌های رئال مادرید و بارسلونا بازی کنند و در نهایت در تیمی گمنام مانند پورتسموث دیده شوند، اما رابرت پروسینکی، بازیکن خط میانی اهل کرواسی، کسی است که چنین شرایطی را تجربه کرد. پروسینکی دستکم در حوزه فوتبال بیشتر به خاطر دوران حضورش در برنابئو شناخته می‌شود جایی که بعد از انتقال از تیم رد استار بلگراد توانست همواره جایگاهی ثابت در ترکیب تیم سفید‌پوشان داشته باشد.
در ادامه پروسینکی در میانه دعوای بین رئال مادرید و رقیب همشهری‌اش، اتلتیکو مادرید، برای به خدمت گرفتن او گرفتار شد. با این وجود، بعد از اینکه پروسینکی به عنوان بازیکن آزاد معرفی شد، ترجیح داد به جای اتلتیکو مادرید قرادادی بسیار بزرگ‌تر و لوکس‌تر را با دیگر تیم رقیب رئال مادرید یعنی بارسلونا امضا کند. اما دوران حضور او در نیوکمپ تنها یک سال بود، جایی که تنها در کمتر از نیمی از بازی‌های فصل برای کاتالان‌ها به میدان رفت.
پروسینکی در یورو ۹۶ و جام جهانی ۹۸ فوق‌العاده عمل کرد و سال‌های آخر را در باشگاههای متعددی بازی کرد، از جمله یک دوره یک ساله در شهر ساحلی جنوب انگلستان یعنی پورتسموث.
۵.میشل لادروپ
میشل یا میکل لادروپ به عنوان یکی از معدود بازیکنانی که موفقیتی مشابه را در هر دو باشگاه تجربه کرد، ثابت کرد که یکی از بهترین بازیکنان خط میانی نسل خود است. ستاره دانمارکی در دوران حضورش در ایتالیا و بازی در تیم‌های لاتزیو و یوونتوس و پیش از رفتن به لالیگا نیز دوران بسیار موفقی را تجربه کرده بود. تحت رهبری یوهان کرویف، لادروپ در تیم بارسلونا به اوج خود رسید و تحت رهبری این مربی افسانه‌ای هلندی، همراه با تیم خود سال‌ها بر اروپا حکمفرمایی کرد.
دوران حضور او در کاتالونیا با ۴ قهرمانی پیاپی در لیگ و یک بار قهرمانی جام اروپا در سال ۱۹۹۲ همراه بود. اما لادروپ به عنوان بازیکنی که هیچ گاه به چالش‌های جدید نه نمی‌گفت مستقیماً از بارسلونا به رئال مادرید رفته و به یکی از معدود بازیکنان تاریخ فوتبال تبدیل شد که چنین کاری کرده است. اما این بار نیز ورود او به تیم جدید نیز با موفقیت همراه بود و لادروپ توانست در اولین فصل حضورش در رئال مادرید، لالیگا را فتح کند. اگر چه دوران دو ساله حضور لادروپ در رئال مادرید با موفقیتی مشابه آنچه که در بارسلونا بدست آورده بود همراه نشد، اما وی در برنابئو نیز کلاس بالای بازی خود را به رخ کشید.
۴. رونالدو
اغلب طرفداران سرسخت دنیای فوتبال بر این باورند که اگر آسیب‌دیدگی جدی و شدید از ناحیه زانو رخ نمی‌داد، رونالدو برزیلی می‌توانست تمام رکورد‌های موجود در زمینه گلزنی را جابجا کند. رونالدو هر جا که می‌رفت موفقیت نیز او را همراهی می‌کرد حتی در دورانی که آسیب‌دیدگی زانوی او به طور مکرر آزارش می‌داد. اگر چه بین دوران بازی او در بارسلونا و رئال مادرید چندین سال فاصله وجود داشت، اما گلزنی‌های رونالدو برای هر دو تیم موثر و قابل توجه بود.
بارسلونا از دوران جوانی و سرعت ترسناک رونالدو استفاده کرد و رئال مادرید نیز از وی در نقش یک بازیکن تمام عیار شناخته شده سود برد. زدن ۳۴ گل در ۳۷ بازی برای بارسلونا باعث شد که رونالدو با مبلغی هنگفت به اینترمیلان کوچ کند و بعد از حضور موفق و موثر او در تیم ملی برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲ بود که مدیران رئال مادرید متقاعد شدند رونالدو را به برنابئو بیاورند.
این تصمیم زیرکانه مدیران رئال موفقیت‌آمیز بود و رونالدو در دوران حضورش در رئال مادرید و در کنار دیگر بازیکنان مشهور به کهکشانی تیم، دوران بسیار موفقی را سپری کرد. اما علیرغم بدست آوردن یک مقام قهرمانی لالیگا در رئال مادرید، رونالدو نتوانست در دوران حضورش در این تیم جام اروپا را کسب کند. با این وجود تماشاگران انگلیسی هیچگاه هت تریک رونالدو در جریان لیگ قهرمانان در ورزشگاه اولدترافورد را فراموش نخواهند کرد.
۳. گئورگی هاگی
وقتی که به استعداد‌های رومانیایی در کلاس جهانی فکر کنید بازیکنان زیادی به ذهن خطور نخواهند کرد، اما گئورگی هاگی یکی از معدود بازیکنان فوتبال رومانی است که همه او را می‌شناسند. او یک بازیکن در کلاس بالا بود که هم در رئال و هم بارسلونا دوران موفقی را سپری کرد. بعد از به شهرت رسیدن در جریا مسابقات جام جهانی ۱۹۹۴، این بارسلونا بود که برای به خدمت گرفتن یکی از بهترین فوتبالیست‌های زمان خود دست به کار شد.
با این وجود هاگی با فوتبال اسپانیا غریبه نبود، زیرا بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ بازی کرده و بعد از آن در انتقالی عجیب به تیم ایتالیایی برشا رفته بود. علیرغم بازی‌های موثر و خوب برای هر دو تیم بارسلونا و رئال مادرید در دوره‌هایی دو ساله، هاگی در هیچ یک از این دو باشگاه موفق به کسب عنوان قابل توجهی نشد. این موضوع، اما بدین معنا نیست که گئورگی هاگی شایستگی حضور در این فهرست را ندارد. او همچنان موفق‌ترین بازیکن فوتبال تاریخ رومانی و یکی از اسطوره‌های ورزشی این کشور است که در کشورش همه او را می‌پرستند.
۲. لوییس انریکه
بسیاری از طرفداران دنیای فوتبال لوییس انریکه را با لباس‌های آبی و اناری تیم بارسلونا دیده و تصور می‌کنند که البته با توجه به موفقیت او به عنوان بازیکن و مربی در این تیم قابل درک است. با این وجود نباید فراموش کرد که انریکه پیش از آمدن به نیوکمپ از بازیکنان اصلی و مهم تیم رئال مادرید بود که در بیش از ۱۵۰ بازی برای تیم برنابئوئی به میدان رفته بود تا این که به کاتالان‌ها پیوست.
در حالی که در ماه‌های اول انتقالش از برنابئو به نیوکمپ، بسیاری از طرفداران بارسلونا نگاه خوبی به این انتقال نداشتند، اما خیلی زود شیفته انریکه شدند، زیرا او تمام تلاش خود را برای موفقیت تیم انجام داده و در نهایت به مدت ۸ سال کاپیتانی تیم را بر عهده داشت. او در ادامه با گلزنی‌های متعدد و شادی‌های پس از گل خاصش پس از گل زدن به رئال مادرید بیش از پیش جای خود را در قلب طرفداران بارسلونا باز کرده و خود را نزد آنان محبوب ساخت. اگر چه لوییس انریکه به اندازه بارسلونا در رئال مادرید محبوب نبوده و نیست، اما نمی‌توان جایگاه و نقش او در دوران حضورش در هر دو باشگاه را انکار کرد.
۱. لوییس فیگو
در صدر فهرستی که ایجاد کرده‌ایم تنها یک نفر می‌تواند قرار گیرد. از لحاظ میزان تاثیر، جنجال و پوشش بین‌المللی، کمتر نقل و انتقالاتی در دنیای فوتبال توانسته با انتقال مستقیم لوییس فیگو از بارسلونا به رئال مادرید در سال ۲۰۰۰ برابری کند. بعد از سال‌ها رهبری در خط میانی بارسلونا و بدست آوردن چندین عنوان قهرمانی لیگ، برنده توپ طلای جهان نتوانست در مقابل وسوسه رفتن به رئال مادرید و حضور در جمع کهکشانی‌ها مقاومت کند.
این انتقال باعث خشم طرفداران متعصب بارسلونا شده که این کار را نهایت خیانت به پیراهن تیمشان می‌دانستند. بدین ترتیب آن‌ها در هر فرصتی که پیدا می‌کردند در بازگشت‌های فیگو به سمت او اشیایی از جمله سر خوک پرتاب کردند، اتفاقی که بار‌ها و بار‌ها در نیوکمپ برای فیگو رخ داد.
با این وجود فیگو ثابت کرد که انتقالش به رئال مادرید نیز بیهوده نبوده، زیرا پس از دو قهرمانی در لالیگا، در سال ۲۰۰۲ نیز جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را در دستان خود دید. اما تا به امروز نیز طرفداران بارسلونا نتوانسته‌اند فیگو را ببخشند و انتقال او از کاتالونیا به مادرید یکی از جنجالی‌ترین و پربحث‌ترین نقل و انتقالات دنیای فوتبال باقی مانده است.
منبع: whatculture