روزنامه شهروند – پولاد امین: روز گذشته گزارشی چاپ شد با این مضمون که پانته‌آ بهرام، بازیگر سریال دلدادگان، در پستی اینستاگرامی با نشان‌دادن اعتراض به تغییر، یا به‌گفته این بازیگر سانسور پایان این سریال به تلویح خبر از مشکلات مالی این سریال نیز داده است.
این پست اینستاگرامی در کوتاه‌زمانی در شبکه‌ها و کانال‌ها دست‌به‌دست شد، اما در همین حد نماند و پای افراد دیگری را هم وارد کارزار کرد. نخستین نفر منوچهر هادی، کارگردان دلدادگان، بود که به صحبت‌های پانته‌آ بهرام واکنش نشان داد و تلویحا اتفاقات پیش‌آمده را گردن پانته‌آ بهرام انداخت که «یکی از بازیگران اصلی ما در فینال کار با ما همراه نشد که مجبور شدیم فیلمنامه را تغییر دهیم و در نبود ایشان بهترین فینالی که می‌شد نویسنده کار بنویسه و ما بگیریم همین بود….»
اما پایان سریال قرار بود چگونه باشد که الان سر تغییراتش جنجال به پا شده است؟
پانته‌آ بهرام گفته بود که «پایان افسانه این نبود، اگر بدقولی صداوسیما نبود! افسانه برای نجات پسرش، توسط هاتف کشته می‌شد و…» این ماجرا را دیگر بازیگر پروژه، شاهرخ استخری هم تلویحا تأیید می‌کند: «ارغوان نباید تیر می‌خورد، خانم بهرام نازنین درست می‌گن، یه سه تا نقطه هم آخر جمله‌شون گذاشتن که اگه اجازه بدین یکى از اون نقطه‌ها رو هم من بگم، بله قرار بود افسانه توسط هاتف کشته بشه ولی ٢ تا صدای شلیک شنیده می‌شد که یکیش گلوله ناقابلی بود که افسانه به هاتف می‌زد….
حالا که می‌بینیم چه اتفاقی قرار بود بیفتد، متوجه می‌شویم اتفاق عجیب‌وغریبی هم قرار نبوده رخ دهد. قرار نبوده یک‌باره سریال ارتقا پیدا کند و بشود خانه پوشالی. ماجرای کناره‌گیری پانته‌آ بهرام اما انصافا ماجرای مهم‌تری است…
بازیگری که منوچهر هادی از او گلایه دارد، پانته‌آ بهرام است؛ ایفاگر یکی از اصلی‌ترین نقش‌های سریال که کینه کهنه‌اش موتور محرک درام سریال است. این بازیگر که در پست خودش نیز با الصاق هشتگ #مسائل_مالی نشان داده بود که قصد ندارد وجود و بروز مشکل مالی با تهیه‌کننده را انکار کند، ظاهرا چون تهیه‌کننده نتوانسته بوده تعهدات مالی سریال را نسبت به ایشان برآورده کند، در روزهای پایانی سر فیلمبرداری حاضر نشده و غیبت ایشان هم برای منوچهر هادی و بابک کایدان چاره‌ای نگذاشته مگر تغییردادن پایان‌بندی سریال.
درواقع می‌شود گفت که همه دردسرها سر کمبودهای مالی پروژه پیش آمده است. شاهرخ استخری هم آن را تأیید می‌کند: «قضاوت نمی‌کنم شما رو خانم بهرام، ای کاش می‌موندین و همه تیم با هم پایان بهتری رو برای سریالی که مردم دوست داشتن رقم می‌زدیم.»
حسرت تهیه‌کننده، کارگردان و البته شاهرخ استخری که «کاش خانم بهرام این چند روز را هم تحمل می‌کرد»، یعنی که این بازیگر از قراردادش تخطی نکرده؛ و گرنه واکنش منوچهر هادی و دیگر همکاران پانته‌آ بهرام تا این حد مهربانانه نبود. موضعی که ایرج محمدی، تهیه‌کننده سریال نیز با عواملش اشتراک دارد که در کافه‌سینما به نقل از جوان آمده: «از آنجایی که صداوسیما به عنوان یک نهاد مهم مدتی است با مشکل مالی روبه‌رو است، این مشکل مالی به سریال ما نیز منتقل شد و همین باعث شد که ما نتوانیم از پس تأمین خواسته‌های مالی خانم پانته‌آ بهرام برآییم و قطار خانواده دلدادگان به خاطر مشکلات مالی به ایستگاه آخر نرسید.»
حالا پانته‌آ بهرام در فضای مجازی متهم شماره یک ماجرا است. بازیگری با کارنامه‌ای تحسین‌شده و درجه‌یک که سر آخرین کارش شاید یک‌بار برای همیشه خواسته طبق قراردادش عمل کند. حالا او متهم است که دست کارگردان را در پوست گردو گذاشته و یک سریال را زمین زده است. البته مفاد قرارداد این بازیگر مشخص نیست، اما از سوی دیگر موضعگیری همدلانه و مهربان منوچهر هادی و ایرج محمدی نشان از این دارد که این بازیگر چیزی بیش از تعهداتی که ابتدای کار به او داده شده، نخواسته که اگر این‌گونه نبود الان رسانه‌ها پر بودند از اتهام حرفه‌ای نبودن به بازیگری که تا همین‌جای کار هم یکی از معدود دلایل سطح قابل قبول سریال بوده است.
پانته‌آ بهرام البته حاضر نمی‌شود با رسانه‌ای خاص صحبت کند و همه را وعده می‌دهد به گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها- تا تمام نشریات و رسانه‌ها پاسخ سوالاتشان را بگیرند. اما پرسشی که اتفاقا نه پانته‌آ بهرام، بلکه تهیه‌کننده و کارگردان و البته مدیران صداوسیما باید پاسخ دهند این است که چرا باید اجازه دهند بازیگری که جز توقع پایبندی به تعهدات طرف مقابل گناه دیگری نداشته، زیر سوال برود. آیا کناره‌گیری پانته‌آ بهرام را نباید به عنوان گام آغازین حرفه‌ای‌گری در صداوسیما اتفاقا مورد تشویق قرار داد؟ رسانه‌ای با درآمدهای نامحدود تبلیغاتی که اغلب برنامه‌هایش را به اسپانسرها سپرده، با ردیف بودجه مصوب و… چرا نباید به تعهداتش در قبال برنامه‌سازانش عمل کند؟
راستی منوچهر هادی و ایرج محمدی آیا در صورت پاس‌نشدن چک‌های دستمزد خودشان نیز تا این‌حد مدارا می‌کردند و همکاران‌شان را به مدارا تشویق می‌کردند؟