مدال‌آوران ریو در آستانه المپیک توکیو یکی، یکی مصدوم می‌شوند
روزنامه شهروند: بعد از گذشت بیش از سه‌سال، اگر از هر فرد ورزشی یا غیر ورزشی بپرسید ستاره‌ها و حتی پدیده‌های ورزش ایران در المپیک ٢٠١٦ ریو چه کسانی بودند، بی‌شک بیشتر نام حسن یزدانی، سهراب مرادی و کیمیا علیزاده را می‌آورند. شاید این از ضعف سیستم ورزش ایران باشد که بعد از گذشت چهارسال باز هم همین ورزشکاران امید‌های اصلی کسب مدال طلا در المپیک ٢٠٢٠ به شمار می‌روند. قضیه وقتی تلخ‌تر می‌شود که بدانیم این سه ستاره ورزش ایران، این روز‌ها و در فاصله هفت ماه مانده تا المپیک توکیو با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کنند؛ اتفاقی که مسئولان و مردم را به‌شدت نگران کرده است.
نیمی از ورزش ایران پای عمل حسن یزدانی
حسن یزدانی که تا چند روز قبل با صلابت تمریناتش را پیگیری می‌کرد، دیروز پا به بیمارستان آرمان گذاشت تا زانوی خود را برای درمان به جراحان بسپارد. این نابغه جویباری که در برزیل بعد از ١٦سال، کشتی آزاد ایران را صاحب مدال طلا در المپیک کرد، هنوز هم اصلی‌ترین شانس طلای ایران در المپیک توکیو است، اما جراحی پای او در فاصله هفت ماه مانده به المپیک همه را نگران کرده؛ تا جایی که دیروز بیمارستان آرمان به دلیل حضور مسئولان و اهالی ورزش بسیار شلوغ بود؛ از رئیس کمیته ملی المپیک و معاون وزیر ورزش گرفته تا سرمربی تیم ملی و حتی بهداد سلیمی برای پیگیری وضع یزدانی بعد از عمل جراحی به ملاقات او رفتند.
این نشان از اهمیت وضع حسن یزدانی برای ورزش ایران دارد که به گفته پزشکان نهایتا تا دو ماه دیگر می‌تواند تمرینات کشتی خود را از سر بگیرد. اما آیا کسی تضمین می‌دهد این نابغه کشتی ایران تا المپیک به دوران اوج خود برگردد و رقبایش را مثل قبل به راحتی آب خوردن شکست دهد؟
کیمیا در آستانه خداحافظی با المپیک
در حالی که حسن یزدانی در اتاق عمل بود، خبر تلخ دیگری از فدراسیون تکواندو مخابره شد. کیمیا علیزاده در فهرستی که سرمربی تیم ملی تکواندو بانوان اعلام کرده بود، جایی نداشت؛ دلیلش هم یک کلمه آشنا بود: «مصدومیت». این دختر تکواندوکار ایرانی که با کسب اولین مدال تاریخ ورزش زنان ایران در المپیک ریو، توجه بسیاری به خود جلب کرد، چند سالی است با مصدومیت‌های پیاپی دست و پنجه نرم می‌کند و با وجود گذراندن دوران نقاهت بعد از عمل جراحی سال گذشته، همچنان توانایی تمرینات سنگین را ندارد. او برای اینکه المپیکی شود، باید سه ماه دیگر در انتخابی المپیک قاره آسیا شرکت کند؛ اتفاقی که مسئولان فدراسیون تکواندو چندان به آن خوش‌بین نیستند.
سهراب و گذراندن دوران نقاهت در سکوت
سهراب مرادی که چند سالی با رکورد‌های فوق‌العاده‌اش در هر مسابقه‌ای مدال طلا را از آنِ خود می‌کرد، از سال گذشته روی دور بدشانسی افتاد. این وزنه‌بردار طلایی در المپیک ریو، ابتدا با دیسک کمر مواجه شد و سپس از ناحیه کتف با دررفتگی دست و پنجه نرم کرد. جراحی سهراب در آلمان انجام شد و او دوران نقاهت را سپری کرد، اما همچنان با روز‌های اوج فاصله زیادی دارد. سهراب در سکوت می‌خواهد خودش را به دوران اوج نزدیک کند، اما همین مدت غیبت او باعث شده است رقبای سرسختی برای رسیدن به طلای المپیک پیدا کند.
نحسی عجیب مدال المپیک ریو
جدا از مصدومیت‌هایی که برای حسن یزدانی، کیمیا علیزاده و سهراب مرادی به وجود آمده و وضع آن‌ها را در حالت اضطرار برای المپیک ٢٠٢٠ قرار داده است، پنج مدال‌آور دیگر ایران در المپیک ریو هم شرایط عجیبی نسبت به چهارسال قبل دارند. سه نفر از آن‌ها یعنی قاسم رضایی، حسن رحیمی و کمیل قاسمی از ورزش خداحافظی کردند و دو نفر دیگر هم برای حضور در توکیو در بلاتکلیفی به سر می‌برند.
کیانوش رستمی به‌عنوان یکی از طلایی‌های ریو امید‌های اندکی برای کسب سهمیه المپیک توکیو دارد. از سوی دیگر، سعید عبد، ولی هم با اینکه در سلامت کامل به سر می‌برد، هنوز نه سهمیه گرفته و نه مشخص است که دوبنده تیم ملی را در یک وزن المپیکی به تن می‌کند یا خیر. درواقع همه هشت مدال‌آور ایران در المپیک ریودوژانیرو از حضورشان در توکیو اطمینان ندارند.
در این چهار سال ستاره نساختیم
اتفاقاتی که برای ستاره‌های ورزش ایران در ماه‌های اخیر رخ داده، قطعا ناراحت‌کننده است و برخی از آن‌ها هم قابل پیش‌بینی نبود. با این‌حال، سوال اینجاست چرا ورزش ایران تا این حد باید روی قهرمانان سابق خود حساب باز کند که با مصدومیت چند نفر، امید کل کاروان ایران از بین برود؟ همین حالا تصور کنید که حسن یزدانی در کشتی و سهراب مرادی و کیانوش رستمی در وزنه‌برداری به المپیک نرسند؛ حتی امکان دارد یک نفر دیگر هم در این دو رشته مدال‌آور نباشد که بتواند قهرمان المپیک شود.
در سایر رشته‌ها هم که شانس ایران کمتر است و فقط شاید اتفاق بتواند یک طلا برای ایران به همراه داشته باشد. این ماجرا نشان می‌دهد در چهارسال اخیر ستاره یا پدیده جدیدی به ورزش ایران اضافه نشده است؛ اگرچه ممکن است یکی، دو ورزشکار در توکیو سورپرایزمان کنند. در این شرایط، مسئولان ورزش هم راهی جز حمایت و پیگیری درمان مصدومیت ستاره‌های ورزش ندارند، چون فرصتی برای ستاره‌سازی وجود ندارد.
المپیک توکیو؛ ناکامی یا…؟
برای پیش‌بینی زود است، اما شرایط طوری پیش می‌رود که گویا چندان نباید به موفقیت در المپیک توکیو امیدوار باشیم. بیشتر ورزشکارانی که به آن‌ها برای طلای المپیک ٢٠٢٠ دل بسته بودیم، نشانی از روز‌های خوب خود ندارند. فقط هفت ماه مانده تا المپیک توکیو و همچنان خیلی از ورزشکاران درگیر کسب سهمیه هستند. تنها راه حمایت از ورزشکاران است؛ اتفاقی که حداقل کمیته ملی المپیک آن را نسبتا خوب دنبال می‌کند.