وب‌سایت فرادید: این روز‌ها با افزایش حیرت‌آور و لحظه‌ای قیمت‌ها در بازار آزاد و حتی کارخانه، انتخاب و خرید یک خودرو معمولی نیز هر روز در حال تبدیل شدن به یک فرآیند سخت‌تر و پیچیده‌تر است.
کار به جایی رسیده که حتی در مرز ۱۰۰ میلیون تومان نیز معدود خودرو‌های وارداتی موجود جای خود را به ساخته‌های بی‌کیفیت وطنی داده و به محدوده بالای ۲۰۰ میلیون تومان کوچ کرده‌اند. چنین شرایطی مشخصاً فقط به نفع تولید کننده و دلالان بوده و خریداران واقعی جدای از سردرگمی بسیار، بیشترین ضرر ممکن را نیز متحمل می‌شوند.
با این حال هستند کسانی که به دور از بلبشوی موجود مَرکبی برای استفاده شهری و خانوادگی می‌خواهند و دنبال راهی برای تسهیل انتخاب خود بین گزینه‌های انگشت‌شمار موجود می‌گردند.
به همین منظور در این نوشتار دو سدان شناخته‌شده بازار یعنی رنو تندر ۹۰ پلاس و پژو ۲۰۷ صندوق‌دار را باهم مقایسه می‌کنیم و نقاط قوت و ضعفشان را روبروی یکدیگر می‌سنجیم.
طراحی ظاهری و داخلی
ظاهر تندر ۹۰ پلاس درواقع همان فیس‌لیفت ۲۰۰۸ رنو/داچیا لوگان بوده که با تأخیری چند ساله توسط ایران‌خودرو اعمال شد و طبق معمول در کنار مدل قدیمی روی خط تولید رفت. این نسخه در بخش چراغ‌های جلو و عقب، سپرها، جلوپنجره و برخی جزئیات دیگر تغییراتی به خود دیده و نسبت به تندر ۹۰ معمولی زیباتر، سرحال‌تر و نونوارتر به نظر می‌رسد.
داخل اتاق، اما شاهد همان طراحی بی‌روح قبلی با یکی دو تغییر جزئی هستیم و تریم تمام پلاستیکی، خروجی‌های دایره‌ای سیستم تهویه، غربیلک فرمان پلاستیکی و نشان‌دهنده‌های کاملاً ساده پشت آن، دو جالیوانی و سیستم پخش صوت با ظاهر ابتدایی خبر از یک خودروی اقتصادی قدیمی می‌دهند.
این فرانسوی میانسال شاکله‌ای جعبه‌ای دارد، حجم‌پردازی و خط‌کشی جذابی در ظاهرش به چشم نمی‌خورد و با آن چراغ‌ها و سپر‌های ساده، ارتفاع زیاد کف تا سقف و نیز لبه صندوق از سطح زمین هیجان و انرژی خاصی به بیننده منتقل نمی‌کند.
آنسوی میدان، ۲۰۷ سدان به‌عنوان یکی دیگر از ایده‌های خلاقانه (!) ایران‌خودرو تلفیقی ناهمگون از ۲۰۷ هاچبک و ۲۰۶ اِس‌دی بوده و، چون زمان زیادی از حضور ۲۰۶ و ۲۰۷ در بازار کشور می‌گذرد بجز چند تفاوت جزئی در سپر عقب، درب صندوق عقب، خطوط بدنه و… چهره‌اش کاملاً برای ایرانیان آشناست؛ گرچه این آشنایی چیزی از ناهماهنگی و نازیبایی آن کم نمی‌کند.
۲۰۷ صندوق‌دار علی‌رغم اینکه در ظاهر نسبت به تندر ۹۰ پلاس از عدم تناسب بسیار بیشتری رنج می‌برد، به لحاظ طراحی داخلی با بهره‌گیری از چیدمان زیباتر، سبک و سیاق امروزی‌تر و متریال بهتر یک قدمجلوتر از آن می‌ایستد.
به‌طورکلی، اما هیچ‌یک از این دو را نمی‌توان زیباتر از دیگری دانست و با اشاره به این نکته که تندر ۹۰ پلاس چه در بیرون و چه در داخل اندکی کهنه و تکراری می‌نماید، اما در عوض ۲۰۷ در بحث اصالت طراحی هیچ حرفی برای گفتن ندارد، باید قضاوت نهایی را به سلیقه خریدار سپرد.
مشخصات فنی
۲۰۷ اِس‌دی جدید با طول ۴۲۱۱ میلی‌متری و عرض ۱۶۶۹ میلی‌متری ابعادی مشابه ۲۰۶ سدان دارد و برای استفاده روزمره در شهر‌های شلوغی همچون تهران نسبتاً مناسب به نظر می‌رسد و برخلاف تصور، اندکی از تندر ۹۰ با طول و عرض ۴۲۵۰ و ۱۷۴۰ میلی‌متری جمع‌وجورتر است.
در بحث کیفیت ساخت و دوام بخش‌های مختلف باید گفت: به‌طورکلی خانواده تندر ۹۰ و ساندرو بواسطه کیفیت بسیار بالاتر قطعات (فنی) و نظارت مستقیم رنو بر پروسه تولید وضعیت بسیار بهتری دارد و با توجه به افت روزافزون کیفیت ساخته‌های داخلی ایران‌خودرو قطعاً در مصاف با ۲۰۷ سدان نیز پیروز میدان است.
زیر کاپوت تندر ۹۰ پلاس بلوک ۴ سیلندر خطی تنفس طبیعی ۱۵۹۸ سی‌سی ۱۶ سوپاپ K. ۴ M. آرمیده که در بهترین حالت ۱۰۵ اسب بخار در ۵۷۵۰ دور بر دقیقه و ۱۴۰ نیوتن‌متر در ۳۷۵۰ دور بر دقیقه بدست می‌دهد.
این ارقام در مدل دستی از گذرگاه جعبه‌دنده ۵ سرعته و در مدل خودکار با جعبه‌دنده ۴ سرعته به چرخ‌های جلو می‌رسند و جدای از سقف سرعت ۱۷۵ کیلومتر بر ساعت، شتاب اولیه این دو نسخه به ترتیب برابر با ۱۰.۲ و ۱۱.۷ ثانیه خواهد بود.
در مقابل، ۲۰۷ صندوق‌دار از پیشرانه ۴ سیلندر ۱۵۸۷ سی‌سی ۱۶ سوپاپ TU ۵ معروف با حجم مشابه و خروجی ۱۰۵ اسبی و ۱۴۲ نیوتن‌متری تقریباً یکسان با تندر ۹۰ نیرو می‌گیرد که البته این خروجی در دور‌های بالاتر (به ترتیب ۵۸۰۰ و ۴۰۰۰) زیر پای راننده خواهد بود و بیشینه سرعت ۱۸۹ کیلومتر بر ساعت را ممکن می‌سازد. ۲۰۷ سدان فعلا با جعبه‌دنده ۴ سرعته خودکار تولید می‌شود و هنوز خبری از مدل دستی آن نیست.
با توجه به وزن خشک ۱۱۵۲ کیلوگرمی ۲۰۷، ۳۷ کیلوگرم وزن بیشتر نسبت به تندر پلاس خودکار و این نکته که بلوک TU ۵ عموماً در مدل‌های پارس و ۲۰۶ سدان نیز کشش ضعیف‌تری نسبت به ۲۰۶ هاچبک دارد نباید انتظار داشت که در برابر رقیب فرانسوی عملکرد چشمگیری ارائه کند.
طبق اطلاعات رسمی ایران‌خودرو مصرف سوخت تندر ۹۰ پلاس خودکار در یکصد کیلومتر ترکیبی برابر با ۸.۳ لیتر است که در مقایسه با مصرف ۷.۳ لیتری ۲۰۷ صندوق‌دار و البته توجه به باک ۵۰ لیتری هردو خودرو یک امتیاز منفی به حساب می‌آید.
مجموعه ترمز در تندر ۹۰ پلاس از نوع دیسکی (جلو) و کاسه‌ای (عقب) بوده و با سامانه ضد قفل (ABS) و توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD) پشتیبانی می‌شود؛ ۲۰۷ سدان، اما پا را کمی فراتر گذاشته و نه‌تن‌ها در هر چهار چرخ از ترمز دیسکی استفاده می‌کند (جلو خنک‌شونده و عقب ساده) بلکه علاوه بر ABS و EBD از ترمز کمکی برقی (EBA) نیز سود می‌برد.
هدایت خودرو نیز در ۲۰۷ صندوق‌دار برای اولین بار در محصولات وطنی بر عهده سیستم فرمان برقی است که خود این حذف پمپ هیدرولیک از مجموعه فنی، عدم نیاز به تغذیه آن توسط پیشرانه و شاید بهبود ناچیز بازدهی پیشرانه را در پی دارد.
امکانات و تجهیزات
۲۰۷ سدان همانند نسخه هاچبک از طیف قابل‌قبولی از تجهیزات رفاهی شامل تهویه مطبوع خودکار، نمایشگر لمسی داشبورد، کنترل سیستم صوتی و مکالمه روی غربیلک فرمان، بلوتوث، سیستم مالتی‌مدیا با قابلیت پشتیبانی از فایل‌های صوتی و تصویری، رهیاب (GPS)، پورت USB و AUX، چراغ روشنایی در روز LED، چراغ مه‌شکن جلو و عقب، آینه‌های جانبی تمام‌برقی مجهز به گرمکن، شیشه بالابر برقی جلو و عقب، حسگر و دوربین عقب، صندلی‌های تاشونده (۶۰/۴۰) عقب با قابلیت نصب صندلی کودک، ایموبیلایزر، تنظیم دستی صندلی راننده و سرنشین جلو در ۶ و ۴ جهت، کروز کنترل، بازکن صندوق عقب داخل اتاق، قابلیت دسترسی به صندوق از ردیف عقب و ۲ کیسه هوا سود می‌برد.
همچنین در آینده نزدیک نسخه آپشنال آن نیز با امکانات اضافی همچون سقف پانوراما، نمایشگر مخصوص ردیف عقب، رینگ‌های بزرگ‌تر، باربند سقفی، تودوزی چرمی، یخچال صندوق عقب و… روانه بازار خواهد شد. تندر ۹۰ پلاس، اما همانقدر که در بحث اصالت و کیفیتِ ساخت حرف اول را می‌زند به لحاظ تجهیزات چیزی در چنته نداشته و با بسنده کردن به تهویه مطبوع دستی، پورت USB و AUX، بلوتوث، آینه‌های جانبی برقی با گرمکن، شیشه بالابر برقی جلو و عقب، تنظیم ارتفاع صندلی راننده، چراغ مه‌شکن جلو و عقب، کامپیوتر سفری، بازکن در صندوق عقب داخل اتاق، ایموبیلایزر، تودوزی پارچه‌ای جدید و غربیلک فرمان ساده عملاً قافیه را به رقیب شترگاوپلنگ خود می‌بازد.
البته بد نیست به این نکته هم توجه کنیم که برخی امکانات موجود در ۲۰۷ ازجمله نمایشگر داشبورد، رهیاب و حسگر و دوربین دنده عقب در بازار آزاد نیز قابل خریداری بوده و بعضاً نسبت به نمونه شرکتی کیفیت بالاتری هم دارند.
جمع‌بندی
رنو تندر ۹۰ پلاس
نکات مثبت: کیفیت ساخت بالاتر – استهلاک بسیار کم‌تر – کابین و صندوق بار جادارتر برای استفاده خانوادگی – تعویض دنده نرم‌تر – هماهنگی بیشتر پیشرانه و جعبه‌دنده – سیستم تعلیق تقویت‌شده و سواری نرم‌تر در جاده‌های ایران– اصالت
نکات منفی: طراحی ظاهری و داخلی نازیبا – ترمز‌های ضعیف‌تر – تجهیزات ایمنی و رفاهی ناچیز – ارتفاع زیاد و ناپایداری سر پیچ‌ها
پژو ۲۰۷ سدان
نکات مثبت: تجهیزات ایمنی و رفاهی قابل قبول – ترمز‌های قدرتمندتر –بازار دست دوم پررونق
نکات منفی: کابین کم‌جا – طراحی نامتناسب و ناهماهنگ – کشش ضعیف – کیفیت ساخت پایین – پیشرانه و جعبه‌دنده ناهماهنگ – ایرادات برقی شایع – ضربه‌های شدید هنگام تعویض دنده