قوای محرکه بنزین سوز این خودرو از فن آوری بدست آمده از آخرین ابرخودرو این شرکت یعنی P1 بهره می برد اما تغییرات محسوسی در بخش های ورودی هوای سبک تر، طراحی متفاوت پیستون ها و سیستم خنک کاری سر سیلندر صورت گرفته است. در نتیجه این موتور V-8 دو توربو 4 لیتری توانایی تولید حداکثر قدرت 747 اسب بخار و 800 نیوتن متر گشتاور را دارد که بیشتر از موتور 3.8 لیتری P1 با حداکثر قدرت 727 اسب بخار و 720 نیوتن متر گشتاور است.
موتور الکتریکی نیز توانایی تولید 308 اسب بخار را دارد که از فن آوری مشابه در خودروهای فرمول E در آن استفاده شده است.
این موتور الکتریکی قدرت مورد نیاز خود را از یک بسته باتری به ظرفیت 1.6 kWh می گیرد که 4 برابر چگالی انرژی بیشتری به نسبت بسته باتری استفاده شده در مدل P1 دارد.
به همین دلیل این بسته باتری بالاترین نسبت وزن به قدرت را در بین تمامی باتری های ولتاژ بالای امروزی دارد.
در زمان معرفی مک لارن ادعا کرده بود که اسپیدتیل توانایی رسیدن به حداکثر سرعت 400 کیلومتری را دارد. جالب است بدانید که نسخه جاده ای مکلارن F1 در سال 1996 موفق به ثبت سرعت 386 کیلومتر در ساعت در جاده های آلمان شده بود. به عبارت دیگر علیرغم گذشت قریب به 30 سال از تولید مکلارن F1، اختلاف سرعت چندان چشمگیری بین محصولات جدید و مکلارن F1 افسانه ای وجود ندارد.
مک لارن اسپیدتیل از سری محصولات Ultimate این شرکت به حساب می آید و به نوعی جانشین معنوی ابرخودرو افسانه ای این شرکت یعنی مک لارن F1 است. جایگاه خاص راننده در بخش مرکزی این امکان را فراهم کرده تا دو سرنشین دیگر توانایی قرار گرفتن در این ابرخودرو را داشته باشند.
مک لارن تنها 106 دستگاه از اسپیدتیل تولید خواهد کرد. این رقم دقیقا برابر با میزان تولید مک لارن F1 است. تمامی 106 دستگاه به فروش رفته است و قیمت هر کدام از آن ها حداقل 1.75 میلیون پوند است.
مک لارن اسپیدتیل برای رسیدن به سرعت 300 کیلومتر بر ساعت به تنها 12.8 ثانیه زمان احتیاج دارد. مک لارن P1 به 16.5 ثانیه برای رسیدن به این سرعت احتیاج دارد. اسپیدتیل به طور کامل بر روی شاسی مونوکوک فیبرکربنی تولید شده است و با وجود طویل بودن بدنه (5137 میلی متر) وزن خشکی برابر با 1430 کیلوگرم دارد.