در این مطلب آموزشی با نحوهی نصب وب اپلیکیشنهای پیشرو روی دستگاههای اندرویدی با کمک مرورگر اج آشنا میشویم.
اخیرا گوگل پشتیبانی از وب اپلیکیشنهای پیشرو (PWA) در مک اواس را آغاز کرده و همچنین پشتیبانی از این اپلیکیشنها در ویندوز ۱۰ را هم بهبود داده است؛ بدین شکل، اکنون گوگل در تمامی پلتفرمها از وب اپلیکیشنهای پیشرو پشتیبانی میکند. هرچند مایکروسافت نیز در تمامی پلتفرمهای خود از اینگونه اپلیکیشنها پشتیبانی میکند؛ اما در نسخهی فعلی مرورگر اج، نمیتوانید این اپلیکیشنها را در پنجرههای مجزا اجرا کنید.
برخلاف نسخهی کنونی اج در ویندوز، نسخهی اندرویدی اج از این ویژگی پشتیبانی میکند. اما بهتر است پیش از آموزش نحوهی نصب این اپلیکیشنها ازطریق مرورگر اج در اندروید، از مزایای وب اپلیکیشنهای پیشرو صحبت کنیم. اول از همه، از آنجا که این اپلیکیشنها مبتنی بر وب هستند، فضای کمی از حافظهی ذخیرهسازی دستگاه شما را اشغال میکنند؛ پس اگر بهدنبال کاهش فضای اشغال شده در حافظهی گوشی خود هستید، استفاده از این اپلیکیشنها میتواند راهکار مفیدی باشد.
همچنین، این اپلیکیشنها میزان کمتری از حافظهی رم شما را به خود اختصاص میدهند و موجب کاهش مصرف باتری نیز میشوند؛ در عین حال، برخی از وب اپلیکیشنهای پیشرو، همچون اپلیکیشنهای توییتر و اینستاگرام، ۹۰ درصد امکانات نسخههای اصلی را ارائه میکنند و در اغلب موارد با مشکلی مواجه نخواهید شد.
مقالهی مرتبط:
برای نصب وب اپلیکیشنهای پیشرو روی گوشیهای اندرویدی بهکمک مرورگر اج، کافی است مراحل زیر را دنبال کنید.
۱. یک وب اپلیکیشن پیشرو را روی نسخهی اندرویدی مرورگر اج باز کنید (برای مثال: mobile.twitter.com). اگر نمیدانید کدام وبسایتها و سرویسها در قالب وب اپلیکیشنهای پیشرو ارائه میشوند، میتوانید از وبسایتهایی همچون AppScope کمک بگیرید.
۲. پس از باز کردن وب اپلیکیشن، کلید «…» را در مرورگر اج لمس کرده و گزینهی Add to home screen را انتخاب کنید.
۳. میانبر وب اپلیکیشن به صفحهی اصلی (Homescreen) گوشی شما اضافه خواهد شد و درکنار آن آیکون مرورگر اج نیز در ابعاد کوچک دیده میشود. پس از آن، با انتخاب میانبر، وب اپلیکیشن موردنظر شما به شکل یک اپلیکیشن مستقل اجرا میشود. این در حالی است که دیگر اپلیکیشنهای تحت وب در صفحهی مرورگر اج باز میشوند.
نظر شما در رابطه با استفاده از وب اپلیکیشنهای پیشرو چیست؟ آیا بهطور روزمره از آنها استفاده میکنید؟ یا اینکه ترجیح میدهید از نسخهی اصلی اپلیکیشنها استفاده کنید؟