۱. برای محافظت از عصب سیاتیک، گامهایتان را کوتاهتر کنید
گام‌های بلند، می‌توانند با فشرده کردن دیسک‌های ناحیه کمری، عصب سیاتیک شما را تحریک کنند.
برای کوتاه کردن گامهایتان این نکات را دنبال کنید:
هنگام راه رفتن، با انگشتان پایتان فرود نیایید. بین وسط پا و پاشنه‌تان فرود بیایید، سپس به آرامی روی انگشتان پایتان بغلتید و به زمین فشار بیاورید، و قدم بعدی را بردارید. این کار بطور طبیعی، گام‌های شما را کوتاهتر خواهد کرد، زیرا اگر گامهایتان را بلند بردارید، راه رفتن برایتان دشوار خواهد شد.
سرعتتان را کم کنید. سرعت کندتر معمولا به معنای گام‌های کوتاهتر است. شما باید قادر باشید در حین پیاده روی، به راحتی به حرف زدن ادامه دهید.
۲. برای حمایت از ستون فقراتتان، عضلات مرکز بدنتان را بکار بگیرید
درگیر کردن عضلات شکمتان، با به حداقل رساندن فشار بر ستون فقرات شما از ریشه‌های عصب سیاتیکتان محافظت می‌کند.
در اینجا می‌گوییم که چطور از عضلات شکمتان استفاده کنید:
صاف بایستید. سر و شانه‌هایتان را صاف نگه دارید و روی یک نقطه در دوردست متمرکز شوید.
شکمتان را تو دهید. در مدت پیاده روی، شکمتان را کمی به سمت داخل بدنتان بکشید. نفس‌های عمیق بکشید و یک سرعت ملایم داشته باشید، در غیر اینصورت، بکار گرفتن عضلات شکمتان در کل پیاده روی، چالش برانگیز خواهد بود.
بهرحال اگر پیاده روی برای شما مناسب نبود، یکی دیگر از این گزینه‌های تمرین هوازی کم برخورد را امتحان کنید:
آب درمانی
دوچرخه ثابت
دستگاه الپتیکال
دستگاه استپ
منبع :/fitnessmagazine.ir