حقایق عجیب و شگفت انگیز درباره موناکو

دودمان «گریمالدی»، یکی از قدیمی‌ترین خانواده‌های حاکم در اروپاست و از سال ۱۲۹۷ تاکنون به طور غیرقابل انقطاع و مستمر بر موناکو حکومت می‌کنند. با وجود قدمت خانواده حاکم و کشوری بسیار کوچک از نظر مساحت، همیشه یک سؤال درباره آینده موناکو وجود داشت: اگر یگی از شاهزاده‌های موناکو بدون جای گذاشتن وارث بمیرد چه اتفاقی خواهد افتاد؟! تا سال ۲۰۰۲ پاسخی که ترجیحاً داده می‌شد این بود که موناکو به فرانسه الحاق و بخشی از آن خواهد شد. اما در سال ۲۰۰۲ پیمان نامه استقلال موناکو بسته شد که به موجب آن موناکو در هر شرایطی ـ چه خانواده گریمالدی در رأس حکومت باشند یا نه – مستقل خواهد ماند.

در سال ۱۹۵۶ میلادی، شاهزاده رنیه با گریس کلی، بازیگر سرشناس هالیوود ازدواج کرد. آن‌ها والدین شاهدخت کارولین، شاهزاده آلبرت و شاهدخت استفانی هستند. هم‌اکنون آلبرت دوم، فرمانروای کنونی کشور موناکو است. وی در سال ۲۰۰۵ میلادی و پس از مرگ پدرش به حکومت موناکو رسید.

۲. مالیات بر در آمد از ۱۵۰ تا امروز ۰ ٪ است

همانطور که همه می‌دانند، مالیات بخش اساسی تأمین بودجه حکومت هاست و از مردم و شرکت‌ها جمع می‌شود تا خدمات روتین دولتی را فراهم کند. با وجود اینکه برخی کشور‌ها میزان مالیات فوق العاده پایین دارند که کأن لم یکن به نظر می‌رسد، شرایط موناکو با آن‌ها تا حد زیادی متفاوت است،

موناکو ثروت طبیعی، معادن و یا… ندارد بلکه بودجه حکومت موناکو از سود‌های کلان کازینو (مونت کارلو) تأمین می‌شود. از زمان گشایش کازینو در نیمه قرن نوزدهم، پرداخت مالیات از سوی شهروندان موناکو لغو شد. به خاطر نبود کامل مالیات بر درآمد، امروزه موناکو مقرّ بسیاری از ثروتمندان جهان است و بیشتر ساکنان موناکو، شهروندان فوق پولدار کشور‌های دیگر هستند.

۳. موناکو قطب قماربازی جهان است، ولی قمار برای موناکویی‌ها ممنوع است!

شاید یک تناقض باورنکردنی باشد، اما به شکل عجیبی واقعیت دارد. بخش بزرگی از اقتصاد موناکو بر پایه کازینو‌های بزرگ بنا شده و صد‌ها هزار تن از مردم دنیا، به این کازینو‌ها آمد و شد دارند. مردم موناکو اجازه ورود به کازینو‌های کشورشان را ندارند، مگر اینکه یکی از کارکنان آنجا باشند و طبیعتاً قماربازی هم برای موناکویی‌ها ممنوع است. دلیل تاریخی چنین کاری این است که ادعا می‌شود کازینوها، خانواده حاکم در موناکو را در نیمه قرن نوزدهم نجات دادند و منجر به استقلال آن شدند!

زیرا تنها راه مال اندوزی خانواده حاکم، همین روش بود. در این ادعای عجیب گفته می‌شود، اقتصاد کنونی موناکو مرهون فعالیت کازینو‌ها است. افتتاح کازینو‌ها در شاهزاده نشین موناکو نتیجه تلاش‌های (پرنسس کارولین) و ملکه فعلی موناکو است. هر چند کارولین مسئول افتتاح کازینو‌های موناکو است به دلیل فساد‌های اخلاقی، حضور در این اماکن را برای شهروندان موناکو ممنوع اعلام کرد. قمار و رفتن به کازینو‌ها تا امروز برای جمعیت ۴۰ هزار نفری موناکو ممنوع است.

۴. موناکو رکورددار برنده نشدن در المپیک

از زمان شروع بازی‌های المپیک در اشکال مختلف اش، موناکو در بیش از ۲۹ رشته مشارکت کرده و در تاریخش هیچ مدالی را در هیچ نوع ورزشی کسب نکرده است. در نتیجه موناکو یکی از شکست خورده‌ترین کشور‌ها در المپیک است.

۵. مردم موناکو بالاترین متوسط عمر را دارند

در حالی که متوسط عمر جهانی برای افراد فقط ۷۰ سال است (۶۸ برای مردان و ۷۲ برای زنان) شهروندان موناکویی بیشترین متوسط عمر در جهان را دارند. متوسط عمر مردان در موناکو ۸۵ سال و نیم و برای زنان ۹۳ سال و نیم است، به عبارتی، متوسط عمر هر موناکویی ۸۹ سال است و از این نظر با ژاپن و سنگاپور برابری می‌کند.

در واقع دلیل چنین چیزی می‌تواند ثروت ساکنان موناکو باشد، آن‌ها عمر خود را صرف کار‌های طاقت فرسا نمی‌کنند و مثل فقرا انرژی و توان خود را برای کسب درآمد مصرف نمی‌کنند و به راحتی می‌توانند از عهده پرداخت هزینه‌های درمانی بربیایند و به خاطر همین دو دهه بیشتر از سایر مناطق دنیا زندگی می‌کنند.

۶. موناکو نسبت به جمعیت کم، قوی‌ترین پلیس جهان را دارد

با مقایسه نیرو‌های امنیتی و پلیس در جهان، درمی یابیم که کشور‌هایی با تعداد بالای جمعیت قوی‌ترین نیرو‌های پلیس را دارند. در موناکو به عنوان یک دولت شهر با دو کیلومتر مساحت، و ۳۸ هزار شهروند، ۵۱۵ نیروی پلیس خدمت می‌کنند. البته با توجه به تعداد زیاد گردشگران موناکو این تعداد از پلیس توجیه پذیر است و به همین دلیل است که شاهزاده نشین موناکو یکی از امن‌ترین مناطق جهان به شمار می‌رود.

۷. بسیاری از ساکنان شاهزاده نشین موناکو از کشور‌های دیگر هستند

تعداد ساکنان موناکو در حدود ۴۰ هزار تن است، از این میان فقط ۲۱ درصد ساکنان اصلی موناکو هستند و بقیه از تابعیّت‌های دیگر می‌باشند. ۲۸.۴ درصد فرانسوی الاصل، ۱۸.۷ درصد ایتالیایی ـ گفتنی است، خانواده حاکم بر موناکو اصالتاً ایتالیایی هستند ـ ۷.۵ درصد بریتانیایی، ۲.۸ درصد بلژیکی، ۲.۵ درصد آلمان، ۲.۵ درصد سوئیسی و ۱۶ درصد باقیمانده از تابعیت‌های مختلف و بیشتر از کشور‌های اروپایی هستند. به همین دلیل برای ساکنان موناکو از دو واژه استفاده می‌شود، به ساکنان اصلی Monégasque و به افرادی که در کشور‌های دیگر به دنیا آمده و به موناکو مهاجرت کرده اند Monacoian می‌گویند.

۸. گرانترین املاک و مستغلات جهان در موناکو

با مساحتی که از ۲ کیلومتر تجاوز نمی‌کند و تقاضای بسیار زمین و مستغلات از سوی ثروتمندان، جای تعجبی نیست که موناکو یکی از گران‌ترین زمین‌های دنیا را دارد. موناکو گرانترین منطقه جهان است، به طوری که با یک میلیون دولار فقط می‌توان ۱۶ مترمربع در آنجا زمین خرید. به طور خلاصه، اگر میلیونر نیستید، خرید زمین در موناکو را فراموش کنید.

حتی اجاره زمین در موناکو هم گزینه‌ی به شدت گرانی است. قیمت اجاره یک اتاق در (مونتی کارلو) از اجاره هر آپارتمانی در کشور‌های بزرگ دیگر گران‌تر است. به خاطر همین است که بسیاری از کارگران موناکو ساکن این کشور نیستند بلکه روزانه از فرانسه به موناکو وارد و خارج می‌شوند.

۹. شاهزاده و شاهدخت موناکو ورزشکاران المپیک

فرمول یک بالاترین سطح مسابقات اتومبیلرانی است که تیم‌های قدرتمندی اعم از فراری، مک لارن، مرسدس بنز، بی ام و، تویوتا، هوندا، لوتوس و ردبول در آن شرکت دارند. پیست فرمول یک موناکو از جمله پیست‌های معروف برگزاری فرمول یک و دومین پیست از نظر تعداد برگزاری مسابقات قهرمانی است. موناکو پیست مجزا و مخصوص ندارد بلکه جاده‌های این کشور به عنوان پیست فرمول یک استفاده می‌شود و پس از پایان مسابقات، عبور و مرور عادی در آن جریان می‌یابد. پیست فرمول یک موناکو به دلیل داشتن پیچ و خم‌های تند و تغییرات ارتفاع یکی از سخت‌ترین مسیر مسابقات را دارد. به علاوه جاده‌ها تنگ است و رانندگان به سختی یکدیگر را رد می‌کنند.

۱۱. موناکو زبان خاص خود را دارد

زبان رسمی و مورد استفاده در مکان‌های عمومی موناکو، زبان فرانسوی است چرا که موناکو از همه طرف با خاک فرانسه احاطه شده است. در کنار زبان فرانسوی، مردم موناکو زبان خاصی هم دارند که به شکل جزئی در مدارس و تابلو‌های جاده‌ای از آن استفاده می‌شود که گویش جنوایی است. گویش جنوایی گویشی از زبان لیگوری است که در جنوا در کشور ایتالیا به آن تکلم می‌شود. هرچند صحبت کردن به این زبان در موناکو محدود است، اما هنوز کاربرد دارد و به نوعی یادآور ریشه‌ها و روابط با ایتالیاست.