حجت‌الاسلام محمدحسن عظیما در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در جنوب استان تهران ضمن اشاره به ویژگی‌های حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) اظهار داشت: یکی از بارزترین ویژگی‌های ایشان پیروی و تبعیت مطلق از امامت و ولایت بود.
استاد حوزه و دانشگاه افزود: سیدالکریم (ع) وقتی در برابر امامان معاصر خود می‌نشست، خود را مانند شاگرد آنها می‌دانست و از ایشان پیروی و اطاعت می‌کرد.
وی ادامه داد: از خصوصیات دیگر حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) مهاجر بودن ایشان است، چرا که به‌خاطر اشاعه فرهنگ اسلامی و ترویج احکام اسلام از مدینه به سوی ری هجرت کرد.
سیدالکریم (ع) از روات حدیث بود
عظیما با اشاره به اینکه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) به یکی از روات حدیث مشهور بودند، بیان داشت: ایشان اهل روایت و حدیث بودند و احادیث معتبر زیادی وجود دارد که راوی آنها حضرت سیدالکریم (ع) است.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه ایشان از طرفداران تألیف کتاب بودند، عنوان کرد: دو کتاب خیلی معروف از حضرت عبدالعظیم (ع) به چاپ رسیده است. نخستین کتاب خطب امیرالمؤمنین است که تقریبا می‌توان گفت همانند نهج‌البلاغه است و کتاب دیگر ایشان اعمال شبانه‌روز است و در آن به اعمالی که باید یک مسلمان در طول شبانه‌روز انجام دهد، اشاره شده است.
برابری ثواب زیارت سیدالشهدا (ع) و حضرت عبدالعظیم (ع)
وی در ارتباط با ثواب زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) ابراز داشت: زیارت ایشان مقام و موقعیت زیادی دارد و همان‌طور که در زیارت‌نامه ایشان می‌خوانیم، ثواب زیارت سیدالکریم (ع) در ری همانند ثواب زیارت امام حسین (ع) در کربلای معلی است.
عظیما در پایان در پاسخ به این پرسش خبرنگار فارس که برکات وجود حضرت عبدالعظیم (ع) در شهرستان ری چیست، خاطرنشان کرد: به تعبیر مقام معظم رهبری به دلیل وجود حضرت عبدالعظیم (ع) ری قبله تهران است و توجه مردم تهران و ری به این آستان مقدس وسیله دفع بلاها و بدی‌ها می‌باشد و تهران در زیر سایه لطف ایشان محفوظ و پایدار است.
نیم‌نگاهی به زندگی نگین ری
حضرت عبدالعظیم الحسنی (ع)، نواده پاک امام حسن مجتبی (ع) و از راویان حدیث و از دانشمندان بزرگی بود که محضر سه تن از امامان معصوم (ع) را درک کرده و از محضر ایشان بهره برده است.
سرشارترین و حساس‌ترین مقطع حیات عبدالعظیم (ع)، دوران امام هادی (ع) بود که آخرین بار که به دیدار امام شرف‌یاب شد، حضرت به او دستور داد که از عراق هجرت کند و به ری برود. علت این دستور سختگیری خلفای عباسی نسبت به خاندان پیامبر و شیعیان ائمه بود که کار را به جایی رساندند که در دوره متوکل چندین بار مزار سیدالشهدا (ع) را ویران کردند و از این رو عبدالعظیم (ع) به دستور امام هادی مخفیانه به ری هجرت کرد.
در ری در منزل یکی از شیعیان ساکن شد و در سرداب خانه اقامت کرد. او روزها را روزه می‌گرفت و شب‌ها را به نماز می‌ایستاد و گاهی اوقات از مخفیگاه خود بیرون می‌آمد و به زیارت قبر حضرت حمزه (ع) می‌رفت.
غروب عمر حضرت عبدالعظیم (ع)
آن یادگار امام مجتبی (ع) تا آخر عمر در ری ماند و منشأ برکات بسیاری برای شیعیان ائمه شد و بالاخره در 15 شوال سال 253 هجری قمری رحلت کرد.