۱۵ خرداد سال ۴۲، مصادف با۱۲ محرم، سومین روز شهادت امام حسین(ع) ویاران با وفای آن حضرت بود. مردم پیشوا در صحن مطهر امامزاده جعفر(ع) در حال برگزاری مراسم عزاداری و برپایی آئین سنتی بنی اسد بودند که خبر دستگیری امام خمینی(ره) در میان عزاداران پخش و صدای عزاداری به همهمه تبدیل شد.
همزمان با آگاهی مردم پیشوا از دستگیری حضرت امام، مردم روستای محمدآباد عرب‌ها نیز خبر دستگیری امام را شنیدند و پای پیاده عازم تهران شدند، بدون اطلاع از این که مردم پیشوا نیز کفن بر تن کرده‌اند و قصد حرکت به سمت تهران را دارند، مسیری ۴۵ کیلومتری که قرار بود پای پیاده طی شود.
مردم پیشوا در طول مسیر افراد دیگری را نیز با خود همراه کردند و ورامینی‌ها هم که از حرکت آنها مطلع شده بودند، کفن بر تن کردند و با جمع همراه شدند و در غروب ۱۵ خرداد، همراه با مردم روستای محمدآباد به منطقه «باقرآباد» که از اراضی کشاورزی وسیعی برخوردار بود رسیدند، منطقه‌ای که فقط یک پل قدیمی و یک پاسگاه در آن وجود داشت.عوامل رژیم ستم شاهی که از حرکت کفن پوشان مطلع شده بودند، از قبل مسلسل‌ها را بر روی پل باقرآباد مستقر کرده و تعداد زیادی از نیروهای خود را به حالت آماده باش قرار داده بودند.
کفن پوشان که بیش از ۲۵ کیلومتر پیاده راه آمده بودند، علیرغم هشدارهای سرهنگ بهزادی به حرکت خود ادامه دادند، که در آن هنگام با گلوله‌های دژخیمان ستم شاهی به خاک و خون کشیده شدند.
در محل وقوع این حادثه چاه‌ها و قنوات بسیاری وجود داشت که بسیاری از افراد به هنگام فرار داخل چاه‌ها افتادند و برخی نیز برای نجات خود، در قنات‌ها مخفی شدند و به همین دلیل آمار دقیقی از تعداد شهیدان این واقعه تاریخی در ورامین وجود ندارد.در این قیام ۷ نفر از بهترین جوانان دشت ورامین صرفاً به جرم حمایت از مرجعیت به خاک و خون کشیده شدند، ولی با خون خود درخت نوپای انقلاب را آبیاری کردند.شهید سید مرتضی طباطبایی رفیعی اولین کسی است که خبر دستگیری امام خمینی(ره) را به شهر ورامین و روستای محمد آباد رساند که می‌توان از اوبه عنوان اولین کسی نام برد که پیام آور قیام ۱۵ خرداد مردم ورامین شد. وی به سال ۱۳۰۸ در روستای محمد آباد به دنیا آمد و ثمره زندگی‌اش ۴ فرزند به نامهای حسن، حسین، محسن و زینب است.این شهید بزرگوار در حادثه فیضیه در فروردین سال ۴۲ در قم حضور داشت و به دست کماندوهای رژیم، سخت مجروح شده بود. وی در غروب ۱۵ خرداد در پل باقرآباد به شهادت رسید و جنازه‌اش به همراه پیکر پاک دیگر شهدا توسط نظامیان به مسکر آباد منتقل و غریبانه به خاک سپرده شد.
شهید عزت‌الله رجبی به سال ۱۳۱۲ در روستای «سناردک» از توابع شهر ورامین به دنیا آمد و ثمره زندگیش پسری به نام علی است. وی به همراه دیگر همرزمانش در صف اول قیام کنندگان ورامینی حضور داشت و در تیراندازی رژیم در پل باقرآباد به شهادت رسید. پیکر این شهید بزرگوار نیز در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شد.
شهید امیرهوشنگ معصومشاهی به سال ۱۳۱۴ در ورامین به دنیا آمد و در زندگی پربرکتش همواره سعی در رفع مشکلات مردم داشت.
وی اولین شهید قیام ۱۵ خرداد مردم ورامین است که با اصابت گلوله به قلبش و در آغوش برادرش به شهادت رسید. مدفن این شهید بزرگوار نیزگورستان مسکرآباد است.شهید جعفر عرب مقصودی به سال ۱۳۱۴ در روستای محمد آباد دیده به جهان گشود، و ثمره زندگی این شهید بزرگوار ۵ فرزند به نامهای داود، محمد رضا،علی،فاطمه وزهرا است.
وی از دوستان شهید طباطبایی بود که در این قیام از ناحیه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و پس از بازداشت به دلیل عدم رسیدگی در بازداشتگاه، به کزار مبتلا شد و در بیمارستان فیروزآبادی به شهادت رسید و پیکر پاکش در مکانی نامعلوم به خاک سپرده شد که هنوز نیز از مزار این شهید اثری وجود ندارد.
شهید مسیب مهابادی به سال ۱۲۹۴ در روستای «قلعه نو کهنک» ورامین به دنیا آمد و دارای ۴ فرزند به نامهای حسن، حسین، عباس و زینب است. وی در غروب ۱۵ خرداد در پل باقرآباد به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شده است.
شهید ابوالقاسم اردستانی به سال ۱۳۱۳ در روستای «کهنک» به دنیا آمد و ثمره زندگی پر باراین شهید ۳ فرزند به نامهای اکبر، علی اصغر و کبری است. وی از مداحان اهل بیت عصمت و طهارت بود که در طول مسیر راه‌پیمایی نیز به نوحه سرایی برای سید و سالار شهیدان می‌پرداخت. پیکر پاک این شهید نیز همراه دیگر همرزمانش در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شد.
شهید حسن خانی به سال ۱۳۱۸ در روستای «جعفر آباد اخوان» از توابع ورامین چشم به جهان گشود.
از این شهید بزرگوار دختری به نام معصومه به یادگار مانده است که در زمان شهادت پدر فقط ۶ ماه داشت. خانواده شهید خانی تا ۶ سال پس از قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۴۲ بر این باور بودند که وی زنده است و در زندان به سر می‌برد، همسرش بارها به تهران رفت و دنبال وی گشت، ولی پس از ۶ سال لباس خونین همسرش را برایش آوردند و این لباس در روستای جعفر آباد اخوان به یادگار به خاک سپرده شد.از این شهید بزرگوار که غریبانه در غروب ۱۵ خرداد سال ۴۲ در خون خود غلطید، جسدی به دست نیامد و ظاهرا همراه دیگر شهدای آن روز، در گورستان مسکرآباد به خاک سپرده شده است.
شهیدان ۱۵ خرداد غریبانه به شهادت رسیدند و غریبانه به خاک سپرده شدند، برایشان مراسمی گرفته نشد، هزینه تیرهایی که عوامل رژیم ستم‌شاهی بربدن مطهرشان نشاندند، از خانواده آنها گرفته شد، اجازه ندادند که خانواده‌های آنان لباس عزا برتن کنند و تا سال‌ها آنان مورد آزار و اذیت رژیم شاه قرار داشتند.
علــیرضــا ســاعـد خبرنگار روزنامه اطلاعات در قرچک