گاف های سریال بازی مرکب
ینکه زیر سنگ زندگی کرده باشید وگرنه اسم سریال Squid Game یا همان بازی مرکب را شنیده و از قبل آن را یکباره و بی وقفه از ابتدا تا انتها تماشا کرده اید، سریال درام پادآرمانشهری ساخت کره جنوبی که همه معادلات را در دنیای تلویزیون به هم ریخته است.
مگر اینکه زیر سنگ زندگی کرده باشید وگرنه اسم سریال Squid Game یا همان بازی مرکب را شنیده و از قبل آن را یکباره و بی وقفه از ابتدا تا انتها تماشا کرده اید، سریال درام پادآرمانشهری ساخت کره جنوبی که همه معادلات را در دنیای تلویزیون به هم ریخته است. این سریال خیلی زود به پربیننده ترین سریال نتفلیکس تبدیل شده و در کمتر از یک ماه پس از انتشار به پربیننده ترین سریال نتفلیکس در اکثر کشورهای جهان مبدل شد. اما هر چه افراد بیشتری این سریال را تماشا کنند، دقت و جستجو برای یک اشتباه و گاف نیز بیشتر خواهد بود. اگر چه Squid Game از نگاه بسیاری یک سریال دقیق و با جزییات حساب شده به نظر می رسید اما پربیننده ترین سریال این روزهای نتفلیکس نیز از اشتباه و گاف دور نبوده است. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ اشتباه و نکات پنهان سریال Squid Game که متوجه آن ها نشده اید آشنا کنیم.
۱- شماره بازیکنان گاه عوض می شد
در ابتدای سریال Squid Game اعلام شد که ۴۵۶ نفر در بازی مرگبار شرکت دارند و به هر یک نیز شماره ای خاص بسته به ترتیب ثبت نامشان در بازی داده شده بود. شماره شخصیت های اصلی داستان در تمام طول سریال یکسان بود اما به نظر می رسد که تهیه کنندگان سریال بازی مرکب توجه کمتری به جزییات مربوط به شخصیت های فرعی تر داشته اند. برای مثال بازیگر شماره ۰۶۱ که در این ویدیو می بینید در ابتدای سریال یک زن بود. اما تصویر بازیکنان حذف شده یک مرد را با آن شماره نشان می دهند. این اشتباه در اپیزودهای دیگری نیز برای دیگر بازیکنان رخ داده است.
۲- یکی از بازیکنان بیش از ۱۰۰ سال عمر داشت
بازیکن شماره ۰۱۷ در جریان پنجمین بازی نسبت به دیگر بازیکنان یک برتری داشت، آنجایی که باید تشخیص می دادند کدام شیشه امن است و می توانند روی آن بپرند. او به خاطر تجربه اش در حوزه شیشه می توانست بگوید کدام شیشه محکم سازی شده و کدام یک خواهد شکست. از این رو مدیر بازی تصمیم می گیرد به پرونده او نگاهی بیندازد و در ادامه مشخص می شود که او سابقه کار در یک کارخانه تولید شیشه را داشته است. اما یک کاربر ردیت متوجه اشتباهی جالب در مورد سال تولد این بازیکن در پرونده اش شده است. در پرونده این بازیکن تاریخ تولدش سال ۱۸۹۷ ذکر شده که نشان می دهد ۱۲۴ سال سن دارد. البته نتفلیکس نیز متوجه این اشتباه شده و چند روز پس از انتشار سریال، این مشکل را حل کرده و تاریخ تولد او را به ۱۹۸۷ تغییر داده است.
۳- شکل چتر روی دیوار بین صحنه ها تغییر می کند
در دومین بازی، بازیکنان باید از میان ۴ شکل یکی را انتخاب کنند؛ دایره، مثلث، ستاره یا چتر. در ادامه مشخص می شود که آن ها باید شکل انتخاب شده توسط خود را از داخل یک دالگونا یا صفحه شکری بیرون بیاورند. اما برخی تماشاگران تیزبین متوجه تغییری در ظاهر چترهای روی دیوار بین دو صحنه شده اند. در ابتدا قسمت پایین چتر صاف است اما در صحنه های بعدی این چترها در قسمت پایین نیز حالت موجی می گیرد که درآوردن آن از داخل دالگونا را دشوارتر می سازد.
۴- سئونگ گی-هون در یک صحنه ادای غذا خوردن را در می آورد
این یکی برای کسانی که متوجهش نشده اند بسیار باورنکردنی است. در اپیزود سوم، گی-هون در مورد کیفیت غذای خود گله و شکایت می کند. شاید به همین خاطر بود که در صحنه غذا خوردن ترجیح داده به جای زدن قاشق در داخل غذا، هوا بخورد. اگر این سکانس را دوباره تماشا کنید می بینید که او با قرار دادن قاشق خالی در دهان، ادای غذا خوردن را در می آورد.
۵- ترجمه های نادرست بسیاری در زیرنویس سریال دیده می شد
یک کاربر توییتری دیدگاه خود نسبت به دیالوگ های کره ای و زیرنویس های انگلیسی آن بیان کرده و به نادرستی برخی از این زیرنویس ها که به تغییر معنی دیالوگ های اصلی منجر شده، اشاره می کند. برای مثال در سکانسی که هان می-نیئو (بازیکن شماره ۲۱۲) سعی دارد بازیکنان تیم شخصیت های اصلی ماجرا را متقاعد کند که او را انتخاب کنند، در زیرنویس انگلیسی این دیالوگ دیده می شود: «من نابغه نیستم اما هر طور هست موفق می شوم». این کاربر می گوید که بازیکن شماره ۲۱۲ در این سکانس می گوید: «من خیلی باهوشم، اما هیچگاه فرصت درس خواندن را پیدا نکردم». او همچنین می گوید که این دیالوگ به بخش مهمی از سناریو اشاره دارد زیرا استعاره «باهوش اما فقیر» عبارتی بسیار آشنا در رسانه های کره جنوبی است.
۶- تلفن همراه گی-هون هم مدام مشکل داشت
در انتهای سریال، گی-هون را می بینیم که به ایستگاه قطار می رود و با سامسونگ S7 خود با دخترش صحبت می کند. اما هنگامی که در داخل فرودگاه انتظار سوار شدن به هواپیما را می کشد، در یک صحنه کوتاه می بینیم که او یک سامسونگ S3 در دست دارد.
۷- شارژ تلفن همراه هوانگ جون-هو هیچ وقت تمام نمی شود
تلفن همراه پلیس داستان سریال Squid Game یکی از نکات پربحث سریال است که به خاطر باتری بسیار ایده آل اما غیرواقعی است باعث بحث ها و شوخی هایی در شبکه های اجتماعی شده است. برای حدود یک هفته، جون-هو از گوشی همراه خود برای گرفتن عکس، ویدیو و یادداشت برداری استفاده می کند. هیچگاه دیده نمی شود او گوشی اش را شارژ کند اما تا پایان گوشی او شارژ دارد.
۸- از یک شماره واقعی روی کارت بازی Squid Game استفاده شده بود
در سریال Squid Game ، از بازیکنان خواسته می شود تا در صورت تمایل برای ورود به رقابت با یک شماره تلفن تماس بگیرند. در دنیای واقعی این شماره تلفن به یک زن اهل کره جنوبی تعلق دارد که پس از محبوبیت سریال، با سیلی از تماس های تلفنی، پیام های متنی و شوخی ها مواجه شده است.
۹- کانگ سائه-بیوک با لهجه کره شمالی صحبت می کند
بینندگاk غیر کره ای سریال Squid Game متوجه این بخش مهم از بازیگر نقش کانگ سائه-بیوک نخواهند شد. کانگ دختری فراری اهل کره شمالی است و در سکانس هایی خاص لهجه شمالی خود را آشکار می کند. وقتی سائه-بیوک در کنار دیگر شخصیت های سریال است برای اینکه مورد تبعیض و بدرفتاری قرار نگیرد با لهجه جنوبی صحبت کرده و رفتار آن ها را تقلید می کند. او تنها زمانی از لهجه شمالی استفاده می کند که در حال صحبت با برادرش و همچنین استخدام کننده بازیکنان است.
۱۰- تصویر بازی ها در تمام مدت روی دیوار خوابگاه بازیکنان نقش بسته بود
شاید بزرگ ترین و جالب ترین نکته پهان در تمام این سریال سرن خهایی است که در برابر چشم بازیکنان قرار داشته اما کسی به آن ها توجه نمی کنند. در حالی که بازیکنان برای حدس زدن بازی ها با مشکل مواجهند، تصاویری از این بازی ها درست جلوی چشمشان قرار دارد. تصاویری که روی دیوارهای خوابگاه نقش بسته اند به بازی ها اشاره دارند، از بازی «چراغ قرمز، چراق سبز» تا بازی آخر که بازی مرکب است. این تصاویر پشت تختخواب ها در اوایل مسابقه پنهان بودند اما با حذف شدن بازیکنان در طول مسابقات، رفته رفته آشکارتر می شوند.