بنای اصلی ساختمان بقعه امامزاده عبدالله به احتمال قوي مربوط به قرن يازدهم و از آثار دوره صفوي بوده
درسالهاي 1329 و 1378 شمسي تعمير و مرمت بسيار عالي و دقيق به ويژه در داخل حرم اين بقعه صورت پذيرفته است. كاشيكاري ازاره ايوان و حرم با نقاشيهاي ديواري و مقرنس كاري و رنگ آميزي داخل حرم به شيوه اي صحيح و با سليقه انجام گرفته است. در كتيبه كاشي خشتي ايوان بقعه اشعاري به خط نستعليق موجود است كه شامل مدح باني عمارت و تاريخ 1274 قمري است. درب خاتم بنا هم توسط ميرزا كاظم خان نظام الملک وقف گرديده و داراي تاريخ 1276 ق است. از فعاليتهاي عمراني سالهاي اخير احداث سر درب ورودي محوطه بقعه است كه مورد توجه مردم قرار گرفته است.
درسالهاي 1329 و 1378 شمسي تعمير و مرمت بسيار عالي و دقيق در بقعه امامزاده عبدالله صورت گرفت
رواق بزرگی در مشرق حرم داشت و دربی هم از رواق و درب دیگری از حرم هردو درب به جنوب باز می شد. ضريح بقعه از جنس فولاد با روكش طلاست كه در سال 1368 شمسي ساخته و نصب شده است. بقعه متبركه امامزاده جليل القدر ابوعبدالله حسين (علیه السلام) با توجه به نزديكي بقعه مزبور به حرم حضرت عبدالعظيم (علیه السلام) شهرري و محوطه بزرگ و با صفای آن قابليت پذيرائي از زوار و جهانگردان در روزهاي هفته به ويژه ايام متبرك اسلامي وجود دارد. ضمناً كتابخانه و فروشگاه از امكانات جانبي اين بقعه است كه در اختيار علاقه مندان قرار دارد. این اثر به شماره 2313 در تاریخ 1378/2/14 به ثبت آثار ملی رسیده است.
آدرس :استان تهران ـ شهرستان ری ـ بخش مرکزی ـ شهرري، خیابان فدائیان اسلام
تزيينات و ايوان شرقي رواق فعلي بقعه امامزاده عبدالله توسط ميرزا كاظم خان نظام الملک صورت گرفته