به گزارش راگانیوز ، ۱۶ دی ماه بود که خبر پیدا شدن دو خمره در عملیات گودبرداری ساخت یک آپارتمان در مرکز شهر ری منتشر شد. دو خمره‌ای که حاشیه‌ساز شدند و برخی در فضای مجازی آن را محل ذخیره سکه و طلا خواندند.
بعد از آنکه کارگران ساختمانی این دو خمره را پیدا می‌کنند، مالک این بنا، این اتفاق را به نیروی انتظامی اطلاع می‌دهد و در نهایت این زمین به اداره میراث فرهنگی استان تهران تحویل داده می‌شود تا باستان شناسان راز این دوخمره را کشف کنند.
اکنون چند هفته است که باستان‌شناسان مشغول کار هستند، دو خمره که پیش از این بخشی از آنها از دیواره محوطه بیرون آمده بود، کاملا از دیواره خارج شده اما آثار محدود به این دو خمره نیستند، سفال‌ها و شیشه‌های بسیاری از زیرخاک بیرون آمده‌اند و در انتهای محوطه هم استخوان‌های شکسته‌ای روی هم انباشته شده که کنجکاوی هر بیننده‌ای را موجب می‌شود و البته از همه مهمتر با کنار زدن خاک، بقایای یک بنا بیرون آمده است، بنایی که «محسن سعادتی» سرپرست کاوش باستان‌شناسی ری آن را احتمالا باقی مانده از یک حمام دروه سلجوقی می‌داند.
او ادامه می‌دهد: «علاوه بر این فضای معماری، فضاهایی مربوط به سیستم و تاسیسات فاضلاب شهری هم به دست آمده که به احتمال زیاد متعلق به ری دوره سلجوقی است.»
استخوان‌ها هم در همین بخش پیدا شده است. در فضایی شبیه به یک چاه، کنار یک تنبوشه (لوله سفالی) مربوط به سیستم فاضلاب که سعادتی آن را بقایای یک حیوان مانند گاو یا سگ می‌داند.
به نظر می‌آید که افتادن این حیوان در چاه اتفاقی است، در دوره سلجوقی در ری زلزله مهیبی رخ می‌دهد، شاید بقایای دفن شده این حیوان در سیستم فاضلاب مربوط به آن اتفاق باشد.
اگرچه نوع سفال‌ها، شیشه‌ها و نقشه فضاهای معماری همه دوره سلجوقی را نشان می‌دهند اما احتمالات بعد از آزمایش‌ها به قطعیت تبدیل می‌شود.
سعادتی توضیح می‌دهد: «علاوه بر تعداد زیادی قطعه شیشه و تکه سفال، دو خمره، چند مهره تزئینی، پیه سوز سفالی، کوزه و گلدان آثاری هستند که به دست آوردیم و همه برای مطالعه و مرمت به اداره میراث فرهنگی شهر ری رفتهاند تا بعد از طی این مراحل به یک موزه در استان تهران فرستاده شوند.»
او در پاسخ به اینکه درون خمره‌ها چه چیزی وجود داشت، توضیح می‌دهد: «درون کوزه‌ها با خاک پر شده بود.»
کار کاوش حدود یک هفته دیگر ادامه دارد، بعد از آن این منطقه در پهنه بندی نقشه باستانی ری قرار می‌گیرد تا هر زمان در پروژه‌ای نیاز به گودبرداری با عمق بیش از ۲ متر باشد، مجریان پروژه موظف شوند به سازمان میراث فرهنگی اطلاع دهند و استعلامات لازم دریافت کنند.
سعادتی می‌گوید: «ما در دل شهر باستانی ری هستم، از هر طرف برویم آثاری پیدا خواهیم کرد، دیواره‌ها نشان می‌دهد در زیر ساختمان‌های مجاور هم آثاری وجود داشته است.»
بعد از اتمام کاوش محوطه به معاونت میراث فرهنگی استان تهران تحویل داده می‌شود تا در مورد ان تصمیم گیری نهایی صورت بگیرد.
سرپرست کاوش معنقد است آثار پیدا شده آنقدر شاخص نیستند که نیاز باشد تا محوطه به شکل سایت موزه نگهداری شود. «نظر ما این است که ایجاد یک سایت موزه مجازی کافی است، بعد از آن می‌توانیم محوطه را به مالک تحویل بدهیم و چگونگی محافظت از آن را برای او مشخص کنیم تا روی محوطه به ساخت پروژه‌اش ادامه دهد.»