وارد مسجد که می شوید و درست در سمت چپ در ورودی با دیوار نوشته «ظروف کرایه جمشیدی» روبرو می شوید. بازهم به خودمان می گوییم که چه اشکالی دارد مسجدی از این راه درآمد کسب کند. خدا بازهم خیرشان بدهد که در گوشه ای از این مسجد بزرگ، عده ای نانی برای سفره خود و اهل و عیالشان به دست می آورند.
شاید همین موارد سبب می شود که در واگویه ای به بخود بگوییم که مسجدی با این همه خیریت، بی گمان، سر و سامان دارد، اما واقعیت چیز دیگری است.
اول از همه اینکه، ظاهرا امام جماعت مسجد فیروزآبادی، به گفته خادم این مسجد، شاید پس از برکناری از مدیریت آستان امامزاده عبدالله(ع) قبله تهران، همین روزها از این خانه خدا نیز جدا شود.
شبستان مسجد فیروزآبادی نیز اوضاع خوبی ندارد و نماز جماعت، چند وقتی است که در آرامگاه آیت الله فیروزآبادی –موسس این خانه خدا- اقامه می شود، جایی که شان مسجد را ندارد.
حیاط این مسجد را می توان به دو نیمه تقسیم کرد، نیمه جنوبی (سمت چپ در ورودی) شبیه آرامستان است و قبرهایی که متعلق به درگذشتگان یک صد سال تا ۲۰ سال پیش است در آن دیده می شود. در انتهای این قسمت نیز آرامگاه آیت الله فیروزآبادی دیده می شود.
شبستان، دفتر مسجد و برخی از نهاهای مسجدی در قسمت شمالی مسجد آیت الله فیروزآبادی واقع شده اند، خبرنگار ما ابتدا سراغ دفتر امام جماعت رفت، اما خبری از او نبود. ظاهرا حجت الاسلام مجتبی تختی پور، صرفا برای اقامه نماز جماعت مغرب و عشا به مسجد می آید.
در اینجا یاد سخن سنجیده آیت الله حیدرعلی جلالی خمینی میافتیم که در دیدار با حجت الاسلام سیدناصرالدین نوری زاده، رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد گفته بود «نبود امام جماعت راتب در نوبت ظهر در مساجد،ا یکی از مشکلات مهم مساجد است درحالی که ائمه جماعات باید ۲۴ ساعته در خدمت مسجد باشند.»
مسجد فیروزآبادی که به دلیل موقعیت مکانی فوق العاده ای که دارد یکی از مساجد مهم شهر ری است این سال ها به دلیل تغییرات مدام امام جماعت آن، چندان حال و روز خوشی ندارد، با این وجود «کانون فرهنگی تبلیغی راوی نور» آن بسیار فعال است و برنامه های متنوع قرآنی، فرهنگی، علمی و هنری برگزار می کند.
وجود «هنرکده سورنا» یکی از امتیازات مسجد فیروزآبادی است که همه روزه میزبان هنرجویان خانم است. بانوان در این جا آموزش های لازم در زمینه خیاطی، گلیم بافی و برخی دیگر از هنرهای سنتی را فرامی گیرند و می توانند کمک خرجی برای خانواده هایشان باشند.
زمانی که آیت الله فیروزآبادی حقوقش از مجلس شورای ملی را جمع کرد و مسجد و بیمارستان فیروزآبادی را بنا کرد، شاید فکرش را هم نمی کرد یادگارانش به ویژه مسجد، رزوگاری دستخوش تغییرات مستمر شود!
به هر روی مسجد فیروزآبادی به راه خود ادامه می دهد و کاری به این حواشی ندارد زیرا مسجد، خانه خدا است و مردم، مهمانان، همه روزه آن