به گزارش راگانیوز به نقل از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مهدی موسوی نیا اظهار داشت: کاوش در محوطه تپه بهرام مقیم آباد با هدف تعیین عرصه و پیشنهاد حریم و مستندسازی آن انجام گرفته است.
به گفته این باستان شناس، برای یافتن پاسخ به اهداف مورد اشاره در ابتدا بخشهایی از محوطه مورد بررسی ژئومغناطیس‌سنجی قرار گرفت تا درک بهتری از مستندسازی محوطه به دست آید.
موسوی نیا با اشاره به ایجاد چند گمانه دیگر در بخش های درون و بیرون محوطه برای پاسخ به پرسش های باستان شناسی گفت: با استناد به مواد فرهنگی یافت شده از گمانه های درون محوطه، تپه بهرام دارای چند فاز استقراری است.
او افزود: سفال های یافت شده از بررسی سطحی محوطه و معماری حصار محوطه نشان می دهد این محوطه احتمالا در دوره ساسانی ساخته شده و در قرون اولیه اسلامی مورد استفاده مجدد قرار گرفته است، همچنین این مورد از برش بخش هایی از حصار دوم و استفاده از آن به عنوان کوره ساخت سفال مفروض است.
این باستان شناس گفت: متاسفانه بالا بودن سطح آب در درون محوطه و رطوبت بالای انباشتهای زیرین، مانع از فهم لایه های پایینی این محوطه شد بنابراین وجود لایه های فرهنگی قبل از اسلام در محوطه تا به امروز از یک فرض فراتر نخواهد رفت.
او اظهار داشت: در لایه های بالایی که کاوشهای باستان شناسی محوطه اغلب در این لایه ها متمرکز بود، تنوعی از مواد فرهنگی از قرون اولیه اسلامی و آل بویه یافت شد.
به گفته وی، قطعات سفال ساده، لعاب های تک رنگ و لعاب پاشیده، در کنار قطعات ظروف شیشه ای، قطعات اشیای مفرغی و آهنی و دکمه های تزئینی استخوانی نشان می دهد این محوطه در سده های نخست دوره اسلامی به مراتب پررونق بوده است.
موسوی نیا، کشف یک کوره ساخت سفال متعلق قرون اولیه اسلامی در ری را یکی از مهمترین کشفیات باستان شناسی این فصل از کاوش اعلام کرد.
او با بیان این نکته که این مورد اولین کوره سفالگری یافت شده از قرون اولیه اسلامی در منطقه ری است، گفت: انتظار می رود با کاوش گسترده در این بخش از محوطه بتوان اطلاعات حائز اهمیتی از سنت تولید سفال در قرون اولیه اسلامی در ری به دست آورد.
موسوی نیا افزود: در کنار مواد فرهنگی شاخص یافت شده از محوطه، بخش دیگری از اهمیت تپه بهرام به ساختار منحصر به فرد معماری این محوطه بازمی گردد.
او با اشاره به ساخت این محوطه از سه حصار تو در تو افزود: حصار بیرونی و حصار میانی آن دارای برج های نگهبانی است و ساختار معماری محوطه و وجود برجهای نگهبانی نشان می دهد این محوطه بالقوه یک اقامتگاه اعیانی بوده است.
این باستان شناس فراوانی قطعات ظروف شیشه ای و اشیای تزئینی استخوانی در باروی مرکزی را شاهد دیگری بر اعیانی بودن این محوطه در سده های نخست دوره اسلامی و چه بسا پیش از اسلام دانست.
او گفت: با کاوش گسترده در باروی مرکزی محوطه و برجستگی های واقع در فضای درون باروی بیرونی انتظار می رود اطلاعات حائز اهمیتی از محوطه در سده های نخست دوره اسلامی و احتمالا دوره ساسانی به دست آید.
موسوی نیا با اشاره به صدور مجوز تعیین حریم و مستندسازی تپه بهرام مقیم آباد توسط ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ابراز امیدواری کرد با کاوش گسترده این محوطه مهم دوره تاریخی- اسلامی، اهمیت و جایگاه ری در سده های تاریخ ایران نمایان تر شود.