وی ادامه داد: در گذشته فرش فروش‌ها و مردم تهران، قالی ها و قالیچه های خود را با این باور که در آب این چشمه فرش را پاکیزه و رنگش را روشن‌تر و پر رخشنده تر می‌سازد می‌شستند اما در این سالها  حفاری هایی توسط شرکت مترو شروع شد و آب چشمه بصورت متداول و در طی دوماه گذشته به طور کامل قطع شد و هم اکنون فقط آبهای سطحی و فاضلاب که بسیار مضر و دارای املاح بالا هستند را مشاهده می کنیم.

این باستان شناس نگاه کورکورانه صنعتی را یکی از دلایل خشک شدن چشمه عنوان کرد و گفت: هر چند مخالف تکنولوژی و پیشرفت صنعت نیستم ولی چشمه علی قربانی دستاوردهای صنعتی شد و تمدن چند ساله ایرانی فدای صنعت شد و امیدوارم که مسئولین اقدامات سریعی در جهت بازگشت آب بدهند.