به گزارش راگانیوز ؛ چهل و هشت سال گذشت … دیگر عادت کرده‌ایم روز 17 دی یاد تختی بیافتیم، اگر اهل کشتی باشی و عاشق مرام تختی روز 17 دی هر کجای تهران که باشی دلت هوای «ابن‌بابویه» شهرری را می‌‌کند. انگار همه «پهلوونا» و «داش مشتی‌ها» 17 دی با آقا تختی قرار ملاقات دارند. همه آن جمعیتی که سر مزار تختی حاضر می‌شوند این حس را دارند. آخر چون تختی نهایت مرام و معرفت بود الان هم بامعرفت‌ها بعد از 48 سال رفیق‌شان را تنها نمی‌گذارند.
خیلی جالب است که چه هم دوره‌های تختی و چه نوجوانانی که 17 دی به ابن بابویه می‌آیند با آقا تختی احساس رفاقت و دوستی می‌کنند. انگار همین دیروز تختی بار سفر بست و تمام دوستانش را داغدار کرد. اصلاً به شکل عجیبی داغِ تختی همیشه تازه است. شاید نوع رفتن تختی به دیار باقی و سوالات فراوانی که در این مورد وجود دارد باعث شده این حس به وجود بیاید.
برای بچه‌های ابن بایویه که چهل و هشت سال است همسایه پهلوان هستند، روز 17 دی هرسال با صدای ضرب و زنگ مرشدی آغاز می‌شود که خودش را زود به مراسم رسانده تا برای مهمانان تختی هنرنمایی کند. انگار آن روز همه شهرری میزبان دوستداران تختی هستند و همه به نوعی خودشان را مسئول مراسم می‌دانند، اصلاً مهمانان تختی مهمانان تمام شهرری هستند.
امروز هم مانند تمام 37 سال گذشته قبرستان پیر ابن بابویه منتظر تختی دوست‌هاست تا باز هم بیایند و جهان پهلوان را تنها نگذارند، تا باز هم خیرالله امیری‌ها، طالقانی‌ها، ناصر گیوه‌چی‌ها، عبدالله موحدها، امامعلی حبیبی‌ها و … دوباره بیایند و خاطرات تختی را برای مردم بازگو کنند. اصلاً هر چه خاطرات تختی گفته می‌شود باز هم جالب است، مردم عاشق این تکرار هستند و می‌خواهند تا آنجایی که می‌شود از تختی بشنوند تا مرام پهلوانی و مردانگی زنده بماند.
امروز هم تمام می‌شود و می‌رود اما خوب است که برای ما تمام سال 17 باشد و همیشه یاد تختی و مرام و معرفتش باشیم. زنده نگه داشتن مرام پهلوانی و مروت وظیفه همه ورزشکاران و مردم است. چه در روز 17 دی و چه دیگر روزهای سال…
