به نظر می‌رسد فسیل‌های یافت شده در غارهای اسپانیا حاوی قدیمی ترین رشته DNA یافت شده تا به حال باشند. این رشته‌های DNA که از استخوان فمور (استخوان ران پا) به دست آمده‌اند قدمتی حدود 400,000 سال دارند. این یافته می‌تواند کمک به سزایی به دانشمندان در فهم روند تکاملی انسان‌ها بکند.
محققان در بررسی‌های اولیه بر اساس آناتومی استخوان‌ها حدس می‌زند که این فسیل‌ها مربوط به نخستین نئاندرتال‌ها باشند، در حالی که در بررسی‌های بعدی بر اساس رشته‌های DNA مشخص شد که این استخوان‌ها به دسته‌ی دیگری از انسان‌ها به نام دنیسوان‌ها (Denisovans) تعلق دارد. برای هر چه بیشتر پیچیده تر شدن داستان باید اشاره کرد که تا به حال DNA دنیسوان‌ها تنها در سیبری (با فاصله‌ای حدود 6,000کیلومتری از این یافته) کشف شده است.
تا پیش از این تصور غالب بر این بود که دنیسوان‌ها تنها در مناطق آسیای شرقی زندگی می‌کردند. ضمن اینکه تصور می‌شد این دسته از انسان‌ها شباهتی به نئاندرتال‌ها ندارند. بنابر این یافته که اخیرا توسط موسسه‌ی ماکس پلانک در نشریه‌ی Nature به چاپ رسیده است می‌توان به این شکل نتیجه گیری کرد که گونه‌ای که در غارهای Sima de los Huesos اسپانیا کشف شده است به نوعی جد دنیسوان‌ها و نئاندرتال‌ها محسوب می‌شود. محققان همچنین بر این باورند که طی روند تکاملی نئاندرتال‌ها برخی از ژن‌های آن‌ها از بین رفته در نتیجه آن‌ها به گونه‌ای جدید و متفاوت از دنیسوان‌ها تبدیل شده اند.
قدیمی ترین DNA یافت شده تا به حال مربوط به 100,000 سال پیش بوده است. این رشته DNA که در لایه‌های یخ عمق زمین یافت شده بود توسط فناوری که در موسسه‌ی ماکس پلانک در سال 1997 توسعه داده شد، بازآوری گردید. با یافتن این رشته سوالات بسیاری مطرح شده که با توجه به 28 اسکلتی که در این غار کشف شده، هنوز بخش زیادی از اطلاعات مانده است که باید استخراج و تحلیل شوند.
