آیت‌الله ری‌شهری:
راگا نیوز: تولیت آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی (ع) گفت: مهمترین نکته در پرداختن به آموزه‌های قرآن این است که انسان بداند، قرآن از چه جایگاه و چه پایگاهی در امر هدایت انسان برخوردار است.
به گزارش خبرگزاری فارس از جنوب استان تهران به‌نقل از روابط‌عمومی آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی علیه‌السلام، آیت‌الله محمد محمدی ری‌شهری در دیدار جمعی از طلاب مربی قرآن حوزه‌های علمیه استان تهران گفت: مهمترین نکته در پرداختن به آموزه‌های قرآن این است که انسان بداند، قرآن از چه جایگاه و چه پایگاهی در امر هدایت انسان برخوردار است و به آن توجه جدی داشته باشد.
تولیت آستان مقدس حضرت عبدالعظیم الحسنی علیه‌السلام افزود: در روایتی از حضرت علی علیه‌السلام آمده است از من درباره قرآن، بپرسید که در قرآن علم اولین و آخرین است، برای هیچ گوینده مجال سخن گفتن در زمینه‌های معرفتی را باقی نگذاشته است در واقع قرآن علمی‌ترین کتاب است و هیچ کتاب دیگری علمی‌تر از قرآن وجود نداشته و نخواهد داشت.
وی در این جلسه از انتشار شناخت‌نامه قرآن برپایه قرآن و حدیث در ایام ماه مبارک رمضان خبر داد و گفت: در این مجموعه که با همکاری پژوهشگران موسسه علمی ـ فرهنگی دارالحدیث منتشر می‌شود، قرآن از دیدگاه خود قرآن و روایات شریف اهل بیت علیهم‌السلام معرفی شده است.
نویسنده کتاب «شناخت‌نامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث» اظهار داشت: قرآن به عنوان یک منبع جامع و پایان‌ناپذیر علمی و معرفتی، باید در متن دروس حوزه‌های علمیه قرار گیرد.
آیت‌الله ری‌شهری خاطرنشان کرد: حوزه‌های علمیه باید قرآن را در صدر برنامه‌های آموزشی خود قرار دهند و تعمیق در آن سرلوحه متون درسی طلاب قرار گیرد تا طلاب علوم دینی پس از گذراندن مقاطع تحصیلی با علوم قرآنی نامأنوس نباشند.
رئیس دانشگاه قرآن و حدیث در ادامه گفت: گسترش فرهنگ قرآنی در جامعه شامل دو بخش اقامه حروف به معنای یاد گرفتن الفاظ، قرائت صحیح و حفظ قرآن و نیز اقامه حدود به معنای فهم و تدبر و در نهایت پیاده کردن قرآن در زندگی اجتماعی است.
آیت‌الله محمدی ری‌شهری با بیان روایتی گفت: منظور از ادا کردن «حق تلاوت» در کلام الهی این است که آیات آن را با دقت بخوانند و حقایق آن را درک کنند و به احکام آن عمل کنند، به وعده‌های آن امیدوار و از وعیدهای آن ترسان باشند، از داستان‌های آن عبرت گیرند، به اوامرش گردن نهند و نواهی آن را بپذیرند.
وی افزود: امام صادق علیه‌السلام در این روایت شریف می‌فرماید « به خدا سوگند منظور حفظ کردن آیات و خواندن حروف و تلاوت سوره‌ها و یاد گرفتن “اعشار و اخماس” آن نیست. آنها حروف قرآن را حفظ کردند، اما حدود آن را ضایع ساختند منظور تنها این است که در آیات قرآن بیندیشند و به احکامش عمل کنند» چنان که خداوند می‌فرماید «این کتابی است پر برکت که ما بر تو نازل کردیم تا در آیاتش تدبر کنند.»
آیت‌الله محمدی ری‌شهری گفت: باید از اقامه حروف قرآن عبور کرد و به اقامه حدود آن رسید، هرچند که اقامه حروف نیز در جای خود بسیار مهم و قابل توجه است، و مقدمه و عبورگاه رسیدن به اقامه حدود قرآن است.
وی تصریح کرد: متاسفانه اکنون در بسیاری از کشورهای اسلامی در جهان اسلام این مساله دیده می‌شود که اقامه حروف قرآن به خوبی ادا می‌شود، اما از اقامه حدود قرآن خبری نیست.
نویسنده کتاب « شناخت‌نامه قرآن برپایه قرآن و حدیث » با بیان روایت دیگری از امام جواد علیه‌السلام گفت: قرآن در میان عده‌ای است اما علم و حقیقت قرآن نیست، زیرا آنها حروف قرآن را اقامه کرده‌اند، اما حدود آن را ضایع کرده‌اند و دستورات آن را عمل نمی‌کنند. آدم‌های نادان فقط خوش دارند که قرآن را روایت کنند، اما علمای راستین ناراحتند که نتوانستند حدود آن را رعایت کنند.
