تابستان 94 هم با گرمای کم سابقه و دغدغه های فراوان در حوزه آب فرا رسید . پیش بینی ها حکایت از تابستانی گرم برای امسال داشت اما نه به این گرمی . میزان افزایش دمای فصل گرم امسال آنهم در نخستین ماه این فصل مردم را حیرت زده و مسئولان را غافلگیر و نگران کرد. گرچه این گرما پیش از آغاز فصل تابستان در همان روزهای پایانی فصل بهار آغاز شد و نشانه های آمدنش را از پیش فرستاده بود.
هوا که گرم شد باز مثل گذشته چشم امید به سوی آسمان دوخته شد و دست دعا به درگاه خالق هستی دراز که او نظری کند تا زمین بر مدار دیگری بچرخد و آسمان طرحی دیگر دراندازد و گره از کار فرو بسته ما زمینیان باز گشاید. گرهی که نه خدا و نه آسمان و زمینش که خود ما هر روز انرا کورتر از روز قبل کرده ایم.دراین میان به جز گروهی اندک کسی به این نمی اندیشد که چه شد که به اینجا رسیدیم و به جز تعدادی انگشت شمار کسی به این فکر نمی کند که آنچه امروز بر سر زمین آمده و گریبان ما صاحبان زمین را گرفته نتیجه اعمال و رفتار خود ماست و به اصطلاح از ماست که بر ماست. جالب اینجاست که عموم مردم چاره کار را نه در خود که از دیگری می جویند .
گرمایش زمین و خشکسالی،تغییرات اقلیمی ،تهدید و تحدید منابع آبی و حیاتی کشور، همه و همه نتیجه نامهربانی ما انسانها با زمین و بازتاب آن در آسمان است. تمام تلاش ما از زمان حیات در کره زمین و به ویژه در دوره پر آشوب کنونی این بوده است که هرچه بیشتر از طبیعت محیط زیست آب ،هوا،خاک و هر آنچه که خداوند به امانت به ما سپرده بهره بگیریم و منفعت طلبانه بر داشته های مادی خود بیفزاییم. غافل از اینکه بازی سودجویانه ما با زمین، بازی با حیات و زندگی خود ما انسانهاست که نمونه اش را در چند روز گذشته در شهرهای مختلف به ویژه در شمال کشور با جاری شدن سیل دیدیم.
تا امروز با داده های خدا که اکنون داشته های همه ماست هر آنگونه که به سود ما بوده رفتار کردیم و به جای کمی تفکر و تامل در اینکه رفتار ما چه بر سر زندگی و حیات در زمین خواهد آورد و اندکی تلاش جهت تغییر شرایط ، تنها به آه و افسوس و حسرت بر گذشته ها بسنده کردیم و چاره را در جای دیگر جستیم و با وجود آنکه می دانستیم خود کرده را تدبیر نیست باز راه غلط و اشتباه گذشته را پیمودیم و اینک شد آنچه نباید می شد.
از این سیل و طوفان ویرانگر که نشانه ای از تهدید بزرگ تغییر اقلیمی است که بگذریم حالا نفس زمین به شماره افتاده و آسمان رحمتش را از ما دریغ کرده است. بارش برف و باران در اکثر شهرهای ایران به ویژه درهمین تهران پایتخت چند میلیون نفری اش به آرزو و رویایی دوست داشتنی تبدیل شده است. در این شرایط زمین نیازمند اقدام عملی ما انسانها در تغییر رفتارمان با طبیعت و منابع خدادادی به ویژه آب است. اما ما مردم ایران باز هم به جای تدبیر و تلاش عملی در راه نجات زمین و حفظ حیات خود تنها به دعا می اندیشیم و فقط با دعا عمل می کنیم.
دعا خوب است و امید را در دلها زنده نگه می دارد اما دعا شرایط دارد .دعا مراتب دارد. دعا و توسل به آسمان برای زمانی است که از یافتن راه حل زمینی نا امید شویم و چاره کار از دست ما خارج باشد. آنچه که امروز ما به آن مبتلائیم به دست خود ما به وجود آمده است و چاره کار نیز به دست خود ماست . خدا هم اگر ما حرکت کنیم کمکمان می کند و برکت و رحمت خود را نازل می کند.
باید بدانیم و بی شک می دانیم شرایط آب و هوایی ، کمبود شدید منابع آبی و شرایط سختی که امروز به آن دچارشدیم نه باور ساده اندیشانه تقدیر و عذاب الهی و نه اندیشه سبک سرانه خشم و قهر طبیعت بلکه ثمره خودبینی ،سودجویی ، منفعت گرایی و بی توجهی و ظلم ما نسبت به زمین است و گذر از روزهای سخت کنونی و نجات زمین که نجات بخش زندگی ماست در ابتدا به اصلاح و تغییر رفتار و عملکردمان بسته است .پس از آن است که می توانیم با دعا از خدا بخواهیم که دست ما را در این راه بگیرد و یاریمان کند چرا که خود می فرماید اول از شما حرکت و سپس از من برکت و نزول رحمت.
پس بیایید همدیگر را ببینیم. بیایید زمین را دریابیم و به جای نشستن و دعا کردن عزممان را جزم کنیم و کمک کنیم تا محیط زیست مان از شر آلودگی های گوناگون رهایی یابد. همت کنیم تا آلودگی هوا کم شود و آسمان دوباره با زمین آشتی کند و بغض فرو خورده اش باران شود و بر دامن زمین فرو بریزد . تلاش کنیم تا با جلوگیری از آلودگی منابع آب و مصرف بهینه در همه حوزه ها ، منابع آبی و حیاتی کشورمان را حفظ کنیم و دست در دست هم با ساختن زمینی پاک و آسمانی آبی به کشور حیاتی دوباره ببخشیم و بحران منابع آب کشور را پایان دهیم.
محمد علی حسن پور-کارشناس روابط عمومی آبفای منطقه6
دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین الملل
